tuv-iso-logo tuv-iso-27001-logo

Κ. Δημαρχιάδης: Ασπίς : Το θέατρο του παραλόγου

Ένα κράτος έβαλε πρόχειρα λουκέτο σε δύο ασφαλιστικές εταιρείες αφήνοντας ανασφάλιστους, πρώην ασφαλισμένους, χωρίς να προνοήσει για την επόμενη μέρα

Άρθρο – παρέμβαση του μέλους του ΔΣ του ΕΕΑ
Κλήμη Δημαρχιάδη

Την Τετάρτη 6/3/13, πεντακόσια και πλέον άτομα γέμισαν ασφυκτικά την αίθουσα κεντρικού ξενοδοχείου της Αθήνας, όπου πραγματοποιήθηκε η πανελλαδική συγκέντρωση του Συλλόγου Ζημιωθέντων από την Ασπίς Πρόνοια.

Έχουν περάσει σχεδόν τρεισήμισι χρόνια από εκείνη την αποφράδα ημέρα ,την 21η Σεπτεμβρίου του 2009, όπου ο ήδη πληγωμένος θεσμός της ιδιωτικής ασφάλισης δέχτηκε το μεγαλύτερο πλήγμα του και οι ασφαλισμένοι πληρώνουν μέχρι και σήμερα, τις ολέθριες συνέπειες.

Αναριγεί κανείς, ακούγοντας τις  συγκινητικές ιστορίες ανθρώπων της διπλανή πόρτας, οι οποίοι βιώνουν στην καθημερινότητά τους, τις δυσάρεστες συνέπειες μιας πολιτικής απόφασης που έλαβε το ανάλγητο ελληνικό κράτος, γι’ αυτούς χωρίς αυτούς.

Ένα κράτος που με προχειρότητα έβαλε λουκέτο στις δύο ασφαλιστικές εταιρείες ζωής,  Ασπίς Πρόνοια και Commercial Value, αφήνοντας  ανασφάλιστους, πρώην ασφαλισμένους, χωρίς να προνοήσει για την επόμενη μέρα, με αποτέλεσμα χιλιάδες «θύματα». 

Είναι ν’ απορεί κανείς, μα καλά ήταν τόσο αφελείς ή απλώς ανίκανοι αυτοί που έλαβαν  τέτοιες αποφάσεις ; Πίστευαν ότι με ανακλήσεις εταιριών κλάδου ζωής θα εξυγίαναν και θα ανέπτυσσαν την ασφαλιστική αγορά ; ότι με αυτό τον τρόπο προστάτευαν τον καταναλωτή και θα αύξαναν την καταναλωτική πίστη ;

Ακόμα και το σωκρατικό παράδοξο να τους καταλογίσουμε, ότι  ουδείς εκών κακός, δηλαδή κανείς δεν κάνει κακό με τη θέληση του, παρά μόνο από άγνοια και πάλι όμως δεν είναι άμοιροι ευθυνών, ασκούν πολιτική και θα έπρεπε να γνωρίζουν, αν είχαν βεβαίως ψήγμα ντροπής θα έπρεπε να είχαν παραιτηθεί ∙ ψιλά γράμματα για τους «επαΐοντες»  Έλληνες πολιτικούς.

Για να επανέλθω στην πανελλαδική συνάντηση των <ανασφάλιστων>, όπως οι ίδιοι χαρακτηρίζονται, θα έλεγε κανείς ότι παρά τον εμπαιγμό της εξουσίας , τις αντιξοότητες, τις απογοητεύσεις, τη ψυχική κούραση, την πικρία, και την οργή, εξακολουθούν να  παραμένουν ενωμένοι, δυνατοί, αν και μειοψηφία, έχοντας πίστη πως κάποια στιγμή θα έρθει η δικαίωση.

Ποια δικαίωση όμως ;  Όταν στον νόμο 3867, άρθρο 2, παράγραφο 1δ, με τα 10.000.000€ (δέκα εκατομμύρια ευρώ)  περιουσιακά στοιχεία της πρώην εποπτικής αρχής, της ΕΠΕΙΑ, φροντίζουν να εξοφλήσουν τις ιδιωτικές κλινικές και όχι τους ίδιους τους ζημιωθέντες.

Είναι ξεκάθαρο λοιπόν, ότι δεν έχουν την πολιτική βούληση να επιλύσουν το θέμα, ούτε καν να το αγγίξουν, και θέτουν ως προτεραιότητα τη διατήρηση των καλών σχέσεων με τους λίγους και ισχυρούς αυτού του τόπου, αφήνοντας απροστάτευτους για άλλη μια φορά τους απλούς πολίτες, που έχουν κάθε λόγο να πνέουν μένεα κατά των πολιτικών.
Πριν το κλείσιμο της συγκέντρωσης, οι συμμετέχοντες συμφώνησαν σε ψήφισμα, που ζητά τα αυτονόητα,  το οποίο θα επιδοθεί στον πρωθυπουργό.

Με το πέρας της συνάντησης, όλοι μαζί έκαναν πορεία διαμαρτυρίας, κατευθυνόμενοι προς το υπουργείο Οικονομικών, κρατώντας αναμμένα κεριά και φωνάζοντας συνθήματα όπως: «τα λεφτά μας πίσω», «κλέφτες-κλέφτες» κ.α.

Ας ελπίσουμε, η πορεία αυτή να αποτελέσει την απαρχή σημαντικών εξελίξεων, που θα επιφέρουν την ανάσταση και όχι το οριστικό μνημόσυνο της ασφαλιστικής αγοράς.