Στο ίδιο έργο θεατές….

Γράφει ο Γιώργος Παππούς, Δημοσιογράφος και συνεργάτης του Ε.Ε.Α. 

---

Τη μια ήταν το Brexit, την άλλη ήταν οι εκλογές στην Πορτογαλία και στην Ισπανία, μετά ήταν οι εκλογές στη Γερμανία, ύστερα ήρθε ο Τραμπ και οι ανησυχίες για τη διεθνή ατζέντα του, αργότερα ήρθε η ένταση στα ελληνοτουρκικά, αμέσως μετά ήρθε η όξυνση στη Μέση Ανατολή, μετά «έσκασε» η ιταλική και η ισπανική πολιτική κρίση, σχεδόν ταυτόχρονα σήμανε συναγερμός για εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ- Ευρωπαίων- Κίνας, τώρα ανακινείται το προσφυγικό που προκαλεί κρίση στην κυβέρνηση Μέρκελ, το Φθινόπωρο έρχονται οι εκλογές στη Βαυαρία, στο τέλος του έτους τελειώνει το QE και πάει λέγοντας.

Η πραγματικότητα είναι ότι μια ανάσα πριν από ένα ακόμα κρίσιμο- ίσως το πιο κρίσιμο- Eurogroup, οι Ευρωπαίοι ή μάλλον οι Γερμανοί και οι λοιποί Βόρειοι, εμφανίζονται απρόθυμοι να λάβουν οριστικές αποφάσεις για το μείζον θέμα του Χρέους, κλωτσώντας παρακάτω το τενεκεδάκι, όπως αρέσκεται να λέει και ο Ε. Τσακαλώτος. Για ποιον λόγο; Γιατί πολύ απλά υπάρχει τεράστιο έλλειμμα εμπιστοσύνης στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, γιατί πολύ απλά θεωρούν ότι αργά ή γρήγορα η Ελλάδα θα επιστρέψει στις κακές συνήθειες του πολύ πρόσφατου παρελθόντος. Και δεν αρκούν οι απίστευτες θυσίες των Ελλήνων τα τελευταία 10 χρόνια; Δεν είναι αρκετά πειστικό το «αίμα» που χύθηκε σε συντάξεις, μισθούς, επιδόματα; Δεν φτάνουν τα «βουνά» των φόρων που επιβλήθηκαν επί δικαίων και αδίκων; Όπως δείχνει το προσχέδιο του πλαισίου μεταμνημονιακής εποπτείας, δεν αρκούν.

Οι Ιρλανδοί όταν μπήκαν σε Πρόγραμμα, φρόντισαν να κόψουν το βήχα των κερδοσκόπων καλύπτοντας πολλαπλάσια προαπαιτούμενα από αυτά που προέβλεπαν οι δύο πρώτες αξιολογήσεις, με αποτέλεσμα οι επισκέψεις της Τρόικας να καταστούν εξαρχής μια τυπική και πολύ σύντομη διαδικασία. Οι Κύπριοι ήταν οι πρώτοι που υπέστησαν το βίαιο σοκ των capital controls και τιμωρήθηκαν με «κούρεμα» καταθέσεων, αλλά κατάφεραν να βγουν πειστικά από τον κλοιό του Μνημονίου. Οι Πορτογάλοι τελείωσαν πρόωρα και με τσαμπουκά το δικό τους Μνημόνιο, παίρνοντας παράλληλα και «απαγορευμένα» μέτρα όπως η αύξηση του κατώτατου μισθού.  

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που χρειάστηκε 3 Μνημόνια και δέκα χρόνια εξαντλητικής επιτροπείας για να δει κάποιο αχνό φως στην άκρη του τούνελ. Τα σφάλματα των ξένων τεχνοκρατών στο σχεδιασμό των προγραμμάτων είναι γνωστά και καταγεγραμμένα, ωστόσο η αδυναμία ή απροθυμία προώθησης κι εφαρμογής ακόμα και αυτονόητων μεταρρυθμίσεων από τις ελληνικές Αρχές παγίωσε αυτό το κλίμα δυσπιστίας στους Ευρωπαίους εταίρους αλλά και στις αγορές.

Η ουσία είναι ότι η ελληνική οικονομία, οι Έλληνες πολίτες βρίσκονται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Άπαντες οι πρωταγωνιστές καλούνται να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να ζυγίσουν τις συνέπειες των όποιων αποφάσεων. Ο κίνδυνος να μείνουμε στο ίδιο έργο θεατές κάθε άλλο παρά αμελητέος είναι…