tuv-iso-logo tuv-iso-27001-logo

Η χαμένη μάχη της καθημερινότητας

Σχεδόν μηδενική η ανταποδοτικότητα φόρων και τελών, που φτάνουν στο 41% του ΑΕΠ

Γράφει ο Γιώργος Παππούς, δημοσιογράφος, συνεργάτης του Ε.Ε.Α.

Όποιος κυκλοφορεί με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, έχει την ατυχία να πρέπει να συναλλάσσεται με την εφορία, του προέκυψαν εκκρεμότητες με το ασφαλιστικό του ταμείο ή βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να χρήζει νοσοκομειακής περίθαλψης, αντιλαμβάνεται από πρώτο χέρι ότι δεν υπάρχει επιστροφή στην κανονικότητα, γιατί πολύ απλά δεν υπήρξε και δεν υπάρχει κανονικότητα, παρά τα 8 χρόνια των μνημονιακών μεταρρυθμίσεων και τα σχεδόν 300 δις ευρώ που δανείστηκε η χώρα. 

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, η Ελλάδα ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια στις αυξήσεις φόρων, ενώ οι επίσημες εκθέσεις των δανειστών υπολογίζουν τις εισπράξεις από άμεσους κι έμμεσους φόρους γύρω στα 49 δις ευρώ, δηλαδή στο περίπου 27% του ΑΕΠ. Αν προσθέσουμε, δε, τα περίπου 26 δις των ασφαλιστικών εισφορών, φτάνουμε αισίως στο 41% του ΑΕΠ. Ποια είναι ακριβώς η ανταποδοτικότητα αυτών των φόρων, που καταλήγουν στα κρατικά ταμεία; 

Κατηφορίζοντας προς την πλατφόρμα του μετρό κι αφού ξεπεράσεις το θερμικό σοκ από την παντελή έλλειψη κλιματισμού, όση ώρα περιμένεις στην αποβάθρα και ελπίζεις ότι ο επόμενος συρμός θα είναι ο… καλός με το air condition, βομβαρδίζεσαι από τα ηχεία με το μήνυμα ότι σε δύο ή τρεις σταθμούς δεν λειτουργεί ο ανελκυστήρας κι ως εκ τούτου τα άτομα με κινητικά προβλήματα θα πρέπει να αποβιβαστούν στην προηγούμενη ή την επόμενη στάση! Λες και η χρήση αναπηρικού καροτσιού είναι επιλογή και όχι ανάγκη! 

Φτάνοντας στην εφορία για υπόθεση σου, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με την έννοια του όρου «έλλειψη προσωπικού». Κατεβασμένα ρολά, άδεια γραφεία, στοιβαγμένα χαρτιά και κάποιοι υπάλληλοι να προσπαθούν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, αντιμέτωποι με ουρές φορολογούμενων, οι οποίοι ζητούν το αυτονόητο: να τελειώσουν τη δουλειά τους, χωρίς να χρειαστεί να χάσουν όλο το μεροκάματο. Το τέρας της γραφειοκρατίας ολοκληρώνει το «έγκλημα», καθώς εν έτει 2018 υπάρχουν ακόμα διαδικασίες που πρέπει να γίνουν με το… χέρι, αφού η «μηχανογράφηση» δεν έχει ακουμπήσει ακόμα σε όλες τις γωνίες της αραχνιασμένης Φορολογικής Διοίκησης. 

Το πέρασμα από τις διοικητικές υπηρεσίες του ΙΚΑ- και όχι μόνο- αγγίζει τα όρια του σουρεαλισμού. Ατελείωτη αναμονή, σε ατελείωτες ουρές, για μια ατελείωτη χαρτούρα, που πνίγει υπαλλήλους και πολίτες. Εγκύκλιοι επί εγκυκλίων, αντικρουόμενες οδηγίες, ατελείωτα δικαιολογητικά, έγγραφα επί εγγράφων, ακόμα και για διαδικασίες, που θα έπρεπε να ολοκληρώνονται εξ αποστάσεως, με το πάτημα ενός κουμπιού. 

Το να σχολιάσει κανείς την ταλαιπωρία όσων έχουν την ατυχία να μπλέξουν με το σύστημα Υγείας, θα είναι τουλάχιστον ασέβεια για όσους νοσηλεύονται οι ίδιοι ή δικά τους πρόσωπα, καθώς οι παρεχόμενες υπηρεσίες πόρρω απέχουν από το να χαρακτηριστούν ανεκτές, παρά τη φιλοτιμία του ελλιπούς ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. 

Από το βήμα της ΔΕΘ ακούστηκαν πολλά και αισιόδοξα κι από την πλευρά της κυβέρνησης κι από την πλευρά της αντιπολίτευσης. Ωστόσο τα «καυτά» ζητήματα της καθημερινότητας απουσίασαν σχεδόν εξ ολοκλήρου από τις εξαγγελίες κι όσο οι πολίτες αισθάνονται ότι καταρρακώνεται η αξιοπρέπεια τους, τόσο η οργή και η απογοήτευση θα «δηλητηριάζει» την επόμενη ημέρα, που φαίνεται ότι δεν θα είναι ρόδινη…