Καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος-Προσωρινή αφαίρεση άδειας

Του Κωνσταντίνου Λάιου, Νομικού συνεργάτη του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών

 

---

Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δοθεί από τα μέλη μας, έχοντα και λειτουργούντα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος στο σκεπτικό και διατακτικό της συγκεκριμένης δικαστικής απόφασης για το είδος των παραβάσεων που επισύρουν την ποινή της προσωρινής αφαίρεσης της άδειας λειτουργίας των καταστημάτων τους, τα όργανα που βεβαιώνουν τις εν λόγω παραβάσεις, τον συσχετισμό της ποινής με την εκδίκαση ή τις αποφάσεις των ποινικών δικαστηρίων .. 

Προσωρινή αφαίρεση άδειας λειτουργίας και σφράγιση για χρονικό διάστημα δέκα ημερών καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος. Προσφυγή με την οποία ζητείται η ακύρωση της σχετικής απόφασης του Αντιδημάρχου. Απαράδεκτη η προσφυγή με την οποία προσβάλλεται προπαρασκευαστική πράξη που στερείται εκτελεστού χαρακτήρα (έγγραφο του Αντιδημάρχου με το οποίο η προσφεύγουσα ενημερώθηκε για τις βεβαιωθείσες σε βάρος της παραβάσεις και κλήθηκε να εκθέσει τις απόψεις της). Παραβάσεις που αφορούν τη λειτουργία μουσικής σε ταβέρνα χωρίς την έκδοση σχετικής άδειας και την υπέρβαση της μέγιστης επιτροπής ηχοστάθμης της εκπεμπόμενης μουσικής. Δεν λαμβάνεται υπόψη υπόμνημα υπογεγραμμένο από πληρεξούσιο δικηγόρο το οποίο δεν προκύπτει ότι κατατέθηκε στη γραμματεία του δικαστηρίου. Απόρριψη λόγων ακύρωσης.

 

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ: 1252/2018

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΤΜΗΜΑ 31ο ΤΡΙΜΕΛΕΣ

……………………………………………………………………………………………………………………………………………….

1. Επειδή, με την κρινόμενη προσφυγή, για την οποία έχει καταβληθεί το νόμιμο παράβολο (βλ. το προσκομισθέν 1426714 σειράς Α' ειδικό έντυπο παραβόλου), η προσφεύγουσα ζητεί, παραδεκτώς, να ακυρωθεί η …………………………………… απόφαση του Αντιδημάρχου Αθηναίων, με την οποία διατάχθηκε η προσωρινή αφαίρεση της άδειας λειτουργίας και η σφράγιση για χρονικό διάστημα δέκα (10) ημερών του καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος (ταβέρνα), που διατηρεί στην Αθήνα, επί της οδού ………………………, κατ' εφαρμογή του άρθρου 2 του π. δ. 180/1979. Η προσφυγή όμως στρέφεται απαράδεκτα, κατ' άρθρο 63 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, κατά του …………………… εγγράφου του ως άνω Αντιδημάρχου, με το οποίο η προσφεύγουσα ενημερώθηκε για τις βεβαιωθείσες σε βάρος της παραβάσεις και κλήθηκε να εκθέσει τις απόψεις της, διότι το έγγραφο αυτό αποτελεί προπαρασκευαστική πράξη, η οποία στερείται εκτελεστού χαρακτήρα (πρβλ. ΣτΕ 807/2011, 2690/2005, 327/2005 κ.ά.).

2. Επειδή, στο άρθρο 2 του π. δ. 180/1979 «Περί των όρων λειτουργίας καταστημάτων πωλήσεως οινοπνευματωδών ποτών και κέντρων διασκεδάσεως» (Α' 46), όπως αντικαταστάθηκε με τα άρθρα 1 παρ. 2 του π. δ. 457/1990 (Α' 175) και 3 του π. δ. 257/2001 (Α' 184), το οποίο εξακολουθεί να ισχύει και μετά την περιέλευση στις οικείες δημοτικές και κοινοτικές αρχές της αρμοδιότητας για θέματα χορήγησης, ανάκλησης, αφαίρεσης αδειών ή σφράγισης των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος [άρθρα 41 παρ. 1 εδ. ιθ' του ν. 2218/1994 (Α '90) και 11 παρ. 2 του ν. 2307/1995 (Α' 113), τα οποία περιελήφθησαν στο άρθρο 25 του π. δ. 410/1995 (Α' 231), καθώς και άρθρο 80 παρ. 1-7 του ισχύοντος Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων (που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 3463/2006, Α' 11)], ορίζεται ότι:

