Ανίσχυρες οι διατάξεις περί Επικουρικού Κεφαλαίου

Μια ανακοίνωση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών επαναφέρει στην επικαιρότητα το καυτό θέμα του Επικουρικού Κεφαλαίου αποζημιώσεων λόγω του περιορισμού των καταβαλλόμενων αποζημιώσεων για τις περιπτώσεις της ηθικής βλάβης και της ψυχικής οδύνης που γεννώνται από ατυχήματα που προκαλούνται από ανασφάλιστα οχήματα. Όπως αναφέρει ο πρόεδρος του ΔΣΑ κ. Γιάννης Αδαμόπουλος
οι εν λόγω ρυθμίσεις αποδομούνται πλήρως μέσω της νομολογίας των Δικαστηρίων της χώρας, κατά τρόπο που δικαιώνει απόλυτα την επιχειρηματολογία και τις εξαρχής έντονες κατακρίσεις και αντιδράσεις του δικηγορικού σώματος εναντίον αυτών.

Ο ΔΣΑ είχε επισημάνει ότι κάθε ενδεχόμενη μείωση της σχετικής προς αποζημίωση ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου, ιδίως δε ο περιορισμός (σχεδόν στα όρια της κατάργησης) της υποχρέωσής του προς αποζημίωση για ψυχική οδύνη, αναμένεται – κατά πλήρη βεβαιότητα – να πλήξει την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς, προκαλώντας τεράστια αναστάτωση και κλονισμό της ασφάλειας των συναλλαγών και του δικαίου, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή κατά την οποία ο νομοθέτης έσπευσε – κατά τρόπο πρωτοφανή – να επεκτείνει την εφαρμογή των σχετικών ρυθμίσεων και σε εκκρεμείς δίκες επί των οποίων δεν είχαν εκδοθεί τελεσίδικες αποφάσεις μέχρι τη δημοσίευση της εν λόγω νομοθετικής αλλαγής.

Σύμφωνα με την Έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής, οι εν λόγω διατάξεις κινούνται στα όρια της συνταγματικότητας. Την επιχειρηματολογία της αντισυνταγματικότητας υιοθετούν τα πολιτικά δικαστήρια της χώρας, χαρακτηρίζοντας την με αναδρομική ισχύ ως αντίθετη προς τις συνταγματικές επιταγές περί προστασίας της ιδιοκτησίας.

Σύμφωνα με το ΔΣΑ, «Η εξέλιξη αυτή αναδεικνύει με τον πλέον εμφατικό τρόπο την εσφαλμένη οδό που έχει ακολουθήσει η νομοθετική πρωτοβουλία, ανατρέποντας ένα καταξιωμένο και διαχρονικά δοκιμασμένο θεσμό και θέτοντας εν αμφιβόλω δικαιικές κατακτήσεις αδιαπραγμάτευτες και κοινωνικά επιβεβλημένες. Προβάλλει πλέον επιτακτική η ανάγκη να επέλθει η απαραίτητη νομοθετική μεταβολή ώστε να αποτραπεί η συνέχιση των νομοθετικών λοξοδρομήσεων, σύμφωνα με όσα επισημαίνουν και οι ως άνω δικαστικές αποφάσεις».

Στην εποχή του Μνημονίου ισχύει το δίκαιο του ισχυρού

Ένα πρώτο σχόλιο από τον
Κώστα Λάμρου,
ασφαλιστικό πράκτορα,
Πρόεδρο του Τμήματος Υπηρεσιών του ΕΕΑ.

