Δημόσιο: Περισσότεροι από 500 υπάλληλοι έχουν φύγει αναγκαστικά

Οι λόγοι της αποχώρησης τους είναι σοβαρά πειθαρχικά και ποινικά παραπτώματα

 

 

Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, πέρυσι οδηγήθηκαν σε αναγκαστική αποχώρηση 220 δημόσιοι υπάλληλοι, ενώ το  Α' τετράμηνο (Ιανουάριος – Απρίλιος) του 2014, απομακρύνθηκαν 304 υπάλληλοι. Πρόκειται για αναγκαστικές αποχωρήσεις πειθαρχικής ή ποινικής προέλευσης και για ανακλήσεις διορισμών ή καταγγελίες συμβάσεων λόγω υποβολής πλαστών δικαιολογητικών.

 

Τα στοιχεία αυτά δόθηκαν στη δημοσιότητα από τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος τόνισε ότι η περίοδος ατιμωρησίας στο Δημόσιο έχει παρέλθει.

 

Τα αρμόδια πειθαρχικά συμβούλια έχουν επιβάλλει την ποινή της οριστικής παύσης σε υπαλλήλους, οι οποίοι απομακρύνθηκαν από το δημόσιο, για άκρως σοβαρά παραπτώματα και αδικήματα.

 

Ενδεικτικά αναφέρονται:

 

–       ανθρωποκτονία εκ προθέσεως

–       χρηματισμός

–       υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος

–       πλαστογραφία

–       απόπειρα εκβίασης,

–       παθητική δωροδοκία

–       σύναψη σχέσεων από εκπαιδευτικό με ανήλικο

–       συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση

–       ασελγείς πράξεις σε ανήλικο από εκπαιδευτικό

–       προμήθεια μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή υλικού παιδικής πορνογραφίας

–       προμήθεια πώληση και κατοχή ναρκωτικών ουσιών

–       σεξουαλική παρενόχληση μαθητών από εκπαιδευτικό μέσω μηνυμάτων

–       συνομιλίες απρεπούς περιεχομένου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από εκπαιδευτικό

–       χρησιμοποίηση δημοσιοϋπαλληλικής ιδιότητας για εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων

–       παρεμβάσεις στο ηλεκτρονικό σύστημα σε ΔΟΥ για εξυπηρέτηση ιδίου οφέλους ή τρίτων προσώπων

–       παραποίηση στοιχείων και νόθευση εγγράφων

–       αδικαιολόγητη αποχή από την εκτέλεση των υπηρεσιακών καθηκόντων για μεγάλο χρονικό διάστημα

  

Το ζήτημα της ενίσχυσης της πειθαρχικής ευθύνης αποτελεί έχει τεθεί σε προτεραιότητα από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, που  υπογραμμίζει ότι με την επίτευξη των στόχων αυτών αποκαθίσταται το κύρος και η αξιοπιστία των δημοσίων υπαλλήλων, «που έχει πολλές φορές πληγεί από τις πράξεις και τις συμπεριφορές μιας μειοψηφίας επίορκων υπαλλήλων, ενώ ενισχύεται και η αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης».