Κάποιες σκέψεις για τη συνεργασία και τους εταιρικούς μετασχηματισμούς

Του Παναγιώτη Παντελή – Φοροτεχνικού, Οικονομικού Επόπτη Ε.Ε.Α.

---

Κατατέθηκε στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομικών με τίτλο «Κίνητρα ανάπτυξης επιχειρήσεων μέσω συνεργασιών και εταιρικών μετασχηματισμών» και βρίσκεται προς επεξεργασία στη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής.

Όλοι θυμόμαστε την εξαγγελία του Πρωθυπουργού στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Τότε είχε εξαγγείλει ότι από τον Οκτώβριο θα μπορούσαν να ξεκινήσουν οι συγχωνεύσεις, οι μετασχηματισμοί και οι συνεργασίες νομικών προσώπων και επιχειρήσεων με στόχο τη βιωσιμότητά τους. Για τις συγχωνευμένες επιχειρήσεις θα υπήρχαν φορολογικά κίνητρα (μείωση συντελεστή φορολογίας κατά 30%, κ.λπ.). Μάλιστα, τους προηγούμενους μήνες είχε παρουσιαστεί ένα προσχέδιο του νόμου για τις συγχωνεύσεις, το οποίο όμως αποσύρθηκε για να κατατεθεί εκ νέου στις 13/5/2022.

Πράγματι, με τις νέες ρυθμίσεις ευνοείται η συνεργασία μεταξύ πολύ μικρών, μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων με στόχο τη βιωσιμότητα μέσω της συνεργασίας ή της συμμετοχής και στην από κοινού ίδρυση νέων εταιρικών σχημάτων. Μιλάμε λοιπόν για την από κοινού προώθηση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων των συνεργαζόμενων εταιρειών ή προσώπων.

Άλλωστε, είναι αυτονόητο ότι μεγαλύτερα σχήματα μπορούν να σταθούν καλύτερα στην αγορά, να μείνουν βιώσιμα, αφού πλέον είναι σε όλους γνωστό ότι πολύ δύσκολα η μικρή ή η μικρομεσαία επιχείρηση θα έχει πρόσβαση στα ευρωπαϊκά κονδύλια, τα οποία περιμένουμε από το ταμείο ανάκαμψης, ενώ η στρόφιγγα των τραπεζών είναι ήδη κλειστή για μια πολύ μεγάλη μερίδα από αυτούς.

Αλλά ας σταθούμε λίγο στο τεχνικό κομμάτι του σχεδίου νόμου, αφού σε αυτό οι λογιστές-φοροτεχνικοί θα κληθούν να το υλοποιήσουν. Κάποιες σκέψεις θα μπορούσαν να βοηθήσουν τις επιχειρήσεις, αλλά και το Υπουργείο Οικονομικών να νομοθετήσει σωστά.

Κατ’ αρχάς, ήδη από το άρθρο 1, παρατηρούμε ότι οι φορολογικές ρυθμίσεις και τα κίνητρα που παρέχονται αποκλείουν την εφαρμογή των νόμων 1297/1972, 2166/1993 και 4172/2013. Στο πρώτο σχέδιο νόμου είχαμε την εφαρμογή του, επιπροσθέτως σε αυτούς τους νόμους.

Η νέα εταιρεία θα πρέπει να συγκεντρώνει αθροιστικά τα εξής χαρακτηριστικά:

– Να δημιουργείται με οποιαδήποτε μορφή σύμβασης ή συμφωνία από 2 ή περισσότερα πρόσωπα

– Να διαρκεί για τουλάχιστον 5 έτη από την ημερομηνία σύνταξης της συμφωνίας ή της ίδρυσης του νομικού προσώπου

– Ο συνολικός μέσος κύκλος εργασιών για την προηγούμενη τριετία των εταιρειών που μετέχουν, να είναι τουλάχιστον ίσος με το 150% του κύκλου εργασιών της εταιρείας με τον μεγαλύτερο κύκλο εργασιών.

Ακόμα, προστέθηκε ότι ο καθορισμός των επιχειρήσεων σε πολύ μικρές, μικρές ή μεσαίες θα γίνεται με βάση τον κανονισμό 651/2004 της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιπλέον, ο κύκλος εργασιών της νέας εταιρείας με βάση τις δημοσιευμένες οικονομικές καταστάσεις ή τις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος (περίπτωση ατομικής επιχείρησης) να είναι ίσος ή μεγαλύτερος από τις 375.000 ευρώ και η νέα εταιρεία να απασχολεί περισσότερους από 9 εργαζόμενους με πλήρη απασχόληση.

Εκείνο που θα πρέπει να παρατηρήσει κανείς είναι ότι ενώ επιτρέπεται η εισφορά ατομικής επιχείρησης ή ατομικών επιχειρήσεων, υπό προϋποθέσεις, σε οποιαδήποτε μορφή εταιρείας, έχει αφαιρεθεί η συνένωση ατομικών επιχειρήσεων. Πιστεύει το Υπουργείο Οικονομικών ότι οι ατομικές επιχειρήσεις δεν μπορούν να υπάρξουν σε μεγαλύτερα σχήματα ώστε να μπορούν να σταθούν στην αγορά ή είναι τόσο λίγες που δεν είναι άξιον λόγου;

Νομίζω ότι το αντίθετο συμβαίνει!

