Αποζημίωση μη νόμιμης υπερωριακής απασχόλησης

Ο Άρειος Πάγος με την με αρ. 166/2013 απόφασή του καθόρισε ότι αποζημίωση μη νόμιμης υπερωριακής απασχολήσεως δικαιούνται όχι μόνο οι μισθωτοί οι απασχολούμενοι σε κάποιον εργοδότη με έγκυρη σύμβαση εργασίας αλλά και οι απασχολούμενοι με απλή σχέση εργασίας

 

Σύμφωνα με τη νομοθεσία (άρθρα 648, 649 και 653 του ΑΚ), ο μισθός διακρίνεται σε συμβατικό, που είναι αυτός που συμφωνείται με τη σύμβαση, νόμιμο που είναι αυτός που καθορίζεται από το νόμο ή από κανονιστική διάταξη ΣΣΕ ή ΔΑ ή Κανονισμού νομοθετικής ισχύος ή Υπουργικής αποφάσεως κατ' εξουσιοδότηση νόμου, και συνηθισμένο, που οφείλεται όταν δεν έχει συμφωνηθεί με τη σύμβαση εργασίας και δεν προβλέπεται νόμιμος από ισχύουσα κανονιστική ή νομοθετική διάταξη και είναι αυτός που συνήθως καταβάλλουν άλλοι εργοδότες για την ίδια εργασία σε εργαζόμενους με την ίδια ειδικότητα, τα ίδια προσόντα και ηλικία, στον ίδιο τόπο και με τις ίδιες συνθήκες.

 

Για την καταβολή διαφοράς αποδοχών για εργασία κατά τις Κυριακές και για παράνομη πέραν του νομίμου ωραρίου υπερωριακή απασχόληση αρκεί να αναφέρεται στο δικόγραφο, πλην των άλλων απαραιτήτων στοιχείων και το ύψος του μισθού, στην περίπτωση δε που συμφωνήθηκε ο ενάγων να λαμβάνει το νόμιμο μισθό που προβλέπεται από τις οικείες ΣΣΕ, αρκεί να αναφέρεται το ύψος του εν λόγω ποσού, δεν είναι δε απαραίτητο να αναφέρονται και οι ΣΣΕ ή ΔΑ που τον προβλέπουν.
 

Σε κάθε περίπτωση μη νόμιμης υπερωριακής απασχολήσεως ο μισθωτός δικαιούται από της πρώτης ώρας, πέραν των εκ των αρχών του αδικαιολογήτου πλουτισμού απαιτήσεών του και προσαύξηση ίση προς 100% επί του καταβαλλομένου ωρομισθίου του πρόσθετη αποζημίωση. Αυτό θεωρείται ως κύρωση κατά της παρανομίας και καταβάλλεται ανεξάρτητα από την από την εγκυρότητα της σύμβασης που αφορά την παροχή εργασίας μέσα στο κανονικό ωράριο