Σελίδες ιστορίας: 1960. Το ΕΕΑ ζητάει ρύθμιση χρεών και εκλογίκευση της φορολογίας

«…μέσα απ’ το πλήθος των θεατών πρό­βαλε ένας αδύνατος και καχεκτικός μεσόκοπος ζητώντας το άθλος. Έπιασε το (σσ. εντελώς στημένο από θαυματοποιό ηρακλείων διαστάσεων) λεμόνι εμπρός στον κόσμο και με μια απότομη κίνηση, προς μεγάλη κατάπληξι των θεατών, το έστιψε για να του βγάλη ζουμί άφθονο. Και όταν ερωτήθη ποιος ήτο και ποιο το επάγγελμά του, απήντησε με στόμφο ότι ήτο Εφοριακός!»

Το 1960 η χώρα βρισκόταν σε μια αντιφατική οικονομική κατάσταση. Μόλις άρχισε να συνέρχεται από τις τεράστιες απώλειες της δεκαετίας του ’40 αλλά παράλληλα περνούσε μεγάλη διαρθρωτική κρίση μετάβασης, από την αγροτική οικονομία στην εκβιομηχάνιση και στην αστικοποίηση, που έφερε τεράστια ανεργία και μεγάλη μεταναστευτική ροή, κυρίως προς τη Δ. Γερμανία.

Οι επαγγελματίες, όπως και όλοι οι μικρομεσαίοι περνούσαν τον δικό τους Γολγοθά με τα συνεχή προβλήματα τόσο από τη δουλειά όσο και από τις κυβερνητικές πολιτικές.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΕΑ εξέτασε, τον Μάρτιο του 1960, το ασφαλιστικό, το φορολογικό ζήτημα και τα δημοτικά τέλη, με την ευκαιρία ενός νέου φορολογικού νομοσχεδίου.

Πως περιέγραφε τα προβλήματα τότε το ΕΕΑ:

Η κεφαλαιοποίηση χωρίς προσαυξήσεις και τόκους υπε­ρημερίας των οφειλών προς τους ασφαλιστικούς φορείς που παραχωρήθηκε προς τον εργατικό κόσμο ζητείται να επεκταθεί με νομοθετική ρύθμιση και στα χρέη προς τους Δήμους και τις Κοινότητες που προέρχονται από τέλη δημοτικών δικαιωμάτων επί των πεζοδρομίων, πλατειών, φωτισμού και καθαριότητας. Το αίτημα τίθε­ται κατά πρώτον, τον Ιανουάριο του 1960 από τις σελίδες του Δελτί­ου του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου προς τον Υπουργό Εσωτερικών[1].

Με σαφήνεια διατυπώνεται αυτή την εποχή από τις σελίδες του Δελτίου η αγανάκτηση των επαγγελματιών για τις υπέρ τρίτων κοινωνικές επιβαρύνσεις τους μέσω της φορολογίας οι οποίες θα έπρεπε να καταργηθούν ή να μειωθούν «…διότι δεν αντέχουν πλέον οι επιχειρήσεις, αλλά ούτε είναι ηθικόν και δίκαιον να εκτρέ­φονται κατά τρόπον απαράδεκτον και προκλητικόν από το υστέρημα του Ελληνικού λαού πολυτελείς Οργανισμοί και εν πολλοίς ουδεμίας σχέσιν έχοντες με τους επιβαρυνομένους πολίτας…».

Το ίδιο παράπονο εκφράζεται και ως:

«…πληρώνω φόρους, ενοίκια, μισθούς, ΙΚΑ, Επικουρικά Ταμεία και όλες τις τσάντες που παρελαύνουν καθημερινώς απαιτητικές και εξοργιστικές…». Σ’ ένα τσίρκο, διηγείται κά­ποιο ανέκδοτο, ένας θαυματοποιός ηρακλείων διαστάσεων και δυνάμεως. Συνέλαβε ένα λεμόνι και αφού το έστιψε με τις χερού­κλες του καλά, ζήτησε ποιος από τους θεατάς θα κατόρθωνε να το στίφη πιο πολύ για να βγη ζουμί. Κανείς από τους επιχείρη­σαντας δεν επέτυχε, οπότε μέσα απ’ το πλήθος των θεατών πρό­βαλε ένας αδύνατος και καχεκτικός μεσόκοπος ζητώντας το άθλος. Έπιασε το λεμόνι εμπρός στον κόσμο και με μια απότομη κίνηση, προς μεγάλη κατάπληξι των θεατών, το έστιφε για να του βγάλη ζουμί άφθονο. Και όταν ερωτήθη ποιος ήτο και ποιο το επάγγελμά του, απήντησε με στόμφο ότι ήτο Εφοριακός!»

Η ολομέλεια του Διοικητικού Συμβουλίου του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου κατά τη συνεδρίαση της 2ας Μαρτίου 1960 συζήτησε το ψηφισθέν από την αρμό­δια κοινοβουλευτική Επιτροπή νομοσχέδιο περί φοροδια­φυγής. Από τη μελέτη του, το Δ.Σ. κατέληγε στο συμπέ­ρασμα -όπως αυτό καταγράφεται στο οικείο ψήφισμα που εξέδωσε το Επιμελητήριο και το οποίο δημοσιεύθηκε στο Δελτίο του ΕΕΑ, ότι με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο επιχειρούνταν «…η καταδυνάστευσις καί πλήρης εξουβ έ- νωσις των μικρομεσαίων τάξεων από την εντεινομένην και τόσο καταδίκασθείσαν εις την συνείδησιν του ελληνικού λαού περίεργον μονομερή φορολογική πολιτικήν…», μέ­σα σ’ ένα καθεστώς χαριστικών πράξεων και φορολογι­κών απαλλαγών προς τους οικονομικώς κρατούντες και σκανδαλωδώς ευεργετηθέντες από την πολιτεία, ένα κα­θεστώς τραυματισμού της φορολογικής δικαιοσύνης, αυ­θαιρεσιών εκ μέρους οικονομικών εφόρων και φοροτεχνι­κών οργάνων και αστάθμητων αποφάσεων των εκδικαστικών φορολογικών Επιτροπών. Το νομοσχέδιο, έκρινε το Δ.Σ. του Επιμελητηρίου, εξαντλούσε κάθε αυστηρότη­τα αλλά απέφευγε επιμελώς να εξετάσει κατά βάση το πολυδαιδαλώδες φορολογικό θέμα στο οποίο περιλαμβανόταν και η περίπτωση της επιβολής κυρώσεων για τις υπερβάσεις εξουσίας των φοροτεχνικών οργάνων. Δεν καθιέρωνε εξάλλου την αρχή της χωρίς καμία εξαίρεση ίσης επιβάρυνσης όλων των φορολογούμενων ώστε να εκλείψει η φοροδιαφυγή. Η διοίκηση του Επιμελητηρίου έσπευδε με το ψήφισμά της να επιστήσει την προσοχή της κυβέρνησης για τις συνέπειες του προς ψήφιση νομο­σχεδίου και τη δικαιολογημένη αναστάτωση που αυτό θα προκαλούσε στον φορολογούμενο μεσοαστικό κόσμο και να ζητήσει την πλήρη αναθεώρησή του κατόπιν κοινής σύ­σκεψης με τους αντιπροσώπους των παραγωγικών τάξε­ων. Η πρόταση ακολουθείτο από συγκεκριμένες παρατη­ρήσεις και προτάσεις επί του νομοσχεδίου.

 

Β

[1] Δελτία ΕΕΑ, 1960