«1. … 2. Η αρχή που χορηγεί την άδεια λειτουργίας των κέντρων διασκεδάσεως και καταστημάτων που αναφέρονται στην παρ. 1 του άρθρου 1 του παρόντος, καθώς και των λοιπών καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, στα οποία σύμφωνα με τις ισχύουσες κάθε φορά υγειονομικές διατάξεις προσφέρονται οινοπνευματώδη ποτά για άμεση εντός αυτών κατανάλωση, αφαιρεί με απόφαση της τη χορηγηθείσα άδεια και σφραγίζει το κατάστημα για χρονικό διάστημα δέκα (10) μέχρι εξήντα (60) ημερών, εφόσον:

α. Βεβαιώθηκαν από αστυνομικούς ή άλλα αρμόδια όργανα τρεις (3) συνολικά παραβάσεις, εντός έτους, των διατάξεων του άρθρου 4 του παρόντος, των υγειονομικών διατάξεων που καθορίζουν μέτρα προστασίας της Δημόσιας Υγείας από θορύβους μουσικής των κέντρων διασκέδασης και των λοιπών καταστημάτων που εμπίπτουν στις διατάξεις του παρόντος διατάγματος, των διατάξεων που ισχύουν κάθε φορά για την κοινή ησυχία, τη λειτουργία μουσικής χωρίς άδεια, την παραβίαση των όρων και προϋποθέσεων της κατεχόμενης αδείας λειτουργίας μουσικής και το ωράριο λειτουργίας του καταστήματος … 3….».

3. Επειδή, εξάλλου, στο άρθρο 3 της 3/1996 Αστυνομικής Διάταξης «Μέτρα για την τήρηση της κοινής ησυχίας» (Β' 15), όπως η παρ. 1 του άρθρου αυτού τροποποιήθηκε με την 3Α/1998 Αστυνομική Διάταξη (Β' 761) και αντικαταστάθηκε, ακολούθως, με την 1010/12/4-γ/2001 Απόφαση του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας (Β' 180), ορίζεται ότι:                   «1. Απαγορεύεται στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος των άρθρων 37, 38 και 39 της Αιβ 8577/1983 Υγειονομικής Διάταξης (Β' 526) … η λειτουργία κάθε είδους μουσικών οργάνων, καθώς και στερεοφωνικών μηχανημάτων και ηλεκτροφώνων, χωρίς άδεια της αρμόδιας αρχής … 2. Άδεια λειτουργίας μουσικών οργάνων χορηγείται εφόσον δεν διαταράσσεται η ησυχία των περιοίκων. Στην άδεια αναγράφεται η διάρκεια, το είδος και ο αριθμός των μουσικών οργάνων, η θέση τοποθέτησης αυτών και κάθε άλλος περιοριστικός όρος που καθορίζεται από την Υγειονομική Υπηρεσία. 3. Η ανωτέρω άδεια χορηγείται μέχρι την 22.00' ώρα τη χειμερινή περίοδο και την 23.00' ώρα τη θερινή και μπορεί να παραταθεί ύστερα από αίτηση των ενδιαφερομένων, ανάλογα με το είδος των μουσικών οργάνων και τη θέση του κέντρου σε σχέση με τους γύρω κατοικημένους χώρους, για τα κέντρα που λειτουργούν σε κλειστό χώρο μέχρι την 03.00' ώρα και για τα κέντρα που λειτουργούν σε ανοικτό χώρο μέχρι την 02.00' ώρα, με την προϋπόθεση ότι δεν διαταράσσεται η ησυχία των περιοίκων. 4. …». Περαιτέρω, στο άρθρο 2 παρ. 4 της Α5/3010/1985 Υγειονομικής Διάταξης «Μέτρα προστασίας της Δημόσιας Υγείας από θορύβους μουσικής των Κέντρων Διασκέδασης και λοιπών Καταστημάτων» (Β' 593/1985 και διόρθωση σφαλμάτων σε Β' 4/1986), ορίζεται ότι: «Μέγιστη Α-ηχοστάθμη Lamax είναι η ανώτατη τιμή της Α-ηχοστάθμης, που επαναλαμβάνεται πολλές φορές κατά τη διάρκεια της μέτρησης» και στο άρθρο 4 της ιδίας Υγειονομικής Διάταξης ότι: «1. Η επιτρεπόμενη μέγιστη Α-ηχοστάθμη μέσα στα Κέντρα Διασκέδασης καθορίζεται σε 100 dB (Α). 2. Για τα υπόλοιπα καταστήματα με μουσική τα οποία δεν θεωρούνται σύμφωνα με την ισχύουσα Υγειονομική Διάταξη Κέντρα Διασκέδασης η επιτρεπόμενη μέγιστη Α-ηχοστάθμη μέσα σ' αυτά καθορίζεται σε 80 αΒ (Α)».

