Η ένταση των φορολογικών και ασφαλιστικών ελέγχων σε τουριστικές περιοχές και η συνέχισή τους από τον Σεπτέμβριο, στις επιχειρήσεις όλης της χώρας, δείχνουν την ένταση του φαινομένου της φοροδιαφυγής και την αγωνιώδη προσπάθεια της κυβέρνησης να συσσωρεύσει έσοδα και να αποφύγει την απαξίωσή της στα μάτια του ελληνικού λαού από την αυτόματη επιβολή του «κόφτη» το 2017!

 

Ωστόσο, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των υπηρεσιών, τα αποτελέσματα είναι πενιχρά και λίγες είναι οι περιπτώσεις σύλληψης σημαντικής φοροδιαφυγής.

 

Στο μεταξύ πλησιάζει ο χρόνος έναρξης του φορολογικού τσουνάμι που θα "στεγνώσει" την αγορά και τα νοικοκυριά. Όσο αυτός ο χρόνος πλησιάζει τόσο πιο έντονα είναι τα σημάδια μαζικής απονομιμοποίησης της φορολογικής πολιτικής της κυβέρνησης. Ο πολίτης «δεν ακούει» πια τίποτα για το «καλό μέλλον» που έρχεται. Το μόνο που σκέφτεται είναι πως θα πληρώσει τους φόρους και, αν μπορεί, πως θα τους αποφύγει.

 

Εκρηκτική κατάσταση

 

Η κατάσταση στην κοινωνία και ιδίως στα στρώματα που πληρώνουν άμεσους και έμμεσους φόρους πάνω από τις δυνάμεις τους, γίνεται κάθε μέρα και πιο εκρηκτική. Δεν υπάρχουν λεφτά! Στο μεταξύ, οι φόροι και οι εισφορές σε σχέση με  το εισόδημα αυξάνουν δραματικά.

 

Η κυβέρνηση έχει στόχο είσπραξης περί τα 25 δισεκατομμύρια ευρώ μέχρι τέλους του έτους και συνολικά περί τα 45 δισ. για όλο το 2016. Ήδη όμως οι συσσωρευμένες απλήρωτες οφειλές προς το κράτος ανήλθαν στα 87 δισ. και περίπου άλλα τόσα είναι τα «κόκκινα δάνεια»!  Οι δε εισπράξεις από φορολογία μεγάλου πλούτου είναι σχεδόν ανύπαρκτη.

 

Ο μικρός επιχειρηματίας, ο εργαζόμενος, ο φορολογούμενος πολίτης έχει κουραστεί πλέον από τη διαρκή αύξηση των φόρων με μόνο αντάλλαγμα υποσχέσεις εξόδου από την κρίση. Μια έξοδος που συνεχώς αναβάλλεται και τη θέση της καταλαμβάνουν οι φόροι!

 

Μεγάλο μέρος της κοινωνίας είχε στηρίξει ελπίδες στην σημερινή κυβέρνηση ότι με πολιτικές φορολόγησης του μεγάλου πλούτου και τη σύλληψη της μεγάλης φοροδιαφυγής, θα ανασάνει οικονομικά και θα αρχίσει και πάλι να λειτουργεί, έστω υποτυπωδώς, η αγορά.

 

Οι ελπίδες αυτές διαψεύστηκαν και διαψεύδονται οικτρά. Η κατανάλωση πέφτει διαρκώς ενώ τα καρτέλ βασιλεύουν. Οι ντόπιες επιχειρήσεις πνίγονται από τα capital controls ενώ για τις πολυεθνικές, χωρίς  τους περιορισμούς, ανοίγει ο δρόμος άλωσης της αγοράς. Η πολιτική επιβολής φόρων στα γνωστά υποζύγια συνεχίζεται. Οι φόροι αυξάνουν σε σχέση με το εισόδημα και η αδυναμία πληρωμής, από τη μια συρρικνώνει τον αριθμό των ανταποκρινόμενων επιχειρήσεων και φορολογούμενων και από την άλλη οδηγεί σε νέα αύξηση της φορολογίας. Φαύλος κύκλος!

 

Κίνδυνος σχηματισμού «κοινωνικού μετώπου» υπέρ της φοροδιαφυγής!

 

Φτάσαμε έτσι σε ένα σημείο όπου ο πολίτης, που κάποτε είχε ευαισθητοποιηθεί με την λήψη, τουλάχιστον, αποδείξεων, να περνάει σε πικρή απάθεια. Η συνεχής διάψευση της ελπίδας ότι θα ωφεληθεί, τον κάνει απαθή. Ένα μέρος δε από αυτούς, αποφεύγει επιδεικτικά να λάβει αποδείξεις, περνώντας σε μια στάση συλλογικής άρνησης, παρότι γνωρίζει ότι θα πληρώσει στο τέλος το έλλειμμα.

