Οι προθεσμίας παραγραφής επί εκπροθέσμων φορολογικών δηλώσεων

Το ζήτημα της εφαρμογής της δεκαπενταετούς προθεσμίας παραγραφής επί εκπροθέσμων φορολογικών δηλώσεων χρήσεων έως 31/12/2013 επέλυσε το Συμβούλιο της Επικρατείας, στο πλαίσιο πιλοτικής δίκης (732/2019). Ειδικότερα, το δικαστήριο έκρινε ότι όσον αφορά την περίπτωση δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος που υποβάλλονται εκπρόθεσμα, μετά την πάροδο της αρχικής πενταετίας, η προθεσμία παραγραφής είναι τριετής, με αφετηρία τη λήξη του έτους εντός του οποίου υποβλήθηκε η δήλωση, και όχι δεκαπενταετής, όπως μέχρι τώρα υποστήριζε η φορολογική διοίκηση. Το δικαστήριο, άλλωστε, επισημαίνει ότι, σε κάθε περίπτωση, απώτατο όριο της προθεσμίας παραγραφής είναι τα δεκαπέντε έτη, με την έννοια ότι, εάν η δήλωση υποβληθεί κατά το δέκατο τρίτο, δέκατο τέταρτο ή δέκατο πέμπτο έτος από τη λήξη του έτους μέσα στο οποίο ο φορολογούμενος όφειλε να την έχει υποβάλει εμπρόθεσμα, δεν εφαρμόζεται η τριετής παράταση, αλλά η παραγραφή ολοκληρώνεται, σε κάθε περίπτωση, εντός της δεκαπενταετίας.

Σε συμμόρφωση με το περιεχόμενο της κρίσης του ΣτΕ προχώρησε ήδη η φορολογική διοίκηση με έκδοση εγκυκλίου. Ετσι, σε περίπτωση δηλώσεων για χρήσεις έως και 2013, που υποβάλλονται εκπρόθεσμα μεν αλλά εντός της αρχικής πενταετούς προθεσμίας παραγραφής, ισχύει κατ’ αρχήν η πενταετής παραγραφή από τη λήξη του έτους μέσα στο οποίο όφειλε να έχει υποβληθεί η δήλωση. Κατ’ εξαίρεσιν, εάν η δήλωση υποβληθεί κατά το τελευταίο (πέμπτο) έτος της παραγραφής, η προθεσμία παρατείνεται για τρία έτη. Στην περίπτωση, τέλος, μη υποβολής δήλωσης, εφαρμόζεται η δεκαπενταετής προθεσμία παραγραφής, η οποία αρχίζει από το τέλος του έτους κατά το όποιο όφειλε να υποβληθεί η σχετική δήλωση.

^{Πηγή: Grant Thornton}

^Β