Στο “μάτι” της ΑΑΔΕ οι τραπεζικές θυρίδες

Μπορεί οι Ελεγκτικές Αρχές να έχουν, πλέον, μεγαλύτερη ευχέρεια στο να κατάσχουν το περιεχόμενο τραπεζικών θυρίδων, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι η ΑΑΔΕ μπορεί να κοιμάται ήσυχη, αν λάβει κανείς υπόψιν τα αποτελέσματα της πρώτης Έκθεσης για το ξέπλυμα "μαύρου" χρήματος. 

Οι υπηρεσίες θυρίδων ασφαλείας παρέχονται στο 45% περίπου του δικτύου υποκαταστημάτων των σημαντικών τραπεζών, για τη φύλαξη πολύτιμων αντικειμένων των πελατών τους. Το περιεχόμενο της θυρίδας ασφαλείας δεν δηλώνεται και η πρόσβαση σε αυτήν μπορεί να εκχωρηθεί νόμιμα σε τρίτα φυσικά πρόσωπα. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι η σχετική υπηρεσία ενέχει σημαντικό κίνδυνο "ξεπλύματος", καθώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο αποφυγής φορολογικών ελέγχων ή ελέγχων για την πρόληψη του "ξεπλύματος", με την απόκρυψη εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες, χωρίς να χρειάζεται μάλιστα ιδιαίτερη εμπειρία.

Στις 31/12/2016, τα συμβόλαια μίσθωσης θυρίδας ασφαλείας ανέρχονταν σε περίπου 190 χιλιάδες (1% των φυσικών προσώπων με ενεργούς καταθετικούς λογαριασμούς), αλλά με καθοδική τάση (-4% από το 2015). Αυτό που κινητοποιεί τις ελεγκτικές υπηρεσίες είναι, όμως, ότι περίπου το 9% των πελατών με θυρίδα ασφαλείας ανήκαν σε κατηγορίες πελατών υψηλού κινδύνου, που αφορούσαν κυρίως πελάτες Private Banking (37%), πελάτες που ενέχουν αυξημένο κίνδυνο φοροδιαφυγής (24%), πελάτες που συναλλάσσονται με χώρες υψηλού κινδύνου (17%) και ΠΕΠ (2%).

Στο 2% των συμβολαίων μίσθωσης θυρίδων ασφαλείας επιβλήθηκε κατάσχεση/δέσμευση του περιεχομένου τους, λόγω των περιοριστικών μέτρων που επιβλήθηκαν από τις φορολογικές και δικαστικές αρχές. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια του 2016, το 14% των θυρίδων ασφαλείας ανοίχθηκαν τουλάχιστον μία φορά από τρίτους εκδοχείς. Σύμφωνα με το άρθρο 46 του ν. 4174/2013, στο πλαίσιο της λήψης προληπτικών μέτρων για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος, οι φορολογικές αρχές δύνανται να δεσμεύσουν τουλάχιστον το 50% των μετρητών και το 100% των αντικειμένων πλην μετρητών από τις θυρίδες ασφαλείας προσώπων που κατηγορούνται για εγκλήματα φοροδιαφυγής (άνω των 150.000 ευρώ).