ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΕΣ: Δεν χρειάζεται το φόβητρο τύπου “Τειρεσία

Του Γιώργου Κουτίνα (*)

Θέμα που έχει απασχολήσει έντονα την ασφαλιστική αγορά, είναι η αφερεγγυότητα του Ασφαλιστή σε ότι αφορά τη μη απόδοση στην Ασφαλιστική Εταιρεία των ασφαλίστρων που εισπράττει. Οι Ασφαλιστικές Εταιρείες φαίνεται να έχουν αναγάγει σε μείζον θέμα κάτι που κατά βάση αφορά τη συμβατική σχέση τους με τους Ασφαλιστικούς Διαμεσολαβητές και έχουν εμπλέξει και την Πολιτεία στη λήψη δραστικού μέτρου του "Ασφαλιστικού Τειρεσία". Δηλαδή, τιμωρία του καταχραστή Ασφαλιστή με εγγραφή του στους καταλόγους “Τειρεσία“! Κάτι που, μετά από ένα τέτοιο συμβάν μπορεί στην πράξη να σημαίνει αδυναμία περαιτέρω άσκησης του επαγγέλματος. 

Πρόκειται για λύση, που έχει χαρακτηριστεί υπερβολικά αυστηρή. Ωστόσο, τα ήθη αλλάζουν και ο σύγχρονος άνθρωπος μπορεί να βρίσκει άλλους τρόπους για τη διαχείριση δύσκολων περιστάσεων που σχετίζονται με επαγγελματική απιστία ή κατάχρηση δικαιώματος. Ειδικά σήμερα την εποχή της Ενωμένης Ευρώπης, της παγκοσμιοποίησης και του Internet είναι απαράδεκτο να μιλάμε για αδιέξοδα ή για παρόμοιες ακραίες λύσεις σε θέματα σαν το συγκεκριμένο.

Θα πρέπει να επισημανθεί πως στην Ασφάλιση, σύμφωνα και με το πνεύμα του νόμου, το μείζον θέμα είναι η διασφάλιση της Προστασίας του Καταναλωτή και όχι η διασφάλιση της ρευστότητας της Ασφαλιστικής Εταιρείας. Στην περίπτωση όπου ο Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής έχει καταχραστεί χρήματα της Ασφαλιστικής Εταιρείας ή του Ασφαλισμένου (δεν έχουν αποδοθεί  τα ασφάλιστρα στην Ασφαλιστική Εταιρεία ενώ έχουν καταβληθεί στον διαμεσολαβούντα Ασφαλιστή ή δεν έχει αποδοθεί η αποζημίωση στον Ασφαλισμένο ενώ έχει  καταβληθεί το ποσό από την Ασφαλιστική Εταιρεία), γίνεται λόγος για θέμα που αφορά συμβατική ευθύνη του Διαμεσολαβούντα Ασφαλιστή σε σχέση του με Ασφαλιστική Εταιρεία με την οποία συνεργάζεται. Πιστεύεται πως η όποια λύση, θα πρέπει να αναζητηθεί σε γόνιμες πρακτικές που εφαρμόζονται σε άλλες χώρες και όχι με θεσμικές παρεμβάσεις και μέτρα τύπου «Τειρεσία» που απαιτούν ενεργοποίηση οργάνων της Πολιτείας.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης της ασφαλιστικής αγοράς InsuranceDaily (http://goo.gl/bhcm7) και NextDeal (tinyurl.com/9rumg85) , έγινε μια σημαντική Σύσκεψη για το θέμα του Τειρεσία στα γραφεία της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (ΑΠΠΔ) με έξι άμεσα εμπλεκόμενους φορείς: ΑΠΠΔ, Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών, Εποπτική Αρχή, ΔΕΙΑ, Τειρεσία, ΣΕΜΑ και ΕΕΑ.

Από κείμενο σχετικού δημοσιεύματος, επισημαίνονται οι φράσεις:
α) Τέθηκε ένα πολύ ουσιαστικό και εύστοχο ερώτημα από την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων: Στόχος μας είναι να προστατεύσουμε το δημόσιο συμφέρον. 'Ομως δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι εξασφάλισης των ασφαλίστρων των Εταιρειών, για να μη φτάσουμε στην έσχατη Λύση του Τειρεσία;
β)  Οι παράγοντες των Διαμεσολαβούντων θέτουν και ένα άλλο επιχείρημα: Σε κανένα μέρος του κόσμου δεν υπάρχει η απειλή του Τειρεσία στις σχέσεις Ασφαλιστικών Εταιρειών και Διαμεσολαβούντων.
γ) Η Πολιτεία δεν μπορεί να επεμβαίνει στον τρόπο που μπορεί μια Εταιρεία να συναλλάσσεται με τους συνεργάτες της νομοθετώντας αυτού του είδους τις λεπτομέρειες, όπως είναι το εισπρακτικό ή να επιμένει να επεμβαίνει στην τιμολόγηση των παρεχόμενων υπηρεσιών!

