Ιστορία. 1950. Τριακοσιαπλασιαμός ενοικίων Επ. Στέγης!

Με Υπουργική Απόφαση δόθηκε η δυνατότητα αύξησης μέχρι 300πλάσιας του βασικού!

Μοιράσου το στο

Τα προβλήματα των μικρομεσαίων (επαγγελματιών, βιοτεχνών, μικρεμπόρων – ΕΒΕ)) σε όλη τη διάρκεια του 20^ου αιώνα βρισκόταν στην επικαιρότητα. Οι μικρομεσαίοι διεκδικούσαν καλύτερες συνθήκες άσκησης των επαγγελμάτων τους και κατά κανόνα οι κυβερνήσεις προσπαθούσαν να αντλήσουν μεγαλύτερα έσοδα από αυτούς. Κάτι που και σήμερα δεν είναι και πολύ διαφορετικά.

Οι συγκρούσεις ήταν συνεχείς. Ένας τομέας σύγκρουσης, πέραν του φορολογικού που ήταν συνεχής, ήταν και το ενοικιοστάσιο, ή αλλιώς το θέμα των ενοικίων της επαγγελματικής στέγης. Τότε τα ενοίκια δεν ήταν ελεύθερα, αλλά είχαν ένα αυστηρό κρατικό πλαίσιο καθορισμού που δεν άφηνε τους ιδιοκτήτες να ανεβάζουν τα ενοίκια κατά βούληση γιατί θα τινάζονταν η οικονομία στον αέρα.

Η όξυνση των προβλημάτων οδήγησε τις οργανώσεις των ΕΒΕ να λάβουν, στις αρχές Αυγούστου του 1950, την απόφαση για πανελλαδική απεργία (κλείσιμο καταστημάτων) στις 18.8.1050 με αίτημα την επίλυση φορολογικών προβλημάτων. Σύνθημα της τότε ΓΣΕΒΕ: «Όλα κλειστά. Ουδείς λιποτάκτης – Ουδείς προδότης». Σε όλη τη χώρα άρχισαν ετοιμασίες για το κλείσιμο. Η κυβέρνηση Πλαστήρα με υποσχέσεις και ελιγμούς έπεισε την ηγεσία των οργανώσεων να αναβληθεί η απεργία για τις 25.8.1950 και σε συνέχεια για τις 8.9.1950.

Οι αρχικές ταλαντεύσεις της ηγεσίας της ΓΣΕΒΕΕ δεν την εμπόδισαν να δει ξεκάθαρα τα κυβερνητικά σχέδια παρέλκυσης και παραπλάνησης και στη κρίσιμη στιγμή αποφάσισε και πραγματοποίησε την απεργία. Στις 8 Σεπτεμβρίου νεκρώθηκε όλη η χώρα και ερημώθηκαν οι αγορές. Μαζί με το κλείσιμο των εμπορικών καταστημάτων έκλεισαν τα εργαστήρια, τα εστιατόρια τα καταστήματα υπηρεσιών τα φαρμακεία, τα ιατρεία ακόμη και οι μικροπωλητές σε ένδειξη αλληλεγγύης! Η απεργία είχε επιτυχία που έφθανε στο 100%! Στην Αθήνα άνοιξαν με απόφαση της ΓΣΕΒΕΕ μόνο μερικά εστιατόρια στην Ομόνοια προς εξυπηρέτηση των παρεπιδημούντων. Συγκεντρώσεις ΕΒΕ παράλληλα με το κλείσιμο, έγιναν σε όλες σχεδόν τις επαρχιακές πόλεις.

Συνάντηση με τον Σ. Βενιζέλο

Η οξύτητα των προβλημάτων και η μεγάλη κινητοποίηση της 8^ης Σεπτεμβρίου 1950 ανάγκασε την κυβέρνηση να δει με μεγαλύτερη σοβαρότητα τα προβλήματα των ΕΒΕ. Έτσι στις 21 Σεπτεμβρίου πρωθυπουργός Σοφοκλής Βενιζέλος (ορκίσθηκε στις την 21^η Αυγούστου 1950) δέχθηκε αντιπροσωπεία της ΓΣΕΒΕΕ και ομοσπονδιών για να συζητηθούν τα προβλήματα των ΕΒΕ. Ο Βενιζέλος δεν έδωσε λύσεις και παρέπεμψε τα θέματα στους αρμόδιους υπουργούς τα οποία σταδιακά παραπέμφθηκαν στις Ελληνικές «Καλένδες».

