Ένα άρθρο του κ. Νίκου Κωσταντάρα στην εφημερίδα  «Η Καθημερινή» (17-18/2/2018), ήρθε να μας επαναφέρει στον εφιάλτη που έχει αποσυρθεί από το προσκήνιο, λόγω «εξόδου από τα μνημόνια», αλλά παρέμεινε αφανής εφιάλτης έτοιμος να «προδώσει» κάθε απόπειρα ανάπτυξης.

 

Αν το χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό, δεν επανέλθει στο κέντρο των σχέσεων με τους δανειστές μας κάθε διακήρυξη για απρόσκοπτη ανάπτυξη θα είναι απλώς όνειρο θερινής νύχτας(*).

 

 

Όπως αναφέρεται στο άρθρο, τα νούμερα είναι αμείλικτα ως προς το μέγεθος και την πολυπλοκότητα του προβλήματος. Όσον αφορά το δημόσιο χρέος, σύμφωνα με τον κρατικό προϋπολογισμό του 2018, πέρυσι ανήλθε σε 318,3 δισ. ευρώ. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το υπολογίζει στο 181,1% του ΑΕΠ, που ήταν 178,6 δισ. ευρώ. Το 2009, το δημόσιο χρέος ήταν 299,7 δισ. ευρώ ή 129,7% του ΑΕΠ που τότε όταν 231 δισ. ευρώ. Παρότι το χρέος μειώθηκε κατά 107 δισ. ευρώ με το πρωτοφανές «κούρεμα» το 2012, παρ’ όλη τη λιτότητα και τη μεταρρύθμιση, η κατάσταση σήμερα παραμένει άκρως επικίνδυνη. Σύμφωνα με σενάρια της Επιτροπής, οι δανειακές ανάγκες της χώρας, που υπολογίζονται στο 14,2% του ΑΕΠ το 2018, μπορεί να βρίσκονται μεταξύ 17,9% και 56,6% του ΑΕΠ το 2060, εξαρτώμενες από σειρά παραγόντων όπως, π.χ. ανάπτυξη και πλεονάσματα. (Το ΔΝΤ είναι ξεκάθαρο ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο αλλά το ίδιο δεν διατίθεται να διαγράψει μέρος του.)

 

Το θετικό είναι ότι το πρωτογενές έλλειμμα του 10,5% του ΑΕΠ το 2009 μετατράπηκε σε πρωτογενές πλεόνασμα άνω του 2,5% πέρυσι, ενώ η οικονομία αυξήθηκε κατά 1,6% του ΑΕΠ, για πρώτη φορά μετά το 0,7% του 2014. Μεταξύ 2008 και 2016 το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 25%. Οι αφίξεις και τα έσοδα από τον τουρισμό αυξήθηκαν κατά 10% μεταξύ Ιανουάριου και Οκτωβρίου πέρυσι, ενώ η ανεργία, που έφθασε στο 27,9% τον Σεπτέμβριο του 2013, βρισκόταν στο 20,5% τον Νοέμβριο. Τα σημάδια μιας εύθραυστης ανάκαμψης, όμως, φαίνονται, σε μεγάλο βαθμό, να βασίζονται στην τεράστια μείωση που υπέστησαν μισθοί και συντάξεις, στο ότι το Δημόσιο αργεί να εξοφλήσει τα δικά του χρέη προς τους πολίτες και τις επιχειρήσεις.

 

Παράλληλα οι καταθέσεις, που το 2009 έφθαναν τα 237,8 δισ. ευρώ, στο τέλος του 2017 ήταν στα 146,2 δισ., από 119 δισ. τον Μάιο του 2015.

 

Πέραν αυτών η μείωση της ανεργίας αφορά στην αύξηση της μερικής απασχόλησης με μικρούς μισθούς, οι φόροι, οι εισφορές, τα κόκκινα δάνεια και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των πολιτών έχουν εκτιναχθεί, τα μισά νοικοκυριά ζουν με τις συντάξεις και οι κατασχέσεις για χρέη αυξάνονται.

 

 

Με τέτοιες προϋποθέσεις πως θα πάμε στην επόμενη μέρα; αναρωτιέται ο αρθρογράφος.

 

(*)Την πεποίθηση ότι «δεν είμαστε μακριά από την οριστική ρύθμιση του ζητήματος του ελληνικού χρέους» εξέφρασε ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, Μπρουνό Λε Μερ προσερχόμενος στο Eurogroup της 19^ης Φεβρουαρίου 2018.

«Πρέπει να αποφασίσουμε σήμερα για την εκταμίευση της επόμενης δόσης και γι' αυτό κοιτάμε τις μεταρρυθμίσεις που έχουν ολοκληρωθεί από την ελληνική κυβέρνηση εδώ και πολλούς μήνες. Πιστεύω ότι είναι ένα καλό νέο γιατί δείχνει ότι δεν είμαστε μακριά από την οριστική ρύθμιση του ζητήματος του ελληνικού χρέους», δήλωσε, προσθέτοντας ότι «πρέπει να καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια τους επομένους μήνες, καθένας από την πλευρά του για να ολοκληρώσουμε αυτή την οριστική ρύθμιση». (Πηγή: ΑΠΕ ΜΠΕ, 19/2/2018)

 

 

ΑΣΒ