Πολύ σωστά τα παραπάνω και αναλύοντάς τα μπορούν να βρεθούν απαντήσεις – λύσεις. Όντως υπάρχουν τρόποι εξασφάλισης των ασφαλίστρων των Εταιρειών και όντως δεν υπάρχει η απειλή του "Τειρεσία" σε άλλες χώρες. Το θέμα ίσως δεν είναι τόσο πολύπλοκο αν αντικειμενικά εξετάσουμε άλλες σύγχρονες λύσεις από την ευρωπαϊκή πρακτική. Προσωπικά, θα πρότεινα οι εκπρόσωποι των αρμόδιων Φορέων με τους νομικούς τους Συμβούλους, να εξετάσουν τα παρακάτω:

1) Διαμόρφωση πρότυπων Συμβάσεων Συνεργασίας μεταξύ Ασφαλιστικών Εταιρειών και Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών με βάση την κοινή λογική και παρόμοιο standard κείμενο χώρας από την ώριμη ασφαλιστική αγορά της ΕΕ και όχι εγχώριο τύπο "Συμβάσεων Προσχώρησης".

2) Σύνταξη Κώδικα Δεοντολογίας τον οποίο θα πρέπει να αποδέχονται τόσο οι Ασφαλιστικές Εταιρείες όσο και οι Ασφαλιστικοί Διαμεσολαβητές. Είναι κάτι που υπάρχει σε άλλες χώρες και σε άλλες κατηγορίες επαγγελματιών. Κάποτε είχε γίνει πολύ σοβαρή εργασία πάνω στο θέμα από το ΣΕΜΑ, με βάση κείμενο αρχών από την ευρωπαϊκή ασφαλιστική πρακτική. Το κείμενο υπάρχει, είναι άριστο και είναι καιρός να επανεξετασθεί το θέμα ώστε αυτή τη φορά να υιοθετηθεί από την ασφαλιστική αγορά.

3) Θέσπιση "Χρηματοοικονομικής Εγγύησης". Δηλαδή, απαίτηση από τους Ασφαλιστικούς Διαμεσολαβητές να έχουν σε μόνιμη βάση χρηματοοικονομική ικανότητα στο 4% των ετήσιων εισπραχθέντων ασφαλίστρων με ελάχιστο όριο το ποσό των 15,000€, όπως ρητά προβλέπει η Ευρωπαϊκή Οδηγία 2002/92/ΕΚ για την Ασφαλιστική Διαμεσολάβηση (άρθρο 4, παράγραφος 4β). Είναι από τις λεπτομέρειες που δεν θεωρήσαμε σκόπιμο να διερευνήσουμε διεξοδικά και που "προσπεράσαμε" χωρίς να τις εντάξουμε στο εγχώριο νομοθετικό πλαίσιο την εποχή που υιοθετήθηκε η ΕΟ στη χώρα μας με το αντίστοιχο Προεδρικό Διάταγμα 190/2006. Το μέτρο αυτό θα μπορούσε ενδεχόμενα να εφαρμοσθεί σε συγκεκριμένες κατηγορίες ασφαλιστικών διαμεσολαβητών και να προβλέπεται στην αντίστοιχη Σύμβαση Συνεργασίας με Ασφαλιστική Εταιρεία.

Τελικά, ίσως είναι σκόπιμο να δούμε το θέμα με περισσότερο ρεαλισμό αντί του φόβητρου του "Τειρεσία", το οποίο όπως έχει φανεί από τις μέχρι τώρα διαβουλεύσεις, δεν βοηθάει στη διαμόρφωση του θετικού κλίματος που απαιτείται για την ανάκαμψη της αγοράς.

_________________________
(*) Εμπειρογνώμων σε θέματα ασφαλίσεων αστικής ευθύνης, επιχειρηματικών κινδύνων & τεχνικών έργων. Είναι Διευθύνων Σύμβουλος της  «ΚΟΥΤΙΝΑΣ ΑΕ – Μεσίτες Ασφαλίσεων & Αντασφαλίσεων», Lloyd’s Coverholders