ΣΙΕΙΕ:Παραμένει η εποπτεία Υπουργείου Παιδείας στα ιδιωτικά σχολεία

Η ιερεμιάδα της ηγετικής συντεχνίας της ΟΙΕΛΕ, που θρηνεί την απώλεια των προνομίων της, με αφορμή ρύθμιση για την κατάργηση των ρητρών μονιμότητας, ήταν αναμενόμενη. Όπως και η διαχρονική ταύτιση των ιδιοτελών συμφερόντων της με το δημόσιο συμφέρον. Ποια είναι, όμως, τα ψέματα και ποια η αλήθεια;

Σύμφωνα με τη συντεχνιακή λογική της ηγεσίας της, η κατάργηση της μονιμότητας συνιστά «ξαφνικό θάνατο για το δημόσιο και κοινωνικό αγαθό που παρέχουν τα ιδιωτικά σχολεία».

Στην πραγματικότητα, δε συνιστά σε καμία περίπτωση θάνατο και μάλιστα ξαφνικό! Δύο χρόνια πριν, η παρ. 6 του άρθρου 1 του ν. 4046/2012 και η ρυθμιστική ΠΥΣ 6/28.2.2012 καταργούσαν τις υποκρυπτόμενες ρήτρες μονιμότητας στις συμβάσεις εργασίας του ιδιωτικού τομέα «και συνεπώς, και αυτές του Ν.682/1977 και των λοιπών συναφών που ρυθμίζουν τα ίδια θέματα», όπως ρητά προέβλεπε η με αριθμό Φ.18/ 93893 /Δ5/12-07-2013 εγκύκλιος της Διεύθυνσης Ιδιωτικής Εκπαίδευσης.

Από πότε και βάσει ποιας λογικής η κατάργηση της μονιμότητας σε ένα θύλακο του ιδιωτικού τομέα, την οποία είχαν θεσπίσει συντεχνιακές πρακτικές του παρελθόντος, και η εναρμόνιση των εργασιακών σχέσεων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών με τους κανόνες του κοινού εργατικού δικαίου σημαίνουν θάνατο του δημόσιου αγαθού της παιδείας;

Ισχυρίζεται επίσης η ηγετική συντεχνία της ΟΙΕΛΕ ότι δήθεν αποσύρεται «η εποπτεία του Υπουργείου Παιδείας από τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, με αποτέλεσμα να τίθεται εν αμφιβόλω η εγκυρότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, καθώς δεν θα ελέγχονται πλέον τα προσόντα των εκπαιδευτικών και η εγκυρότητα των διαδικασιών απόκτησης τίτλων».

Από πότε και βάσει ποιας λογικής η κατάργηση ενός προνομίου των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, δηλαδή της μονιμότητας στον ιδιωτικό τομέα, σημαίνει απόσυρση της εποπτείας του Υπουργείου Παιδείας και ακυρότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όταν όλοι γνωρίζουν ότι:

α) οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί προσλαμβάνονται και διορίζονται αφού εγγραφούν στην επετηρίδα ιδιωτικών εκπαιδευτικών την οποία τηρεί το Υπουργείο Παιδείας και στην οποία για να εγγραφούν πρέπει να έχουν τα νόμιμα προσόντα.

β) το Υπουργείο Παιδείας εποπτεύει τη συνολική λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων (ωρολόγια και αναλυτικά προγράμματα), όπως ακριβώς εποπτεύει και τα δημόσια σχολεία και τέλος,

γ) «η υπηρεσιακή κατάσταση» (έννοια συνυφασμένη ούτως ή άλλως με τους όρους εργασίας και απασχόλησης στο δημόσιο τομέα) των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, δηλαδή το διδακτικό ωράριό τους, το μισθολόγιο και η βαθμολογική τους εξέλιξη οφείλουν να είναι ίδια με αυτά των ομοιοβάθμων συναδέλφων τους του δημοσίου;

Πού ακριβώς, λοιπόν, παραβιάζεται το Σύνταγμα της Ελλάδας (άρθρο 16, παρ. 8);

Όσοι διαβάσουν προσεκτικά τη θρηνωδία της ΟΙΕΛΕ θα διαπιστώσουν εύκολα την ηθελημένη σύγχυση ανάμεσα στους όρους «δημόσιο και κοινωνικό αγαθό της παιδείας» και «δημόσιος και κοινωνικός χαρακτήρας» της ιδιωτικής εκπαίδευσης. 

