Διαθεσιμότητα στο Δημόσιο – Ποιοι οδηγούνται σε απόλυση

  Ο θεσμός της διαθεσιμότητας εισάγεται για πρώτη φορά στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα αλλά και στην τοπική αυτοδιοίκηση, ανοίγοντας το δρόμο για απολύσεις δύο χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων το 2012 και εικοσιπέντε χιλιάδων το 2013.
   Η κατάργηση οργανικών θέσεων έχει ως άμεση συνέπεια την αυτοδίκαιη θέση σε διαθεσιμότητα των υπαλλήλων, για την οποία εκδίδονται διαπιστωτικές πράξεις. Η διαθεσιμότητα διαρκεί ένα έτος, μετά την πάροδο του οποίου ο υπάλληλος απολύεται, εφόσον δεν μεταταχθεί ή μεταφερθεί σε άλλη θέση.
    Στο πολυνομοσχέδιο που τέθηκε προς ψήφιση στη Βουλή αναφέρεται πως το προσωπικό που έχει τεθεί σε διαθεσιμότητα, εκτός από τις προβλεπόμενες ήδη από το ισχύον δίκαιο περιπτώσεις εκούσιας μετάταξης, μπορεί επιπλέον να μετατάσσεται υποχρεωτικά ή να μεταφέρεται με ταυτόχρονη μεταβολή της υπηρεσιακής σχέσης του σε σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου ή να μετακινείται πρόσκαιρα ή να υπάγεται σε προγράμματα επανεκπαίδευσης ή επανακατάρτισης.
   Η τυχόν μη συμμόρφωση του υπαλλήλου με την πράξη υποχρεωτικής μετάταξης ή υποχρεωτικής τοποθέτησής του για ορισμένο χρόνο ή υπαγωγής του σε πρόγραμμα επανεκπαίδευσης ή επανακατάρτισης, οδηγεί σε άμεση απόλυσή του. 
   Οι οργανικές θέσεις που καταργούνται αφορούν σε ορισμένες κατηγορίες, κλάδους και ειδικότητες, για τις οποίες κρίνεται ότι δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες των φορέων στους οποίους ανήκουν οργανικά. Ειδικότερα, η περίπτωση αφορά θέσεις των κατηγοριών ΔΕ και ΥΕ των ειδικοτήτων Διοικητικού, Διοικητικού- Λογιστικού, Διοικητικού- Οικονομικού και Διοικητικών Γραμματέων υπαλλήλων, με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, οι οποίοι δεν έχουν προσληφθεί με
διαγωνισμό βάση κριτηρίων ΑΣΕΠ ή με διαδικασία επιλογής.