300 φορές αύξηση στα ενοίκια της Επαγγελματικής Στέγης!

Στη συνάντηση ΓΕΒΕΕ – Βενιζέλου τέθηκε και το ζήτημα των αυξήσεων των ενοικίων της Επαγγελματικής Στέγης εξ’ αφορμής φημών ότι θα 300πασιαστούν! Ο Πρωθυπουργός δήλωσε ότι θεωρεί «δικαιοτάτη» μια αύξηση των ενοικίων της επαγγελματικής στέγης κατά 150 φορές του βασικού, την οποία και δεν θα ξεπεράσει η κυβέρνηση! Τελικά με Υπουργική Απόφαση (ΦΕΚ 173/Β/1950) δόθηκε η δυνατότητα αύξησης μέχρι 300πλάσιας του βασικού!

Το 7^ο Συνέδριο της ΓΣΕΒΕΕ (11-14 Νοεμβρίου 1951) σχετικά με τη Επαγγελματική Στέγη ψήφισε μεταξύ άλλων:

Ένοικιοστάσιον:

Tήν παράτασιν τού ίσχύοντος ένοικιοστασίου, άνευ προσαυξήσεων διά τά καταστήματα καί έργαστήρια τουλάχιστον έπί μίαν τριετίαν.
Τήν συμμετοχήν είς τήν έπιτροπήν ένοικιοστασίου έκπροσώπων τής τάξεως τών έπαγγελματιών καί Βιοτεχνών.
Τήν σοβαράν έκ μέρους τού κράτους άντιμετώπισιν τού ζητήματος τών οίκιών μόνον διά τής άνοικοδομήσεως καί διά τής παροχής μακροπρόθεσμων δανείων πρός στέγασιν τών ύπό τό ένοικιοστάσιον κατοικούντων θά καταστή δυνατόν νά λυθή τό μέγα τούτο κοινωνικόν ζήτημα.
Νά ύπαχθώσιν είς τάς προστατευτικάς τού ένοικιοστασίου διατάξεις άπαντες οί Έπαγγελματοβιοτέχναι.

Για το θέμα της Επαγγελματικής στέγης χαρακτηριστικό είναι το υπόμνημα ΓΣΕΒΕΕ προς τον Πρωθυπουργό κ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ στις 12/7/1952 με τίτλο «ΕΝΟΙΚΙΟΣΤΑΣΙΟΝ» απαιτούσε:

«Ούδεμία αύξησις είναι επιτρεπτή τουλάχιστον δι’ έν άκόμη έτος.
Νά εκκαθαρισθή σαφώς ή έννοια του αστικού ακινήτου καί νά προστατευθώσιν οί επαγγελματίαι, βιοτέχναι καί έμποροι οί ασκούντες τά επαγγέλματά των καί είς ακαλύπτους χώρους απαραιτήτους διά τήν άσκησιν αυτών.
Νά καθορισθή ότι βασικόν ενοίκιον τού 1940 ήτο τό πράγματι, καταβαλλόμενον τότε συμφώνως πρός τάς αποδείξεις ενοικίων τού ιδιοκτήτου.
Νά καταργηθή τό δικαίωμα αυξήσεως τού Προέδρου (του Πρωτοδικείου).
Νά επιτρέπεται ή διαδοχή καί ή συνεργασία πατρός πρός σύζυγον καί τέκνα, ζώντος του πατρός άνευ προσθέτου επιβαρύνσεως.
Νά διασφαλισθή άνεξαιρέτως ή έπαγγελματική στέγη άνευ προνομιακών άμφιβόλου έννοίας διατάξεων δι’ άποβολήν έκ τών μισθίων καταστημάτων κατηγορίας (όρα Οργανισμόν Δημοσίου Δικαίου Σ.Ε.Κ.,Σ.Π.Α.Π., κ.λ.π. παρόμοια)
Νά τροποποιηθή τό 30όν άρθρον τού ίσχύοντος Ενοικιοστασίου ώς πρός τά ποσοστά μειούμενα είς τό έλάχιστον.»