4. Επειδή, τέλος, στο άρθρο 5 παρ. 2 του προαναφερθέντος Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 2717/1999, Α' 97), όπως η παρ. 2 ισχύει μετά την αντικατάσταση της με το άρθρο 17 του ν. 4446/2016 (Α' 240/22-12-2016), ορίζεται ότι:     «Τα δικαστήρια δεσμεύονται από τις αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων, οι οποίες, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, ισχύουν έναντι όλων. Δεσμεύονται, επίσης, από τις αμετάκλητες καταδικαστικές αποφάσεις των ποινικών δικαστηρίων ως προς την ενοχή του δράστη, από τις αμετάκλητες αθωωτικές αποφάσεις, καθώς και από τα αμετάκλητα αποφαινόμενα να μην γίνει η κατηγορία βουλεύματα, εκτός εάν η απαλλαγή στηρίχθηκε στην έλλειψη αντικειμενικών ή υποκειμενικών στοιχείων που δεν αποτελούν προϋπόθεση της διοικητικής παράβασης».

5. Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής: Η προσφεύγουσα διατηρεί κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος (ταβέρνα), επί της οδού …, στην Αθήνα, δυνάμει της από ……………………… άδειας ίδρυσης και λειτουργίας του Αντιδημάρχου Αθηναίων. Κατά τον έλεγχο, που διενήργησαν στο εν λόγω κατάστημα όργανα της δημοτικής αστυνομίας του καθού Δήμου και Επόπτες Δημόσιας Υγείας της Διεύθυνσης Υγειονομικού Ελέγχου και Περιβαλλοντικής Υγιεινής της Περιφέρειας Αττικής, διαπιστώθηκε σε τρεις (3) περιπτώσεις η τέλεση τεσσάρων (4) παραβάσεων της κείμενης νομοθεσίας (δύο παραβάσεων στον πρώτο έλεγχο, μίας παράβασης στον δεύτερο έλεγχο και μίας παράβασης στον τρίτο έλεγχο). Ειδικώς, διαπιστώθηκε ότι στο ως άνω κατάστημα: α) στις 8-4-2012 και ώρα 02:38, αφενός μεν λειτουργούσε μουσική, χωρίς να έχει εκδοθεί στο όνομα της προσφεύγουσας άδεια λειτουργίας μουσικής της αρμόδιας αρχής, κατά παράβαση του άρθρου 3 της 3/1996 Αστυνομικής Διάταξης, αφετέρου δε η μέγιστη επαναλαμβανόμενη ηχοστάθμη της εκπεμπόμενης μουσικής, η οποία μετρήθηκε στα 102,5 db, υπερέβαινε κατά 22,5 db την ανώτατη επιτρεπόμενη μέγιστη ηχοστάθμη (80 db), κατά παράβαση του άρθρου 4 της Α5/3010/1985 Υγειονομικής Διάταξης (βλ. την …/14-6-2012 μηνυτήρια έκθεση του Υποδιευθυντή της Διεύθυνσης Δημοτικής Αστυνομίας του Δήμου Αθηναίων),

β) στις 21 -4-2012 και ώρα 00:10, λειτουργούσε στερεοφωνικό συγκρότημα με ενισχυτή που εξέπεμπε μουσική, χωρίς να έχει εκδοθεί στο όνομα της προσφεύγουσας άδεια λειτουργίας μουσικής της αρμόδιας αρχής, κατά παράβαση του άρθρου 3 της 3/1996 Αστυνομικής Διάταξης (βλ. την …/27-6-2012 μηνυτήρια έκθεση του ως άνω Υποδιευθυντή) και

