tuv-iso-logo tuv-iso-27001-logo

Προσοχή! Ο κορονοϊός κτυπά την πόρτα μας. Τι δεν καταλαβαίνουμε;

Η τεράστια αύξηση των κρουσμάτων κορονοϊού, τον τελευταίο καιρό, τα οποία μέσα σε λίγες μέρες τριπλασιάστηκαν, ήρθε να μας θυμίσει ότι οι μέρες και ώρες της «αφέλειας» και της αντίληψης ότι «θα βρει τον άλλον», έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Τα 865 κρούσματα χθες, 21/10/2020, ήρθαν με βιαιότητα να μας θυμίσουν ότι: Ο ιός κτυπά την πόρτα μας! Όχι την πόρτα του διπλανού, ούτε του «άλλου». Τη δική μας πόρτα κτυπάει. Την κτυπάει με όλους τους τρόπους και στέλνει μήνυμα ότι με τακτικές αποφυγής του κινδύνου με ξόρκια, θεωρίες, αναχρονιστικές αντιλήψεις και επικλήσεις σε υπερφυσικές δυνάμεις που «εμάς θα μας προφυλάξουν», είναι τα κλειδιά που ανοίγουν διάπλατα την πόρτα στον θανατηφόρο ιό.

Φυσικά και υπάρχουν ευθύνες. Φυσικά και δεν υπάρχει κανένας λόγος σε μια δημοκρατική κοινωνία να σταματήσουμε την κριτική, τις διαμαρτυρίες και τις απαιτήσεις προς την κυβέρνηση, το κράτος, τις υπηρεσίες, που μέσα από τις ρωγμές των μέτρων τους εφόρμησε ο ιός στην κοινωνία. Ούτε θα ασπαστούμε τη θεωρία που απαλλάσσει την κυβέρνηση, ότι τα κρούσματα είναι ίδια με τον Απρίλη και απλώς τώρα τα ανακαλύπτουμε με τα τεστ! Όμως ο ιός δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το πόσο δίκαιο έχουμε στην κριτική. Αντίθετα, χαίρεται να μένουμε στην κριτική!

Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν περιθώρια για μειωμένη πολιτική, κοινωνική και ατομική ευθύνη. Κανένας δεν θα γλυτώσει αν εξακολουθήσουμε αυτή την αφελή θεωρία της ευθύνης του «άλλου» για τις δικές μας μεγάλες και μικρές ευθύνες. Ιδίως να μη μας καταλάβει και πάλι η θεωρία του «πονηρού πολιτικού»(*)  που ενημέρωνε τους μουσκεμένους συναδέλφους του ότι με την «ευελιξία» που είχε, κατάφερε να αποφύγει όλες τις σταγόνες της βροχής!

Όλο τον τελευταίο καιρό η πλειοψηφία των επαγγελματιών και των πολιτών τηρούσαν τους κανόνες προστασίας και αυτό ήταν φανερό. Δυστυχώς, τόσο τα λαθεμένα μέτρα της κυβέρνησης, όσο και μιας μειοψηφίας συμπολιτών μας έδρασαν σαν Δούρειος Ίππος κι έμπασαν το δεύτερο κύμα του κορονοϊού από πόρτες και παράθυρα. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι χάσαμε το τεράστιο πλεονέκτημα του ασφαλούς τουρισμού που θα διέσωζε την «παρτίδα» και θα είχαμε τουρισμό διαρκείας ως ασφαλής χώρα, από συνδυασμένα λάθη της κυβέρνησης, αλλά και κάποιων επιχειρηματιών που για χάρη τους σημερινού κέρδους έχασαν όλα τα έσοδα της χρονιάς! Και δεν τα έχασαν μόνο αυτοί. Τα έχασαν και οι συνεπείς συνάδελφοί τους, τα έχασαν και οι εργαζόμενοι, τα έχασε και η χώρα.

Και τώρα τι κάνουμε; Εξακολουθούμε να υιοθετούμε τις φονικές θεωρίες περί ανυπαρξίας του ιού; Εξακολουθούμε την ίδια αφελή τακτική με την ενδόμυχη ευχή και κατάρα να μη βρει εμάς αλλά τους διπλανούς; Όχι, αυτή τη φορά πρέπει να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες. Κυβέρνηση, υπηρεσίες, πολιτικοί, επιχειρηματίες, εργαζόμενοι και πολίτες. Να κάνουμε την κριτικής μας, αλλά να πάρουμε μέτρα τώρα και αμέσως. Η γενική ευθύνη δεν απαλλάσσει τον πολίτη από την ατομική ευθύνη και η ατομική ευθύνη δεν απαλλάσσει την Πολιτεία από τη γενική της ευθύνη. Δεν θα πούμε τα μέτρα, γενικά και ατομικά. Είναι σε όλους γνωστά. Απομένει να τα τηρήσουμε. Τα 865 κρούσματα μας θυμίζουν ότι αν δεν ανασκουμπωθούμε θα γίνουν 1.000, 1.200, 1.500…

Τι δεν καταλαβαίνουμε;

(*) Παλιό ανέκδοτο. Σε κατεπείγουσα σύσκεψη πολιτικών αρχηγών ενέσκηψε φοβερή νεροποντή. Όλοι οι αρχηγοί κατέφθασαν μούσκεμα ως το κόκαλο κι ένας από αυτούς μπήκε στην αίθουσα χωρίς ούτε σταγόνα βροχής πάνω του! Όλοι έτρεξαν να ρωτήσουν πως τα κατάφερε. – Ήταν απλό, τους είπε. Μόλις άρχισε η μπόρα, άρχισα να αποφεύγω μία – μία τις σταγόνες της βροχής πηγαίνοντας μια αριστερά, μια δεξιά, μια στο κέντρο κι έτσι τις απέφυγα όλες!

 

Αυτή την αφελή θεωρία, που πολλές φορές έχει υιοθετηθεί από κάποιους πονηρούς, την είδαμε τα τελευταία χρόνια όταν κατέρρεε το Χρηματιστήριο και τους παρέσυρε παταγωδώς, όταν ενέσκηψε η οικονομική κρίση, και τώρα με την πανδημία του covit19. Η διαφορά είναι ότι η αποφυγή των συνεπειών γίνεται μόνο στα ανέκδοτα.

 

Β