Η απαλλαγή του 30% από τον φόρο εφαρμόζεται για έως 9 φορολογικά έτη (στο αρχικό σχέδιο ήταν 3 έτη) αρχής γενομένης από το έτος ολοκλήρωσης του μετασχηματισμού. Επίσης, αναφέρεται ότι το φορολογικό όφελος δεν μπορεί να υπερβαίνει το συνολικό ποσό των 500.000 ευρώ για τα 9 έτη. Εδώ υπάρχει μια μείωση και μάλιστα αξιοσημείωτη, αφού το αρχικό σχέδιο ήταν 1.000.000 ευρώ για 3 χρόνια. Αυτό αποτελεί αντικίνητρο απέναντι σε αυτό που είχε προταθεί και που περίμεναν οι επιχειρήσεις. Σκοπός των μετασχηματισμών θα πρέπει να είναι η διατήρηση επιχειρήσεων ζωντανών και βιώσιμων, ώστε να αυξήσουν τις πωλήσεις τους και να διατηρήσουν ή και να αυξήσουν τις θέσεις εργασίας.

Επιπροσθέτως αναφέρονται και κάποιες άλλες φοροαπαλλαγές όπως των τελών χαρτοσήμου, την απαλλαγή εισοδήματος από υπεραξία μεταβίβασης παγίων σε τρίτο, του φόρου συγκέντρωσης κεφαλαίου, κ.α.

Θεωρώ όμως ότι η μεγαλύτερη τροχοπέδη στον μετασχηματισμό αναφέρεται στο άρθρο 8 του σχεδίου νόμου με τίτλο «Διατήρηση σε ισχύ διοικητικών αδειών»:

«Σε περίπτωση εισφοράς ατομικής επιχείρησης σε εταιρεία, οι πάσης φύσεως διοικητικές άδειες, συμπεριλαμβανομένων των προσωποπαγών αδειών που έχουν εκδοθεί υπέρ της ατομικής επιχείρησης, συνεχίζουν να υφίστανται υπέρ της νέας εταιρείας.».

Στο αρχικό σχέδιο νόμου αναφερόταν ρητά ότι σε περίπτωση μετασχηματισμού επιχειρήσεων, ανεξαρτήτως μορφής, οι διοικητικές άδειες που είχαν εκδοθεί υπέρ των μετασχηματισμένων επιχειρήσεων εξακολουθούσαν να υφίστανται υπέρ της νέας. Αυτό όμως δεν ισχύει πλέον, πλην της περίπτωσης όπου υπάρχουν διοικητικές άδειες στην ατομική επιχείρηση η οποία εισφέρεται. Τώρα, εάν δεν υπάρχει ατομική επιχείρηση, θα πρέπει να γίνει όλη η διαδικασία από την αρχή. Κι ακόμα περισσότερο τι θα γίνει και πως θα λειτουργήσει η νέα εταιρεία μέχρι την ολοκλήρωση της αδειοδότησης… Για φανταστείτε σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, πόσες υπηρεσίες εμπλέκονται!

Και για να ολοκληρώσουμε τις πρώτες παρατηρήσεις, όπως αναφέρεται στο άρθρο 20, η διαδικασία μετασχηματισμού αρχίζει από την ημερομηνία της δημοσίευσης του νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Επειδή όμως όλοι γνωρίζουν ότι η διαδικασία μετασχηματισμού δεν είναι κάτι απλό που ολοκληρώνεται σε λίγες ημέρες, πολλές επιχειρήσεις έχουν ξεκινήσει τη διαδικασία από τα τέλη του 2021, αφού έδωσαν βάση στην εξαγγελία του Πρωθυπουργού στην Έκθεση Θεσσαλονίκης ότι θα ξεκινήσει η διαδικασία μετά τον Οκτώβριο. Ίσως θα έπρεπε για όλες αυτές τις περιπτώσεις μετασχηματισμού να υπάρξει πρόβλεψη για να συμπεριληφθούν στις ευεργετικές διατάξεις του νόμου.

Πράγματι, με τις εν λόγω ρυθμίσεις, κατά τη γνώμη μου ευνοείται η συνεργασία μεταξύ μικρών ή μεσαίων επιχειρήσεων, είτε συνεργαζόμενες, είτε συμμετέχοντας από κοινού στην ίδρυση νέου εταιρικού σχήματος. Θα πρέπει να δοθούν περισσότερα φορολογικά κίνητρα σε αυτές, αφού σκοπός είναι η αποφυγή της παύσης των δραστηριοτήτων τους και η εξασφάλιση της βιωσιμότητάς τους. Όλα αυτά βέβαια κάτω από το πρίσμα του κουρέματος ή μιας γενναίας ρύθμισης των οφειλών τους που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια. Μόνο έτσι θα μείνουν ζωντανές!

Πηγή: www.e-forologia.gr