Ασπίδα : Το αδιέξοδο της ζωής μου

Επιστολή Ασφαλιστικού Συμβούλου

Προς : Κάθε Αρμόδιο

Είμαι ασφαλιστικός πράκτορας και δραστηριοποιούμαι σε μία κλειστή κοινωνία της περιφέρειας. Από το 1983 συνεργαζόμουν με την ασφαλιστική εταιρεία Ασπίς, της οποίας όπως είναι γνωστό, ανεκλήθη η άδεια λειτουργίας το 2009.
Αν και πέρασαν 1212 ημέρες από τότε, δυστυχώς λύση στο σοβαρό αυτό θέμα δεν έχει βρεθεί. Όσοι προσπαθούσαμε όλα αυτά τα χρόνια να κάνουμε έντιμα τη δουλειά μας , σήμερα νοιώθουμε προδομένοι από τους ιθύνοντες της εταιρίας αλλά και από την ίδια την πολιτεία, η οποία έλαβε την απόφαση ανάκλησης χωρίς να έχει έτοιμο σχέδιο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων, που αυτή η απόφαση θα δημιουργούσε.
Μέσα από τις πωλήσεις ασφαλιστικών προϊόντων και την εξυπηρέτηση των πελατών μου, προσπαθούσα παράλληλα να διαδώσω τον ιερό θεσμό της ασφάλισης, που ως διαμεσολαβητής διαπίστωνα καθημερινά πόσο σημαντικός είναι.
Όλοι αυτοί οι πελάτες που υιοθέτησαν τις απόψεις μου για περίπου τριάντα χρόνια, σήμερα μου γυρνούν τη πλάτη, με απαξιώνουν, με εξευτελίζουν σε κάθε ευκαιρία, μπροστά στα παιδιά μου, στη γυναίκα μου και γενικότερα με προσβάλλουν ως άνθρωπο και επαγγελματία.
Αναρωτιέμαι, συνομιλώντας με τον εαυτό μου, που έκανα λάθος, για τι ακριβώς με κατηγορούν, ποια είναι η ευθύνη μου, γιατί πρέπει να περνάω όλα αυτά εγώ και η οικογένειά μου, γιατί να είμαι δακτυλοδεικτούμενος και επικηρυγμένος στο τόπο που γεννήθηκα , ανδρώθηκα και αν είναι θέλημα θεού θα πεθάνω.
Ευθύνομαι εγώ, που η εποπτική αρχή δεν έκανε σωστά τη δουλειά της ;
Ευθύνομαι που συνεργάστηκα με μία από τις μεγαλύτερες ασφαλιστικές εταιρίες της χώρας ;
Ας μου πει κάποιος ποια είναι η ευθύνη μου, γιατί θα τρελαθώ.
Δεν έχω τη δυνατότητα να χαθώ μέσα στην ανωνυμία των πολλών και έτσι αντιμετωπίζω καθημερινά τους εφιάλτες μου, μέρα και νύχτα , οι οποίοι εμφανίζονται και ταράζουν τη συνείδηση μου, με τη μορφή γυναικών και των ορφανών τους,  που περιμένουν την αποζημίωση από την απώλεια του πατέρα τους, ανήμπορων  και καρκινοπαθών που προσδοκούσαν ένα ποιοτικότερο τέλος στη ζωή τους αλλά και ανθρώπων που έχουν την υγεία τους αλλά δεν έχουν τις οικονομίες μιας ζωής, γιατί τις εμπιστεύτηκαν, δυστυχώς σε μένα.
Η φρικτή καθημερινότητα των συμπολιτών μου , κάνει και τη δική μου ζωή δυσβάσταχτη και απελπιστική. Μοναδική διέξοδος, η άμεση επίλυση του προβλήματος από τους αρμόδιους θεσμικούς παράγοντες, οι οποίοι δηλώνουν παρόντες αλλά στην ουσία είναι απόντες, αφού αντί να δώσουν λύση , αναλώνονται σε ανέξοδες δηλώσεις και ανιαρές εκδηλώσεις αρκετών χιλιάδων ευρώ ∙ βλέπετε το πρόβλημα δεν τους αγγίζει και το έχουν βάλει στις ελληνικές καλένδες.
Ντροπή και αηδία για όλους αυτούς, τους σχετικούς μα άσχετους, τους γνώστες μα υποκριτές, ψεύτες και συμφεροντολόγους.
Διερωτούνται γιατί δεν αυξάνεται η ελληνική ασφαλιστική αγορά σε σχέση με την ευρωπαϊκή, γιατί οι Έλληνες δεν έχουν ασφαλιστική συνείδηση, και άλλα τέτοια.
Ας πάνε να ρωτήσουν τους εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένους ανασφάλιστους πελάτες της Ασπίδας , να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν και να λύσουν το πρόβλημα ΤΩΡΑ, πριν είναι αργά και το ρεύμα της αγανακτισμένης κοινωνίας, συμπαρασύρει τους ίδιους και ότι εκπροσωπεί ο καθένας τους, στα βράχια της απόγνωσης.
Τέλος στην κοροϊδία, τέλος στις υποσχέσεις, δώστε λύση άμεσα, έτσι ώστε να διασώσετε ότι απόμεινε από το θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης, την εμπιστοσύνη των καταναλωτών και την πίστη των διαμεσολαβητών. Να δικαιωθούμε και όλοι εμείς, οι πρώην συνργάτες της Ασπίς, που δε φέρουμε την παραμικρή ευθύνη, για το χάος που δημιουργήσατε.

Γεωργακάκης Ευτύχιος
Ασφαλιστικός Σύμβουλος