γ) στις 25-5-2012 και 00:15, λειτουργούσε επίσης μουσική, χωρίς να έχει εκδοθεί στο όνομα της προσφεύγουσας άδεια λειτουργίας μουσικής της αρμόδιας αρχής, κατά παράβαση του άρθρου 3 της ιδίας ως άνω 3/1996 Αστυνομικής Διάταξης (βλ. το …/………………. έγγραφο του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Υγειονομικού Ελέγχου και Περιβαλλοντικής Υγιεινής της Περιφέρειας Αττικής). Ακολούθως, μετά το …/…………………… έγγραφο του Αντιδημάρχου Αθηναίων, με το οποίο η προσφεύγουσα ενημερώθηκε για τις βεβαιωθείσες σε βάρος της παραβάσεις και κλήθηκε να εκθέσει τις απόψεις της, εκδόθηκε η …/………………. απόφαση του ως άνω Αντιδημάρχου, με την οποία διατάχθηκε η προσωρινή αφαίρεση της άδειας λειτουργίας του εν λόγω καταστήματος και η σφράγιση του για χρονικό διάστημα δέκα (10) ημερών, κατ' εφαρμογή του άρθρου 2 του π. δ. 180/1979. Ήδη, με την κρινόμενη προσφυγή, η προσφεύγουσα, στρεφόμενη κατά της τελευταίας αυτής απόφασης, ζητεί την ακύρωση της. Ωστόσο, το απευθυνόμενο ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου και υπογεγραμμένο από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της από 21-4-2017 έγγραφο, το οποίο, κατ' εκτίμηση του όλου περιεχομένου του, αποτελεί υπόμνημα, δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη, κατ' άρθρο 138 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, διότι δεν προκύπτει ότι κατατέθηκε στην γραμματεία του Δικαστηρίου, αφού δεν φέρει στο σώμα του βεβαίωση από την ως άνω γραμματεία της ημερομηνίας κατάθεσης του (πρβλ. ΣτΕ 3119/2013, 3844/2006).

6. Επειδή, με την κρινόμενη προσφυγή, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ακυρωτέα, λόγω ευθείας παράβασης και εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής διάταξης νόμου. Κατά τους ειδικότερους ισχυρισμούς της, οι παραβάσεις, που διαπιστώθηκαν στις 8-4-2012 και 21-4-2012, δεν έχουν ακόμη εκδικαστεί από το αρμόδιο ποινικό δικαστήριο, αφού η μεν πρώτη μήνυση της δημοτικής αστυνομίας παραπέμφθηκε στις 14-6-2012 στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών με αρ. πρωτ. … προς σύνταξη κλητηρίου θεσπίσματος και εκκρεμεί προς εκδίκαση, η δε δεύτερη μήνυση της δημοτικής αστυνομίας εισήχθη προς εκδίκαση ενώπιον του Πταισματοδικείου Αθηνών στις 11-10-2012, οπότε αναβλήθηκε αορίστως. Συνεπώς, όπως προβάλλει, οι παραβάσεις αυτές μη νομίμως βεβαιώθηκαν και αποτέλεσαν το έρεισμα της προσβαλλόμενης πράξης. Επίσης, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι και η αποδιδόμενη παράβαση της 25-5-2012 μη νομίμως στηρίζει την αιτιολογική βάση της επίμαχης διοικητικής κύρωσης, αφού αποτελεί παράβαση που δεν διαπιστώθηκε από αστυνομική αρχή, όπως απαιτεί το άρθρο 2 του π. δ. 180/1979, αλλά από άλλη διοικητική αρχή, ενώ, εξάλλου, το …/……………………… έγγραφο του  Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Υγειονομικού Ελέγχου και Περιβαλλοντικής Υγιεινής της Περιφέρειας Αττικής δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση μήνυση, αλλά απλώς ενημερωτικό έγγραφο.

Ο ισχυρισμός όμως αυτός είναι αβάσιμος στο σύνολο του και πρέπει να απορριφθεί.

Κατά δε το δεύτερο σκέλος του, διότι το άρθρο 2 παρ. 2 του π. δ. 180/1979, όπως τροποποιηθέν ισχύει κατά τον κρίσιμο χρόνο, προβλέπει ότι η απόφαση προσωρινής αφαίρεσης της άδειας λειτουργίας καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος δύναται να στηρίζεται και σε παραβάσεις που βεβαιώνονται από άλλα – πλην των αστυνομικών – αρμόδια όργανα, περίπτωση που συντρέχει εν προκειμένω.

