Άρθρο. Σκάνδαλα και Οικονομία

Η χώρα ξανά ταλανίζεται από ένα μεγάλο σκάνδαλο, την υπόθεση Novartis.

Αυτό που χρειάζεται η χώρα αλλά και η κοινωνία γενικότερα να τρέξουν γρήγορα οι διαδικασίες για να αποδοθούν ευθύνες εκεί που πρέπει αλλά ταυτόχρονα δεν πρέπει να διασύρονται πολιτικά ονόματα και όχι μόνο που δεν έχουν καμία ανάμειξη με το σκάνδαλο.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να προστατεύεται η Δημοκρατία.

Έχουμε ακούσει για πολλά σκάνδαλα τα τελευταία χρόνια και τα παρακολουθήσαμε να σέρνονται επί πολλά χρόνια χωρίς όμως να οδηγείται και κάποιος στη φυλακή εκτός από έναν πρώην υπουργό.

Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι η χώρα μας κατατάσσεται ως προς τη διαφθορά και την αδιαφάνεια σε χαμηλή βαθμολογία, συγκρινόμενη με τριτοκοσμικές χώρες και δυστυχώς η διαπλοκή αποτελούσε διαχρονικά μαζί με την γραφειοκρατία αποτρεπτικό παράγοντα προσέλκυσης κυρίως ξένων επενδύσεων.

Και φυσικά θα πρέπει τα σκάνδαλα να μην αποτελούν αφορμή για μικροκομματικές απολαβές αλλά να διαλευκάνονται άμεσα κι όταν υπάρχουν πολιτικές ή νομικές ευθύνες να αποδίδονται γρήγορα ούτως ώστε να αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγή για όσους στο μέλλον θα σκεφτούν να βουτήξουν το δάκτυλο στο βαζάκι με το μέλι.

Η υπερτιμολόγηση των φαρμάκων κόστισε στα ασφαλιστικά ταμεία 23 δις όσο περίπου δηλαδή και ένα ολάκερο μνημόνιο. Την ίδια ώρα οι ληξιπρόθεσμες οφειλές που έχουν οι επιχειρηματίες προς τα  ασφαλιστικά τους ταμεία ξεπερνούν τα 30 δις.

Λόγω της κρίσης και της ύφεσης οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις βασικές τους υποχρεώσεις προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία και ως εκ τούτου μπαίνουν στο στόχαστρο των ελεγκτικών οργάνων του κράτους. Καθημερινά εκ μέρους των ασφαλιστικών ταμείων υπάρχουν περί τις 1.000 κατασχέσεις από οφειλέτες που δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Επτά στις δέκα επιχειρήσεις βρίσκονται βάσει και των ερευνών της ΕΣΕΕ και της ΓΣΕΒΕΕ στο κόκκινο και εάν δεν παρθούν άμεσα μέτρα στην κατεύθυνση ανακούφισης και ελάφρυνσης των επιχειρήσεων αυτών από τους δυσβάσταχτους φόρους και εισφορές θα υπάρξουν στο άμεσο μέλλον κι άλλα λουκέτα, με ότι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία αλλά κυρίαρχα για την απασχόληση.

Ο εξωδικαστικός μηχανισμός και οι 120 δόσεις είναι εργαλεία που μπορούν να βοηθήσουν όλες αυτές τις πληγείσες επιχειρήσεις, αρκεί να γίνουν πιο ευέλικτοι, λιγότερο γραφειοκρατικοί και περισσότερο αποτελεσματικοί. Το τραπεζικό σύστημα από την άλλη πλευρά πρέπει να σταθεί στο ύψος των δύσκολων περιστάσεων και να προχωρήσει σε γενναίες διευθετήσεις για να απαλλαγεί και το ίδιο από τις παλιές επισφάλειές του αλλά και να δώσει διέξοδο σε όλες αυτές τα επιχειρήσεις που βρίσκονται στα όριά τους , να επιβιώσουν.

Η αδιαφάνεια και η διαπλοκή όντως αποτελούν επιβραδυντικό παράγοντα για την οικονομία και εν γένει ανάπτυξη της χώρας. Αυτό που θα πρέπει κάθε ευνομούμενη πολιτεία είναι να δώσει το μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ότι τέτοια είδη πρακτικών θα πρέπει να τιμωρούνται  παραδειγματικά ούτως ώστε το δέντρο της διαπλοκής να αρχίσει επιτέλους να «μαραίνεται» σε μια χώρα που γέννησε τη δημοκρατία άρα αξίες όπως είναι η δικαιοσύνη , η ισονομία και η ισοπολιτεία θα έπρεπε να είναι προτεραιότητά μας.

Παράλληλα μια κοινωνική ομάδα των μικρομεσαίων στενάζει κάτω από την υπέρογκη και άδικη επιβάρυνση σε φόρους και εισφορές. Αναλύοντας τα δεδομένα τόσο για τον εξωδικαστικό μηχανισμό όσο και για τη ρύθμιση των 120 δόσεων φαίνεται ότι πολλοί θα μείνουν εκτός των συγκεκριμένων ευεργετικών διατάξεων. Και ενώ η ρύθμιση ενδιαφέρει περισσότερους από 1εκ. οφειλέτες , δυστυχώς από την ηλεκτρονική πλατφόρμα εκτιμάται ότι θα αποκλειστούν τα 2/3 των μικρομεσαίων. Αυτό που ζητάμε σαν εμπορικός και επιχειρηματικός κόσμος είναι η άρση όλων αυτών των περιορισμών ούτως ώστε να ενταχθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι μικρομεσαίοι προς όφελος των ίδιων των ταμείων αλλά και της ίδιας της οικονομίας.