Χρόνια τώρα οι Ασφαλιστικές Εταιρείες ζητούν από την πολιτεία κοστολόγηση – τιμολόγηση των σωματικών βλαβών, να μπουν δηλαδή όρια στις αποζημιώσεις,  π.χ πόση αποζημίωση πρέπει να πάρει κάποιος που έχασε το πόδι του ή υπέστη κάποιο βαθμό ανικανότητας  σε τροχαίο; ακόμη ποια πρέπει να είναι τα  όρια στην αποζημίωση για  ηθική βλάβη και ψυχική οδύνη, αυτό  ισχυρίζονται ότι  ισχύει και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Είναι μια προσπάθεια  να περιορίσουν τις απαιτήσεις – ζημιές, αφού σχεδόν σε όλες  περιπτώσεις οι απαιτήσεις είναι  εξωφρενικές, πολλοί ασφαλισμένοι προσπαθούν μόλις τους δοθεί η ευκαιρία να μετατρέψουν το ατύχημα σε «..ευτύχημα..»!
Για να γίνει κατανοητό το πρόβλημα «….ανιψιός…» από την Αυστραλία….διεκδικεί υψηλή αποζημίωση, ψυχικής οδύνης,  για την υπέργηρη… άκληρη θεία του…. που δεν την είχε δει ποτέ του, ούτε ήξερε που έμεινε, όταν πληροφορήθηκε ότι  η γιαγιά είχε την ατυχία να παρασυρθεί από κάποιο αυτοκίνητο!!
Βέβαια τα πράγματα δεν είναι πάντοτε έτσι και αυτό είναι ακραίο παράδειγμα αλλά κάτι τέτοια «…ξερά… καίνε συνήθως και τα χλωρά…»
Το πρόβλημα ενέσκηψε τώρα, λόγω αδυναμίας του Επικουρικού Κεφαλαίου, να ανταποκριθεί στις αποζημιώσεις που φορτώθηκε  από την 45άδα των εταιρειών που έκλεισαν τα τελευταία χρόνια.
Πάρα πολλές από αυτές τις ζημιές εκκρεμούν ή εκκρεμοδικούν για μεγάλο χρονικό διάστημα και το έλλειμμά του πρέπει να είναι πάνω από 800.000.000,χωρίς τη δυνατότητα να δανειστεί για να πληρώσει τις αποζημιώσεις, που λιμνάζουν χρόνια.
Αν ο νόμος ισχύσει  για τις ζημιές του Επικουρικού αυτονόητο είναι ότι  θα ισχύει και για τις αποζημιώσεις των ασφαλιστικών εταιρειών.
Για να ψηφιστεί με αναδρομική ισχύ και μάλιστα και για εκείνες τις υποθέσεις που είναι σε δικαστική εκκρεμότητα αντιλαμβάνεστε το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζει το Επικουρικό.
Υπάρχουν ακόμη περιπτώσεις που συμπολίτες μας, ενώ ήταν  ασφαλισμένοι κανονικά, αναγκάστηκαν να πληρώσουν οι ίδιοι τις ζημιές που έκαναν και μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες ευρώ,   επειδή η εταιρεία τους πτώχευσε  και το Επικουρικό δεν είχε την υποχρέωση ή καθυστερούσε ή αδυνατούσε να αποζημιώσει, π.χ απαιτήσεις του ΙΚΑ για νοσήλια τραυματισμένων ,κ.λ.π
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της έλλειψης εποπτείας όλα αυτά τα χρόνια, από μια  ανύπαρκτη πολιτεία, αυτό  πληρώνουν τώρα οι παθόντες,  που είχαν την ατυχία να υποστούν ζημιά από ανασφάλιστα αυτοκίνητα, τα οποία τείνουν να υπερκεράσουν τα ασφαλισμένα!! ή από ασφαλιστικές που έκλεισαν,  που και αυτές μάλλον, έχουν ξεπεράσει τις ανοιχτές!!
Παρ’ ότι για τη σημερινή κατάληξη- κατάντια  την ευθύνη έχει πέρα για πέρα η πολιτεία και  οι  «μπαταξήδες» που  χρεοκόπησαν τις εταιρείες τους και κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι, δεν είναι αμέτοχοι, ευθυνών   οι ανασφάλιστοι, εκείνοι  που έψαχναν τις «φτηνιάρες» εταιρείες για να σφαλιστούν αλλά και οι ίδιοι Δικηγόροι που εξωθούσαν τους πελάτες τους σε εξωφρενικές απαιτήσεις.
Δεν μπαίνω στο σκεπτικό του  αν αυτό που ψηφίστηκε είναι Συνταγματικό ή μη ή στο αν παραβιάζεται η Ευρωπαϊκή νομοθεσία και οι σχετικές Οδηγίες, εδώ που έφθασε η χώρα, αυτά είναι πολυτέλειες, για ποιο Σύνταγμα μιλάμε;
Πριν από μερικά χρόνια η «Πολιτεία» ψήφισε άλλο νόμο, για το ίδιο Επικουρικό,  που και εκείνος διεκδικεί παγκόσμια πρωτοτυπία, αφού με τον ν. 489 μετέφερε την δική της ευθύνη για εποπτεία στους Διαμεσολαβούντες!!!
Σήμερα στην εποχή των αλλεπάλληλων Μνημονίων, οι νόμοι που   ψηφίζονται για μισθούς, συντάξεις, χαράτσια, φόρους, κινητά ακίνητα, που αφορούν νέους, γέρους, ζωντανούς, πεθαμένους και αγέννητους, διεκδικούν νόμπελ ευρεσιτεχνίας, ο συγκεκριμένος νόμος γιατί να αποτελέσει εξαίρεση;
Διαχρονικά θα έλεγα, ότι σε αυτή τη μη σοβαρή χώρα, που ζούμε, τόσο πριν, όσο και μετά το ΔΝΤ, ισχύει το δίκαιο του ισχυρού, αυτό ψηφίζεται κάθε φορά και αυτό εφαρμόζεται, οι δικηγόροι το …γνωρίζουν ….καλλίτερα παντός άλλου και δεν πρέπει να διαμαρτύρονται μόνο όταν θίγονται τα συντεχνιακά τους, συμφέροντα, άλλωστε τέτοιους νόμους Δικηγόροι, τους  συντάσσουν, Δικηγόροι, τους  ψηφίζουν,«…ουαί τις αδυνάτοις..»!!!