Η συστηματική χρήση αδιακρίτως δυο διαφορετικών όρων, δήθεν αθώα, έχει διπλό ανομολόγητο  στόχο: αφενός να ταυτίσει στη συνείδηση του κόσμου το ιδιοτελές συντεχνιακό προνόμιο της μονιμότητας στον ιδιωτικό τομέα με το δημόσιο αγαθό της παιδείας και αφετέρου να αποσιωπήσει τον ρητά εκπεφρασμένο καταστατικό σκοπό της ΟΙΕΛΕ, την κατάργηση των ιδιωτικών σχολείων.

Η ηγετική συντεχνία της, όμως, προχωρεί και σ’ ένα ακόμη αυθαίρετο και ανυπόστατο συμπέρασμα, στο οποίο λανθάνει μια δόλια και ανέντιμη απειλή: ότι η κατάργηση του προνομίου της μονιμότητας θα άρει, δήθεν, την εγκυρότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας στα ιδιωτικά σχολεία και την κατοχυρωμένη ισοτιμία ανάμεσα στους μαθητές των δημόσιων και των ιδιωτικών σχολείων!

 

Πιστεύει, άραγε, η ηγετική συντεχνία της ΟΙΕΛΕ ότι με τέτοια επιχειρήματα, με ψεύδη και εκφοβίζοντας τον κόσμο θα πετύχει το σοβιετικό όραμά της; Ότι σε μια περίοδο που οι αντιλήψεις του κόσμου για όλα όσα θεωρούσε ως τώρα δεδομένα, ακόμη και για τη μονιμότητα στο δημόσιο τομέα, έχουν ανατραπεί, αυτή θα διατηρήσει αλώβητα τα συντεχνιακά της προνόμια;

 

Η ύπαρξη και η λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη με το Σύνταγμα της Τροιζήνας από το 1827, πριν ακόμη ιδρυθεί το ελληνικό κράτος! Η αμφισβήτησή τους προς χάριν ιδιοτελών συντεχνιακών συμφερόντων είναι όχι μόνον ανιστόρητη, αλλά και εγκληματική σκοπιμότητα, που αν υπερίσχυε θα στερούσε τη χώρα μας από το ποιοτικότερο τμήμα της ελληνικής εκπαίδευσης, που όπως καταγράφεται στα αποτελέσματα των διαγωνισμών PISA είναι η ιδιωτική εκπαίδευση.

Ο Σύνδεσμος Ιδρυτών Ελληνικών Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων (Σ.Ι.Ε.Ι.Ε.) είναι βέβαιος ότι με την κατάργηση των συντεχνιακών αυτών συμφερόντων τα παραπάνω αποτελέσματα θα βελτιωθούν ακόμη περισσότερο προς όφελος όχι μόνον των ιδιωτικών σχολείων που εκπροσωπεί, αλλά γενικότερα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.

Παράλληλα ο ΣΙΕΙΕ είναι βέβαιος ότι η εφαρμογή των αρχών του γενικού εργατικού δικαίου στις εργασιακές σχέσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, δεν πρόκειται να οδηγήσει σε μαζικές απολύσεις, όπως διατείνεται η ΟΙΕΛΕ. Οι διοικήσεις των ιδιωτικών σχολείων γνωρίζουν ότι ένα ιδιωτικό σχολείο είναι τόσο καλό όσο και οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούν σε αυτό. Κανένα, λοιπόν, ιδιωτικό σχολείο δεν απολύει έναν ικανό εκπαιδευτικό του.