Αιμ. Λυμπεράκη Επαγγελματική Εκπαίδευση και ανάπτυξη - βίντεο

Αιμ. Λυμπεράκη Επαγγελματική Εκπαίδευση και ανάπτυξη – βίντεο

«Ο καταλυτικός ρόλος της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στην Οικονομική Ανάπτυξη»

Μοιράσου το στο

Ημερίδα με τίτλο: «Ο καταλυτικός ρόλος της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στην Οικονομική Ανάπτυξη» πραγματοποιήθηκε, το Σάββατο, 3 Μαρτίου 2018, στο Δημαρχείο Αιγάλεω. Την πρωτοβουλία είχε η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ (Ε.Ε.Τ.Ε.Κ.) σε συνεργασία με τον Δήμο Αιγάλεω και τη συμπαράσταση του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθήνας (Ε.Ε.Α.).

Στην ημερίδα αναπτύχθηκε και το καυτό πρόβλημα της σχέσης της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης με την ανάπτυξη και την αγορά εργασίας.

Ειδική εισήγηση το θέμα με τίτλο «Η δυναμική των δεξιοτήτων, κλειδί για την οικονομική ανάπτυξη» έκανε η κ Αιμιλία Λυμπεράκη-Besson– στέλεχος του Υπουργείου Παιδείας.

Η κα Λυμπεράκη παρέθεσε σύγχρονες θέσεις για την ΕΕΚ και την αγορά εργασίας, μερικές των οποίων παραθέτουμε παρακάτω.

Ζούμε σε μια μεταβατική περίοδο επανεκκίνησης της οικονομίας και περάσματος από την ύφεση στην ανάπτυξη.
Σύμφωνα με τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος ο ρυθμός ανάπτυξης το 2017 ήταν 1,6%, ενώ θα επιταχυνθεί στο 2,4% και 2,5% το 2018 και 2019 αντίστοιχα*.
Τεράστια είναι τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που μας αφήνει η κρίση προς επίλυση.
Όμως, το βλέμμα μας πρέπει να στραφεί στο μέλλον, στην προσπάθεια να αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες μια νέας ανάπτυξης ως προϋπόθεση λύσης των προβλημάτων που κληρονομήσαμε.
Αυτό είναι καθήκον όλων, από την κυβέρνηση και τους οικονομικούς και κοινωνικούς φορείς, μέχρι τις επιχειρήσεις και τους πολίτες.

Δείτε όλο το κείμενο με τα γραφήματα

Το θέμα:

Τι ανάπτυξη θέλουμε;
Με τι Παιδεία θα προετοιμάσουμε το ανθρώπινο δυναμικό της νέας ανάπτυξης;
Τι επιχειρήσεις θέλουμε;
Πως θα γίνουμε παραγωγικοί – ανταγωνιστικοί με βιώσιμες θέσεις εργασίας;
Ποιες επενδύσεις και ποια επιχειρηματικά μοντέλα και σε ποιους κλάδους ταιριάζουν στην Ελλάδα;
Πως θα προβλέπουμε τις οικονομικές εξελίξεις για να προσαρμοζόμαστε εκπαιδευτικά, εργασιακά, τεχνολογικά;

Στην αγορά εργασίας προηγείται η εισαγωγή νέων τεχνολογιών και ακολουθεί η επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση (ΕΕΚ) του παραγωγικού ανθρώπινου δυναμικού.

Όσες χώρες κατάφεραν να προβλέψουν τις επερχόμενες επενδύσεις νέων τεχνολογιών και της οργάνωσης της εργασίας, καταρτίζοντας αναλόγως το ανθρώπινο δυναμικό, παρουσιάστηκαν στον διεθνή ανταγωνισμό με συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Το υπάρχον σύστημα ΕΕΚ δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας.

Το 80% των συμμετεχόντων σε σχετική έρευνα* διαπίστωσε το 2017 αναντιστοιχία, έναντι του 75% το 2016.

Για τη λύση του προβλήματος προτείνεται η ενίσχυση της πρακτικής άσκησης/ μαθητείας στις επιχειρήσεις (ποσοστό 68%), οι πρακτικές αντίστοιχες εκείνων του επιχειρηματικού κόσμου, (ποσοστό 57%) και η ενδυνάμωση της συνεργασίας των φορέων εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας (ποσοστό 50%).
Οι μεγαλύτερες αποκλίσεις εντοπίζονται στην «ανάληψη πρωτοβουλιών», στην «ικανότητα επίλυσης σύνθετων προβλημάτων» και στην «ευελιξία/ προσαρμοστικότητα» των υποψηφίων.

