Νέες σκληρές μέρες με σκληρά μέτρα φαίνεται να έρχονται για την οικονομία και τον λαό. Το ΔΝΤ και μαζί του οι δανειστές και οι «θεσμοί» της ΕΕ, αποφαίνονται, ως προανάκρουσμα, ότι για να γίνει βιώσιμο το χρέος, η Ελλάδα θα πρέπει να λάβει νέα σκληρότατα μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα.

 

Στο «μυαλό» του ΔΝΤ κυριαρχεί η αυθαίρετη νεοφιλελεύθερη αντίληψη ότι όσο περισσότερα αντλούμε από την κοινωνία για αποπληρωμή του χρέους, όσο αυξάνονται οι φόροι σε σχέση με το  ΑΠΕ, όσο πιο πολύ μειώνονται μισθοί, συντάξεις, δαπάνες, όσο περισσότερο απορρυθμίζουμε μέσω «απελευθερώσεων» την αγορά, τόσο ταχύτερα και αυτομάτως(!) έρχεται ανάπτυξη και το χρέος γίνεται βιώσιμο!

 

Στην πραγματικότητα εφαρμόζουν το αυτοαναιρούμενο αξίωμα ότι: «Η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους είναι αντιστρόφως ανάλογη της βιωσιμότητας της ελληνικής οικονομίας»! Απίστευτο και όμως, αυτό δείχνει ο ανεμοδείκτης των νέων μέτρων.

 

Η ίδια ιδεοληψία των προηγούμενων αποτυχημένων συνταγών, όπως οι ίδιοι αναγνωρίζουν, επαναλαμβάνεται και στα νέα μέτρα που απαιτούν.

 

Με απαιτήσεις όπως η Αθήνα να αλλάξει το μείγμα της δημοσιονομικής πολιτικής με μείωση αφορολόγητου και φοροαπαλλαγών και νέα ποσοστά αναπλήρωσης στους συνταξιούχους (…) με ενίσχυση της διοίκησης των τραπεζών και με εκβιασμούς ότι, η άρνηση μεταρρυθμίσεων θα προκαλούσε νέες πιέσεις ρευστότητας στις τράπεζες και θα μπορούσε να πυροδοτήσει μια χρεοκοπία και/ή έξοδο από το ευρώ, πράγματα που είναι καρμπόν αποτυχημένων λύσεων, δείχνουν σαν να θέλουν να πάνε τη χώρα στον γκρεμό.

 

Πνιγμένοι στην τραπεζική λογική δεν λένε ούτε μια κουβέντα για στροφή κονδυλίων στην παραγωγή νέου πλούτου, σε άμεσα παραγωγικές επενδύσεις, σε επανεκκίνηση χιλιάδων μικρομεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων που τα μέτρα των μνημονίων τις κρατούν μεταξύ ζωής και θανάτου και που μπορούν με μικρή ανάσα να κινήσουν και πάλι την παραγωγή. Χωρίς αυτή την παραγωγή όμως, ο φαύλος κύκλος της καταστροφής κλείνει μόνο με την καταστροφή.

 

Οι δανειστές, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τις επιπτώσεις, ακόμη και για την αποπληρωμή των δικών τους απαιτήσεων, εκβιάζουν για μέτρα πνιγμού της οικονομίας. Αναρωτιέται ο λογικός άνθρωπος: γιατί το κάνουν; Είναι δυνατόν με τέτοια μέτρα φαύλου κύκλου καταστροφής να βγούμε ποτέ από την κρίση;

 

Το Επαγγελματική Επιμελητήριο Αθήνας το έχει πει από καιρό: Χωρίς παραγωγή νέου πλούτου και δεν υπάρχει καμία περίπτωση εξόδου από την κρίση και πέρασμα στην ανάπτυξη. Είμαστε βέβαιοι ότι το ίδιο λέει και κάθε ανεξάρτητος οικονομολόγος ή απλός επαγγελματίας, αγρότης, εργάτης.

 

Η λογική της εξόδου από την κρίση και η στροφή στην ανάπτυξη είναι μία: Δίνουμε ανάσα επανεκκίνησης της οικονομίας αυτών που μας χρωστάνε και γίνονται ικανοί να κάνουν βιώσιμο το χρέος και σε συνέχεια να το αποπληρώσουν. Αυτό πρέπει να κάνουν οι δανειστές, το ΔΝΤ και η ΕΕ. Η άλλη λύση είναι η καταστροφή.

 

Τι ακριβώς θέλουν τελικά;

 

 

Σ.