Η μεγάλη πολιτική κόντρα που ξέσπασε στο Κοινοβούλιο, με αφορμή την θέση του Αντιπροέδρου της Βουλής κ. Γιάννη Δραγασάκη, ότι η νομοθεσία αλλάζει κατά βούληση, ανάλογα με τις απαιτήσεις και «ένα τηλεφώνημα» του Χ΄ επιχειρηματία προς τον υπουργό, έφερε στο φως μια παλιά παθογένεια του ελληνικού κοινοβουλευτικού συστήματος: Της διαπλοκής, της διαφθοράς και των εξαρτήσεων.

 

Το ότι έγινε μεγάλη επίθεση στον κ. Δραγασάκη γιατί «δεν είπε ονόματα» δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να πείσει τον πολίτη ότι αυτά που έλεγε δεν είναι πραγματικότητα.

 

Παλιός συνδικαλιστής των μικρομεσαίων διηγούνταν κάποτε, μια απίστευτη περίπτωση διαπλοκής, της δεκαετίας του ΄50, όταν σε Υπουργική Απόφαση, Υπουργός  έβαλε χαριστική διάταξη για τα φορτηγά, μετά από συνεχείς συνεννοήσεις με τον φίλο και κομματάρχη του, πρόεδρο των φορτηγατζήδων. Τότε στη βιασύνη του, μαζί με τις διορθώσεις σημείωσε για τις υπηρεσίες «και ό,τι σας πει ο Πρόεδρος»! Οι υπάλληλοι δεν το πρόσεξαν καλά για να το σβήσουν και οι δακτυλογράφοι το πέρασαν όπως είχε στο ΦΕΚ!

 

Η ιστορία των χιλιάδων νόμων και εκατομμυρίων άρθρων και τροποποιήσεων είναι γεμάτες από χαριστικές ρυθμίσεις με αποτέλεσμα σήμερα, να είμαστε μια χώρα που δεν ξέρουμε ακριβώς τι ισχύει, βρίσκουμε άπειρες αντικρουόμενες διατάξεις και η πραγματική κωδικοποίηση της νομοθεσίας είναι ακόμη ζητούμενο.

 

Όσο για τις καταγγελίες του κ Δραγασάκη, θα λέγαμε ότι έμμεσα επιβεβαιώθηκαν από τον κ. Καμμένο και τον κ. Ε. Βενιζέλο, στις ομιλίες που ακολούθησαν, ο πρώτος μάλιστα ανέφερε και ονόματα σε σχέση με συγκεκριμένες διατάξεις που ήταν ολοφάνερα χαριστικές.

 

Θα σημειώναμε όμως την υποκρισία που εκδηλώθηκε, δήθεν γιατί πετιέται λάσπη με ανεμιστήρα σε όλους, χωρίς ονόματα. Δεν υπάρχει πολιτικός αρχηγός, είτε από θέση κυβέρνησης, είτε από θέση αντιπολίτευσης, που να μην έχει επαναλάβει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο παρόμοιες τοποθετήσεις για διαφθορά, διαπλοκή, χαριστικές πράξεις, ασυλία φοροδιαφυγής κλπ. Κανένας τότε δεν τόλμησε να τους ζητήσει ονόματα, όλοι ήξεραν και σιωπούσαν. Πλέον κραυγαλέα ήταν η περίπτωση του κ. Κώστα Καραμανλή όταν, πριν λίγα χρόνια, δημόσια μίλησε ως Πρωθυπουργός για «νταβατζήδες», εργολάβους, της πολιτικής.

 

Υποτίθεται βέβαια ότι όλοι αυτοί θα πάτασσαν τη διαφθορά και τη διαπλοκή αλλά… απλώς ερχόταν οι διάδοχοί τους, για να επαναλάβουν τα ίδια.

 

Αυτές οι σκιαμαχίες, σε καμιά περίπτωση δεν πείθουν τον ελληνικό λαό πως ο κοινοβουλευτικός βίος μας είναι αγγελικά πλασμένος, έστω και αν δεν λέγονται δημόσια τα ονόματα των «αμαρτωλών». Ο κόσμος βλέπει αλλά σιωπά ή απλώς μουρμουρίζει απαξιωτικά για τη Βουλή (γνωστό το υβριστικό σύνθημα κάποιων διαδηλωτών), κάτι που είναι πολύ επικίνδυνο για τη δημοκρατία, γιατί κάτω από τέτοιες απαξιώσεις υφέρπει ο φασισμός.

 

Πως αλλιώς να ερμηνεύσει ο κόσμος τροποποιήσεις νόμων που χαρίζουν τεραστία πρόστιμα και φόρους όταν καλείται να αποδεχτεί να του κατάσχεται ο λογαριασμός και ο μισθός, για ελάχιστα οφειλόμενα;  

 

Διαβάσαμε στην ανακοίνωση του υπουργείου Εργασίας (6/10) ότι επιβλήθηκαν για 654 περιπτώσεις αδήλωτης εργασίας πρόστιμα στις μικρομεσαίες, ύψους 6.976.262 ευρώ! Δεν υπάρχει λόγος για τους κυβερνώντες να κάνουν καμία απαλλαγή αυτών των παραβατών, και σωστά, αλλά το πρόστιμο είναι εξοντωτικό (10.670€ ανά περίπτωση).