Άλλο διάγνωση και αποτύπωση των αναντιστοιχιών της αγοράς εργασίας και άλλο πρόβλεψη των μελλοντικών απαιτήσεων ικανοτήτων και προσόντων του ανθρώπινου δυναμικού.
Αυτό που σήμερα επιβάλει η ταχύτατη ανατροπή των μέσων παραγωγής και της οργάνωσης της εργασίας από τη μαζική εισροή επιστημονικών ανακαλύψεων είναι να διαθέτουμε επιστημονικά όργανα που να προβλέπουν τις εξελίξεις στις επερχόμενες επενδύσεις και αναλόγως να προσαρμόσουμε την ΕΕΚ και των απαιτουμένων ικανοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού.
Κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου εύκολο. Για το λόγο αυτό, αντί της στατικής και χωρίς άμεσο αντίκρισμα, απόκτησης επαγγελματικών δεξιοτήτων για μελλοντικές επενδύσεις θα πρέπει σε μεγάλο βαθμό να προωθήσουμε την απόκτηση διαδραστικών ικανοτήτων συνεχούς προσαρμογής και δημιουργίας νέων δεξιοτήτων, αναλόγως των κάθε φορά απαιτήσεων των νέων επενδύσεων.

Το εκπαιδευτικό μας σύστημα, σε όλα τα επίπεδα θα πρέπει να διδάσκει, πέρα από τις τυπικές και ουσιαστικές γνώσεις και ένα διαλεκτικό, εξελισσόμενο σύστημα αυτοελέγχου και αναβάθμισης των κατεκτημένων γνώσεων, προσόντων και δεξιοτήτων.
Η χώρα πρέπει να διαθέτει ένα καλά εξοπλισμένο επιστημονικό όργανο πρόβλεψης των μελλοντικών επαγγελματικών ικανοτήτων και το εκπαιδευτικό σύστημα μια μεθοδολογία εξοπλισμού του ανθρώπινου δυναμικού με τις ικανότητες συνεχούς απόκτησης νέων δεξιοτήτων.
Ορισμένες ικανότητες, όπως οι ψηφιακές, είναι καθοριστικός δείκτης της ικανότητας του ανθρώπινου δυναμικού να προσαρμόζεται σε κάθε νέα εξέλιξη των επαγγελμάτων και της αγοράς εργασίας.
Στην Ελλάδα, το 38% των εργαζομένων παρουσιάζει χαμηλές επιδόσεις στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και στις βασικού επιπέδου γραμματικές και μαθηματικές δεξιότητες, καθώς και στις δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων με τη χρήση υπολογιστών.
Σε μια δεκαετία, το ποσοστό αυτό θα φτάσει στο 59%.
Σήμερα μόνο το 6% των ενηλίκων 25-34 ετών διαθέτουν τις βασικές δεξιότητες σε υψηλό επίπεδο.

Σύμφωνα με τη μελέτη της ACCENTURE η Ελλάδα αποτελεί τον ψηφιακό ουραγό της Ευρώπης βάσει του Δείκτη Ψηφιακών δεξιοτήτων, και «ψηφιακών επιταχυντών». Η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης. Οι κίνδυνοι είναι ορατοί.

Το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών* έχοντας εξάγει τα αναγκαία διδάγματα από την κρίση, μιλάει για στροφή στη δημιουργία νεοφυών επιχειρήσεων καινοτομίας και νέας τεχνολογίας με δυνατότητα υψηλής προστιθεμένης αξίας. Προσδιόρισε δε τα χαρακτηριστικά των νέων (μικρών) επιχειρήσεων που έχει ανάγκη η χώρα ως εξής:

καινοτομία στην επιλογή και στην εφαρμογή,
ανταγωνιστικό λειτουργικό κόστος,
νέες τεχνολογίες,
νέοι σχεδιασμοί προϊόντων και υπηρεσιών,
τυποποίηση για αύξηση της παραγωγικότητας,
πιστοποίηση για εμπέδωση στην αγορά,
οργάνωση βιώσιμων θέσεων εργασίας,
δικτύωση για ευέλικτη εξειδίκευση, καταμερισμό και συλλογική παραγωγικότητα,
παραγωγή ανταγωνιστικών προϊόντων με διεθνείς όρους,
Τεχνολογικά και οργανωτικά εκσυγχρονισμένες παλιές επιχειρήσεις.