7. Επειδή, περαιτέρω, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει προδήλως την αρχή της χρηστής διοίκησης, την αρχή της αναλογικότητας, καθώς και την αρχή της καλής λειτουργίας της Διοίκησης σε συνδυασμό με την αρχή της καλής πίστης. Ειδικώς, προβάλλει ότι η επιβληθείσα διοικητική κύρωση θα επιφέρει σε αυτήν δυσαναλόγως μεγάλη βλάβη, αφού θα στερήσει από την ίδια και την οικογένεια της τα ουσιώδη μέσα βιοπορισμού τους. Επίσης, προβάλλει ότι το εν λόγω διοικητικό μέτρο παρίσταται υπερμέτρως επαχθές στην περίπτωση της και για τον λόγο ότι διαθέτει πλέον την …/………………. άδεια λειτουργίας μουσικής αορίστου χρόνου, την οποία και προσκομίζει.

Και ο ισχυρισμός όμως αυτός είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί, καθόσον η εφαρμογή των ως άνω αρχών προϋποθέτει ότι η Διοίκηση ενεργεί κατά διακριτική ευχέρεια και όχι κατά δεσμία αρμοδιότητα (βλ. ΣτΕ 3160/2015, 3956/2014, 2067/2004 κ.ά.), όπως στην προκείμενη περίπτωση, κατά την οποία η αρμόδια δημοτική αρχή υποχρεούται να επιβάλλει την διοικητική κύρωση της προσωρινής αφαίρεσης της άδειας λειτουργίας καταστήματος, εφόσον διαπιστωθούν οι παραβάσεις που επισύρουν την επιβολή της. Εξάλλου, εάν ήθελε θεωρηθεί ότι ο ως άνω ισχυρισμός κατατείνει στην τροποποίηση της προσβαλλόμενης πράξης με την επιβολή σε βάρος της προσφεύγουσας της επίμαχης διοικητικής κύρωσης για χρονικό διάστημα μικρότερο από το διοικητικώς επιβληθέν, είναι επίσης απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι το χρονικό διάστημα των δέκα (10) ημερών, για το οποίο διατάχθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση η αφαίρεση της άδειας λειτουργίας του καταστήματος της προσφεύγουσας, αποτελεί το κατά νόμο προβλεπόμενο βραχύτερο χρονικό διάστημα.

8. Επειδή, εξάλλου, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αναιτιολόγητη, άλλως πλημμελώς αιτιολογημένη, αφού δεν περιέχει αιτιολογία, η οποία βρίσκεται σε αλληλουχία με το διατακτικό της. Όπως ισχυρίζεται, δεν αρκεί για την αιτιολόγηση της μόνον η περιγραφή των παραβάσεων στα δελτία παραβάσεων των αστυνομικών οργάνων, αλλά απαιτείται η αναλυτική παράθεση τους στην ίδια την προσβαλλόμενη πράξη. Ο ισχυρισμός όμως αυτός, ο οποίος, όπως προβάλλεται, αποδίδει παράβαση ουσιώδους τύπου κατά την διαδικασία έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης, είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί. Και τούτο, διότι ούτε από τις διατάξεις του άρθρου 2 παρ. 2 του π.δ. 180/1979, ούτε από τις διατάξεις των παρ. 1 και 2 του άρθρου 17 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 2690/1999, Α' 45), ούτε, άλλωστε, από άλλη διάταξη νόμου επιβάλλεται η αναγραφή της αιτιολογίας σε αυτό τούτο το σώμα της προσβαλλόμενης απόφασης προσωρινής αφαίρεσης άδειας λειτουργίας καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος (πρβλ. ΣτΕ 2623/2011, 3830/2009, 2805/2008).