 

Την επόμενη στιγμή (7/10) διαβάζουμε στο νόμο για την… «Οργάνωση της νομικής μορφής των θρησκευτικών κοινοτήτων…» (ν. 4301/14 – ΦΕΚ Α' 223/07-10-2014) δύο εντελώς «περίεργες» διατάξεις. Στο άρθρο 42 η υποχρέωση των εφοπλιστών να καταβάλλουν έκτακτη φορολογία, όπως όλοι έχουμε ήδη πληρώσει, μετατράπηκε σε «Οικειοθελής Παροχή», έτσι ακριβώς ονομάζεται νομικώς! Την ώρα που μικρομεσαίοι και εργαζόμενοι στενάζουν από υποχρεωτικούς φόρους, για τους εφοπλιστές οι φόροι μετατράπηκαν σε «Οικειοθελής Παροχή»! Αν και όποτε θέλουν δηλαδή! Τα σχόλια περιττεύουν.

 

Στο άρθρο 44 του ίδιου νόμου, γίνεται όπως το αναφέρει επί λέξη: «Νομιμοποίηση δαπανών – Άρση καταλογισμών του Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου με την επωνυμία «Κεντρική Οργανωτική και Εκτελεστική Επιτροπή για τη διεξαγωγή του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Κλασικού Αθλητισμού «ΑΘΗΝΑ 1997».

 

Στην ουσία μιλάμε για αθώωση κάθε υπέρβασης, παράβασης και ρεμούλας που έγινε. Αλλά εκτός των υπευθύνων πολιτικών και υπηρεσιακών προσώπων, αθωώνονται και οι έτεροι συμμέτοχοι της διαπλοκής, οι εργολάβοι. Για να ξέρουμε τι λέμε, αφορά διασπάθιση δημοσίου χρήματος με αποφάσεις για μέχρι δεκαπλασιασμού των αρχικών προϋπολογισμών του κόστους των έργων και της μετέπεισα συντήρησης.

 

Παρόμοια διάταξη για την απαλλαγή διοικητών οργανισμών, μελών ΔΣ φορέων ΟΤΑ κλπ για αποφράσεις που έλαβαν και κόστισαν δισεκατομμύρια στον λαό είχαμε και πριν αρκετούς μήνες. Επίσης είδαμε διατάξεις «μιας νύχτας» που την επομένη οι υπουργοί δήθεν «ανακάλυψαν» το λάθος και «έσπευδαν» να το διορθώσουν, αφού βέβαια έκαναν απόλυτη χρήση οι (ειδοποιημένοι) ενδιαφερόμενοι και για να μη κάνει κανένας άλλος χρήση!

 

Είδαμε ακόμη διατάξεις απαλλαγής φόρων και προστίμων από παράνομες τριγωνικές συναλλαγές που απάλλασσαν συγκεκριμένους επιχειρηματίες, είδαμε απαλλαγές φόρων και προστίμων με νομιμοποίηση γιγάντιων αυθαιρέτων, αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, είδαμε φωτογραφικές διατάξεις άπειρες τον αριθμό. Ακόμη και ο υπουργός Εργασίας κ. Βρούτσης, «κάρφωσε» παρόμοιες πρακτικές όταν σε ανακοίνωση του στις 6/10/2014 ανάφερε ότι «Η συλλογή της (ασφαλιστικής) νομοθεσίας σε πρώτη φάση, έφερε στο φως και «ειδικές φωτογραφικές διατάξεις» -κάτι που άλλωστε ήταν αναμενόμενο- για συγκεκριμένες κατηγορίες οι οποίες απολάμβαναν προκλητικά προνόμια».

 

 

Τέλος, θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε και ένα άλλο είδος χαριστικής πρακτικής, αυτή της «παρανομοθεσίας» που ονομάζεται «πολιτική βούληση». Αυτή η παρανομοθεσία κυριολεκτικά παραποιεί την ισχύουσα νομοθεσία και λειτουργεί με το «σπασμένο τηλέφωνο», προφορικά για να μη γράφεται πουθενά και στο αυτί των οργάνων εφαρμογής αλλά και των υπόχρεων εφαρμογής! Έτσι βλέπουμε να γίνεται πλήρη καταστρατήγηση νόμων και κανενός το αυτί να μην ιδρώνει. Προθεσμίες παραβιάζονται, υπόχρεοι επί χρόνια ούτε καν παρενοχλούνται, έλεγχοι δεν γίνονται «από φόρτο εργασίας ή από αδυναμία διάθεσης προσωπικού», καταγγελίες όταν αφορούν «δικά μας πρόσωπα» πηγαίνουν στο καλάθι των αχρήστων ή μετατρέπονται σε αιτία δίωξης του καταγγέλλοντος ή του ελεγκτή που την κατέγραψε!

 

Δεν είναι ανάγκη να αναφερθούν ονόματα. Όταν το κράτος δεν λειτουργεί καλά, είτε αναφερθούν είτε όχι, ένα και το αυτό είναι. Δεν ιδρώνει το αυτί κανενός.

 

Σ.Β.