 

Αυτά τα φαινόμενα είναι άκρως επικίνδυνα για την κοινωνία μας. Σημαίνουν ότι ένα μέρος των πολιτών, απογοητευμένων πλήρως, σταδιακά απονομιμοποιεί και τις πλέον κλασσικές μορφές φόρων, όπως ο ΦΠΑ, και νομιμοποιεί έμμεσα ή άμεσα πρακτικές φοροδιαφυγής. Είναι σαν ένα είδος «εκδίκησης» απέναντι στις κυβερνητικές πολιτικές που τον μεταχειρίζονται, χρόνια τώρα, σαν σάκο φορολογικού μποξ από τον οποίο μόνο παίρνουν και δεν ανταποδίδουν τίποτα.

 

Πως  όμως να μην απογοητεύεται; Όταν ακούει ότι ο έλεγχος της φοροδιαφυγής  του μεγάλου πλούτου αποδίδει κάθε χρόνο 100-200 εκ. ευρώ ή το 0,44% των φόρων του κράτους και αυτά με αμφιβολία είσπραξης, όταν από τον «μεγαλύτερο στόλο πλοίων του κόσμου» το κράτος εισπράττει άμεσους φόρους που δεν ξεπερνούν το 0,13% των φόρων, όταν από τις γνωστές «λίστες» εξαγωγής κεφαλαίων και καταθέσεων τα έσοδα είναι ανύπαρκτα, όταν εύρωστες επιχειρήσεις κάνουν έδρα ξένες χώρες για να φοροδιαφύγουν και πολλές πληρωμές τουριστών ποτέ δεν φτάνουν στη χώρα, όταν οι φόροι από τις offshore μετά από 2 χρόνια ελέγχων είναι ανύπαρκτοι – αρκεί να θυμηθούμε ότι οι ΔΟΥ Βόλου και Χαλκίδας επέβαλλαν στις «δικές τους» offshore φόρους και πρόστιμα λιγοτερα απο 10 εκ.(!), ενώ η ΔΟΥ Ναυπλίου έχει εισπράξει συνολικά 12.772(!) ευρώ από 41 υποθέσεις offshore – πώς να μην απογοητεύεται! Και μιλάμε για φωλιές ή… «γιάφκες» τέτοιων εταιριών από τις χιλιάδες που έχουν ιδρυθεί με σκοπό τη φοροδιαφυγή. Πότε άραγε θα ελεγχθούν όλες;

 

Αυτή η κατάσταση "αθώωσης" των μεγαλοφοροφυγάδων απελπίζει τους φορολογούμενους και με το πέρασμά τους σε στάση αδιαφορίας ή άρνησης και ανυπακοής, υπάρχει άμεσος κίνδυνος να σχηματισθεί ένα «μαζικό μέτωπο» σιωπηλής ή φανερής νομιμοποίησης και «ασπίδας» στη φοροδιαφυγή! Σε μια τέτοια περίπτωση θα έχουμε κατάρρευση των δημόσιων οικονομικών και μετάπτωση σε κατάσταση αναρχίας και πτώχευσης. Το πλέον χειρότερο είναι ότι πίσω από αυτό το «μέτωπο» θα στήσουν «χορό» ακριβώς αυτοί που μεγαλοφοροδιαφεύγουν γιατί θα αποκτήσουν μια απρόσμενη «λαϊκή» ασπίδα!

 

Ας μην έχει αυταπάτες η κυβέρνηση ότι ένα τέτοιο «μέτωπο» θα καταφέρει να το αντιμετωπίσει με αστυνομικές και κατασταλτικές μεθόδους. Αν η πάταξη της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής δεν στηριχθεί σε ένα πλατύ μέτωπο στήριξης των πολιτών και των νομίμως φορολογουμένων επιχειρήσεων, το παιχνίδι των φόρων είναι από χέρι χαμένο. Και δυστυχώς η κυβέρνηση κάνει ότι μπορεί για να το χάσει και να στηθεί το αντιμέτωπο.

 

Στην Ελλάδα, όταν ένα πρόβλημα παρανομίας λάμβανε μαζικές διαστάσεις ήταν αδύνατο να αντιμετωπισθεί με κατασταλτικά μέτρα, με αποτέλεσμα στο τέλος να νομιμοποιούνται μαζικά οι παραβάτες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα αυθαίρετα κτίσματα! Σε αυτό ελπίζει ο κάθε φοροφυγάς. Άλλωστε κάθε ρύθμιση χρεών με την απάλειψη προστίμων και τόκων υπερημερίας δείχνει… δικαίωση των φοροφυγάδων!

 

 

Ο κίνδυνος ελλοχεύει. Ο Πρωθυπουργός πηγαίνει στην ΔΕΘ αμήχανα μπροστά στον τεράστιο όγκο προβλημάτων από την αδυναμία είσπραξης  εσόδων και με τον «κόφτη» να επικρέμεται πάνω του. Αν δεν λύσει τον Γόρδιο Δεσμό με βαθιές τομές που θα νομιμοποιούν στο λαό τις πολιτικές του, το αδιέξοδο είναι πλήρες.

 

ΣΒ