9. Επειδή, τέλος, η προσφεύγουσα, ισχυριζόμενη ότι δεν υπέπεσε στις αποδιδόμενες σε βάρος της παραβάσεις, προβάλλει ότι, ως κάτοχος πλέον της …/…………………. άδειας λειτουργίας μουσικής αορίστου χρόνου, είναι βέβαιο ότι θα αθωωθεί κατά την εκδίκαση των παραβάσεων αυτών ενώπιον του αρμόδιου ποινικού δικαστηρίου. Προς απόδειξη των ισχυρισμών της αυτών, προσκομίζει: α) το από 19-3-2014 απόσπασμα της …/6-9-2013 απόφασης του Πταισματοδικείου Αθηνών, από το οποίο προκύπτει ότι κηρύχθηκε αθώα του αδικήματος ότι, στις 21-4-2012 και ώρα 00:10, καταλήφθηκε στην οδό …, να λειτουργεί, ως ιδιοκτήτρια, κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος (κοσμική ταβέρνα), έχοντας θέσει σε λειτουργία στερεοφωνικό συγκρότημα με ενισχυτή που εξέπεμπε μουσική, χωρίς να διαθέτει άδεια λειτουργίας μουσικών οργάνων της αρμόδιας αρχής, κατά παράβαση της 3/1996 Αστυνομικής Διάταξης (όπως τροποποιηθείσα ισχύει) και β) την …/24-10-2014 υπηρεσιακή βεβαίωση της Γραμματέα του Τμήματος Ενδίκων Μέσων του Πταισματοδικείου Αθηνών, στην οποία βεβαιώνεται ότι δεν έχει ασκηθεί κανένα ένδικο μέσο κατά της ως άνω …/6-9-2013 αθωωτικής απόφασης. Δεδομένου όμως ότι οι ισχυρισμοί της προσφυγής που αφορούν στις λοιπές παραβάσεις κρίνονται, κατά τα προαναφερθέντα, απορριπτέοι ως αβάσιμοι, καθώς και ότι για την επιβολή της διοικητικής κύρωσης της προσωρινής αφαίρεσης της άδειας λειτουργίας καταστήματος αρκεί, κατ' άρθρο 2 παρ. 2 του π.δ. 180/1979, η βεβαίωση τριών (3) παραβάσεων εντός έτους, ο ως άνω ισχυρισμός, ο οποίος πλήττει μόνον την μία (1) από τις τέσσερεις (4) παραβάσεις, οι οποίες βεβαιώθηκαν εντός έτους σε βάρος της προσφεύγουσας και αποτέλεσαν το αιτιολογικό έρεισμα της προσβαλλόμενης απόφασης, είναι απορριπτέος ως αλυσιτελής. Σε κάθε δε περίπτωση, ο ίδιος ισχυρισμός είναι απορριπτέος και ως αβάσιμος, διότι από το προσκομισθέν απόσπασμα της προκύπτει ότι η αθώωση της προσφεύγουσας χώρησε λόγω ανυπαρξίας των πραγματικών περιστατικών που στοιχειοθετούν την παράβαση της 21-4-2012, συνεπώς δε, το αθωωτικό αυτό αποτέλεσμα δεν δεσμεύει, κατ' άρθρο 5 παρ. 2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, το παρόν Δικαστήριο, ώστε να θεωρηθεί, για τον λόγο αυτόν, μη τελεσθείσα η σχετική παράβαση. Εξάλλου, η προσκομισθείσα από την προσφεύγουσα 3554/2014 απόφαση (σε συμβούλιο) του παρόντος Δικαστηρίου, με την οποία, κατ' αποδοχήν σχετικής αίτησης ανάκλησης, ανεστάλη (υπό όρο) η εκτέλεση της προσβαλλόμενης …/18-12-2012 απόφασης του Αντιδημάρχου Αθηναίων, με την αιτιολογία ότι, μετά την έκδοση της προαναφερθείσης αθωωτικής απόφασης, η οποία κατέστη αμετάκλητη, η ως άνω απόφαση προσωρινής αφαίρεσης άδειας λειτουργίας καταστήματος δεν ερείδεται επί τριών (3) παραβάσεων, όπως απαιτεί ο νόμος, αλλά επί δύο (2) και, συνεπώς, κλονίζεται η αιτιολογία της, παράγει προσωρινό δεδικασμένο που δεν δεσμεύει το παρόν Δικαστήριο, το οποίο είναι το μόνο αρμόδιο να εκφέρει οριστική κρίση επί του κυρίου ενδίκου βοηθήματος της προσφυγής (πρβλ. ΣτΕ 4408/2013, 4749/2012, 4611/2009, 3710/2007 κ.ά.).

10. Επειδή, κατ' ακολουθία, πρέπει να απορριφθεί η προσφυγή και να καταπέσει, κατ' άρθρο 277 παρ. 9 εδ. α' του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, το καταβληθέν παράβολο υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου. Συμφώνως όμως προς το άρθρο 275 παρ. 7 εδ. α' του ιδίου Κώδικα, ελλείψει σχετικού αιτήματος, δεν καταλογίζονται δικαστικά έξοδα σε βάρος της προσφεύγουσας.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Απορρίπτει την προσφυγή.

Διατάσσει την κατάπτωση του παραβόλου υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου.