tuv-iso-logo tuv-iso-27001-logo

Ιστορία: Κατασχέσεις – πλειστηριασμοί. Πάντα οι μικροί την πλήρωναν!

Η μοίρα των μικρών επιχειρήσεων σε κρίσεις, σε ανατροπές και σε καταστροφικά γεγονότα, είναι πάντα προδιαγεγραμμένη. Φόροι, αδυναμία, κλείσιμο, κατάσχεση

Η μοίρα των μικρών επιχειρήσεων σε κρίσεις, σε ανατροπές και σε καταστροφικά γεγονότα, είναι πάντα προδιαγεγραμμένη. Φόροι, αδυναμία, κλείσιμο, κατάσχεση.

 

Κάπως έτσι έγινε και το 1946, λίγο μετά την κατοχή και με εξαντλημένες, μέχρι καταστροφής, τις μικρές επιχειρήσεις. Την ώρα που προσπαθούσαν να σταθούν στα πόδια τους, ο τότε οικονομικός σύμβουλος της Διεθνούς Τράπεζας και πρώην Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, Κυριάκος Βαρβαρέσσος (1884-1957) προώθησε ένα οριζόντιο και σκληρό φόρο για να μαζέψει τα δημόσια έσοδα και να καλύψει τα ελλείμματα που προέρχονταν από την καταστροφή της κατοχής, την κρίση που ακολούθησε αλλά και την εξοπλιστική προετοιμασία για έναν εμφύλιο πόλεμο νέας καταστροφής.

 

Διαβάζουμε από την εφημερίδα «ΧΡΟΝΙΚΑ Επαγγελματικών Βιοτεχνών, Εμπόρων» της 16ης Σεπτεμβρίου 1946:  

 

ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ

 

«Αι όλέθριαι συνέπειαι τής Εφαρμογής τής Εκτάκτου είσφοράς του Βαρβαρέσσου κατα­φαίνονται από έναν πρόχειρο άπολογισμόν των κατασχέσεων που διενεργούν τά διά­φορα δημόσια ταμεία είς βάρος των ταλαιπόρων όφειλετών Βιοτεχνών καί Έπαγγελματιών.

 

Περί τάς Εκατό κατασχέσεις μηχανημάτων καί Εμπορευμάτων έλαβαν χώραν τάς τελευ­ταίας ήμέρας είς εκατό διάφορα βιοτεχνικά καταστήματα.

 

Εφιαλτικόν λοιπόν προβάλλει τό Ερώτημα διά τήν τάξιν τώρα που τίθεται είς εφαρμογήν ό κατά πολύ επαχθέστερος τής εκτάκτου είσφοράς φόρος του Επιτηδεύματος.

 

Θά ύπάρξη άραγε κατάστημα πού θά έχη τήν τύχην ν' άποφύγη τήν κατάσχεσιν καί τήν καταστροφήν;»

 

 

Γιατί οι μικροεπιχειρηματίες διαμαρτύρονταν τοσο πολύ;

 

Η ιστορία έχει προηγούμενο. Διότι στην κατοχή αυτοί τράβηξαν μαζί με τον απλό λαό και τους εργαζόμενους την καταστροφική και δολοφονική μανία των γερμανικών στρατευμάτων και των συνεργατών τους. Αυτοί τροφοδότησαν με ότι είχαν την Εθνική Αντίσταση την ώρα που δωσίλογοι και μαυραγορίτες πλούτιζαν σε αγαστή συνεργασία με τον κατακτητή.

 

Το παράπονο.

 

Να πως περιγράφεται η συνεισφορά και η θυσία των επαγγελματοβοτεχνών και των μικρεμπόρων στις 27/9/1945 από την ίδια εφημερίδα:

 

"…Άξιζε πράγματι νά μιλάει κανείς γιά τον ασύγκριτο επικό αγώνα του ηρωικού λαού μας τον γεμάτο θυσίες και αίμα!

 

Και δικαιούταν να υπερηφανεύεται ό κάθε Έλληνας πού είχε τήν τιμή νά συμμετέχει μέ τό δικό τόν τρόπο… όπως αιώνια καταισχύνη θά βαραίνει όλους εκείνους τούς μοιρολάτρες πού μέ τήν ανοχή ή και τήν συνεργασία με τον κατακτητή έπρόδωσαν τό λαό μας και την Ελλάδα.

 

Η υποταγή τότε εξησφάλισεν στούς προσκυνημένους τή ζωή τους, άφθονο χρυσάφι, άνεσι. Ή Αντίστασις ή άρνηση θα σήμαινε καταδίωξι,  φυλακή, βασανιστήρια, εξόντωση του σπιτικού, αρπαγή.

 

Τον πρώτο δρόμο ακλούθησαν τα κατακάθια της κοινωνίας μας…

 

Τον δεύτερο τον ακολούθησε όλος ό τίμιος κόσμος πού είχε 'Ελληνική ψυχή. Αύτόν τόν δρόμο ακολούθησε καί ό κόσμος ό δικός μας τών Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και εμπόρων στη συντριπτική του πλειοψηφία. Το χρήμα τους το έδωσαν με αρκετή γενναιοδωρία, στην ενίσχυση του αγώνος. Τα μαγαζιά μας έκλειναν κάθε φορά που υπήρχε ανάγκη να εκδηλωθεί η αντίδρασή μας στα σχέδια του εχθρού.

(…)

Η μικρή περιουσία τών βιοτεχνών καί επαγγελματιών εξανεμίστηκε τελείως στό διάστημα αυτό – δέν παίρνουμε υπ’ όψι μας τίς εξαιρέσεις. Εργαλεία καί μαγαζιά πουλήθηκαν γιά νά εξασφαλίσουν τήν ύπαρξη. Η εξαθλίωση καί η  φυματίωση δέν άφησαν άθικτο έναν σοβαρό αριθμό επαγγελματιών καί βιοτεχνών. Υπόφεραν όπως ο λαός. Μά όλους τους εθέρμαινε μιά πίστη κάποια ελπίδα. Τό όραμα της Πατρίδος πού μέ στοργή θά εφρόντιζε τήν επούλωση τών πληγών.

(…)

Αντί τής αναμενόμενης στοργής συναντήσαμε τό μίσος τών κυβερνώντων. Μέ πραγματικό μίσος μάς αντιμετωπίζουν και προσπαθούν νά αναπτύξουν καί στό λαό τό μίσος εναντίον μας. Ότι δηλαδή εμείς είμαστε υπεύθυνοι για την ακρίβεια τής ζωής, ότι εμείς πλουτίσαμε καί πλουτίζουμε και επομένως  έμείς πρέπει νά πληρώνουμε.

 

Μά δέν μπορούσε νά συμβαίνει καί άλλοιώς αφού στήν εξουσία βρίσκωνται οί άνθρωποι τών βιομηχάνων τού μεγάλου κεφαλαίου οί παράγοντες της Εθν. Τραπέζης. Πρέπει νά δώσει ό,τι δεν είναι δυνατόν να δώνει ό μικροεπιχειρηματίας επαγγελματοβιοτέχνης πού μόλις συγκρατείται στά πόδια του γιά νά μείνουν άθιχτα τά κέρδη τών μεγάλων. Εδώ βρίσκεται όλο  ο νόημα· Γύρω από αυτό γίνεται όλος ό αγώνας γιά τήν εξουσία. Δυστυχώς τά πολιτικά κόμματα δέν πήραν το θάρρος να αναλάβουν τήν εξουσία· Οι «Υπηρεσιακές» εφαρμόζουν οικονομική πολιτι­κή πού εξυπηρετεί μόνον μιά μερίδα.

 

Όμως ο επαγγελματοβιοτεχνικός κόσμος όπως και ό υπόλοι­πος λαός έχει τά δικαιώματά του όντως έχει καί τόν πατριωτισμό του πού κανένας δέν θά μπορέσει νά τόν άρνηθεί. Τήν πολιτική τής εξοντώνεώς του πο­τέ δέν θά τήν ανεχθεί και ήδη αρκετά τό απέδειξε.

 

Κύριο αίτημα τού επαγγελματοβιοτεχνικού κόσμου είναι ή οικονομική σταθερότης καί ή πολι­τική όμαλότης, στοιχεία πού θά δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις γιά τήν λειτουργία καί ανάπτυξή τών μικροεπιχειρήσεών τους.

 

Οιαδήποτε μονόπλευρος λύση στο Κυβερνητι­κό ζήτημα θά έχει μόνον καταστροφικές συνέπειες για τήν τάξη μας καί τό έθνος ολόκληρο. Γι αυτό θά είναι καί απαράδεκτος".

 

 

ΣΒ