Πάσχα λιτότητας κάνουν τα μαγαζιά τη Αθήνας

•    Ρεπορτάζ του δρόμου με τον φακό του www.eea.gr

Ένα ακόμη Πάσχα με εμφανή τα σημάδια της κρίσης περνάνε τα καταστήματα της Αθήνας. Μεγάλη Εβδομάδα και οι δρόμοι ακόμη άδειοι από πελάτες.  Λίγοι είναι και οι περιπατητές που περιδιάβαιναν τα μαγαζιά για να εντοπίσουν «κάτι καλό» και να το αγοράσουν στις επόμενες μέρες. Όπως είπε κάποιος μαγαζάτορας «τώρα αρχίζουν να μας λείπουν και οι «περίεργοι» που πάντα ήταν η ελπίδα μας για τις επόμενες μέρες».

Ο φακός του www.eea.gr κατέγραψε την κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας το μεσημέρι της Μ. Τρίτης με εμφανή τα σημάδια της κρίσης. Μερικοί μουρμούρισαν ότι «χειρότερο Πάσχα δεν είδαμε ξανά, ούτε την κίνηση των ημερών της Καθαράς Δευτέρας δεν έχουμε».

 

Πρώτος σταθμός, που αλλού, στην Κεντρική Αγορά Αθηνών, προς τιμή του ευεργέτη Βαρβάκη, με τα κρεοπωλεία να περιμένουν τους πελάτες. Ελάχιστη κίνηση, ίδια από το πρωί όπως μας είπαν. Πιο πολλοί οι πωλητές από τους πελάτες.

Κάναμε ένα γρήγορο γκάλοπ με 9 διαφορετικούς κρεοπώλες. Οι δύο μας είπαν ότι η κίνηση είναι όπως και πέρσι πάντως πολύ μικρή και οι τιμές σχεδόν στα ίδια επίπεδα. Οι επτά ήταν κατηγορηματικοί: «και οι πελάτες είναι πολύ λιγότεροι και οι τιμές πολύ χαμηλότερες». Άλλος έλεγε 10% πιο κάτω άλλος 15% και άλλος αναρωτιόταν: «πόσο πιο κάτω να είναι για να υπάρξει πελάτης; Δεν είναι οι τιμές είναι το εισόδημα που λείπει» είπε στο τέλος και έδειχνε να κατανοεί το γενικότερο πρόβλημα της κρίσης της αγοράς.

 

 

«Ξέρουν ο Σαμαράς και ο Βρούτσης»!

Ένας γηραιότερος κρεοπώλης αρνιόταν να απαντήσει στο ερώτημα: «πως πάει η κίνηση;». Εκνευρισμένος μας λέει: «Δεν ξέρω πως πάει, δεν ξέρω τίποτα, να πάτε να ρωτήσετε τον Σαμαρά πως πάει αυτός ξέρει, τα ξέρει όλα εγώ δεν ξέρω τίποτα». Πήγε να φύγει προς τον πάγκο αλλά γυρίζει με μεγαλύτερο εκνευρισμό: «και δε μου λες εσύ, κόβουν μισθούς, κόβουν συντάξεις, κόβουν φάρμακα… δουλεύω 50 χρόνια, πληρώνω ΤΕΒΕ μήπως μπορείς να μου πεις πόση σύνταξη θα πάρω τώρα με τα κόλπα τους για καρατόμηση των συντάξεων; 200,  300, 380 την… «εγγυημένη»;» Καιρός να του ανταπαντήσουμε με τον ίδιο τρόπο: «Δεν ξέρουμε, ο Βρούτσης ξέρει, αυτός όλα τα ξέρει ακόμη και γιατί πρέπει να σου κόψει τη σύνταξη»!

 

Μειωμένες τιμές

Περιεργαστήκαμε τις τιμές των κρεατιών. Πραγματικά υπήρχαν πολύ χαμηλές τιμές. Και τα λεγόμενα «καλά αμνοερίφια» κι αυτά στη φτήνια, 1-2 ευρώ παραπάνω. «Πώς να πουλήσω;»,  μας λέει ένας κρεοπώλης. «Μου ήρθε μια κυρά και πήρε 1,5 κιλό κρέας. Τι θα φάει η οικογένεια με τόσο κρέας; Μάλλον για μυρωδιά στις πατάτες θα το βάλει. Όλο και πληθαίνουν τα κιλά και τα δίκιλα, όλο και λιγοστεύουν τα ολόκληρα αρνιά. Πάνε οι εποχές που παράγγελναν 10 και 20 μέρες πριν. Τώρα ούτε… μετά δεν παραγγέλνουν»!

 

Δίπλα από τη Βαρβάκειο ένα μαγαζί πουλούσε σούβλες: «Πως πάνε οι πωλήσεις;» ρωτάμε. «Πώς να πάνε» μας λέει ένας νεαρός πωλητής. «Βλέπετε εσείς να αγοράζουν ολόκληρα αρνιά; Αν όμως δεν αγοράζον αρνιά γιατί να αγοράσουν σούβλες; Άλλες χρονιές, τις πρώτες μέρες αγόραζαν τη σούβλα και τις τελευταίες το αρνί. Τώρα τίποτα δεν αγοράζουν».

Τα εδώδιμα χειρότερα. Σαν να μην ήταν Πάσχα. Ο κόσμος λίγος, 10 περνούσαν ένας κοιτούσε! Μια κυρία που καθόταν άπραγη μέσα στο ταμείο μας φώναξε για να ακούσουμε: «Ούτε τη μισή κίνηση δεν έχουμε»!

Απέναντι από τη Βαρβάκειο στον πεζόδρομος με τα οπωροπωλεία τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα. Οι φθηνές τιμές δεν δελέαζαν κανέναν. Πάντως εκείνο που μας παραξένεψε ήταν ότι δεν υπήρχαν τα γνωστά βαμμένα κόκκινα αυγά. Τα εκτόπισε η κρίση ή άλλαξε προτιμήσεις η πελατεια;

Πιο αδικημένο είδος στους πάγκους των οπωροπωλείων ήταν η φράουλα. Δεν έφτανε η λιτότητα, έπεσε πάνω της και η αποστροφή πολλών καταναλωτών μετά τα γεγονότα της Μανωλάδας. Εδώ οι τιμές ήταν πραγματικά «κάτω του κόστους». Είναι προϊόν που δεν αποθηκεύεται σε ψυγείο, δεν αποξηραίνεται, δεν κομποστοποιείται και, ή καταναλώνεται σε ελάχιστο χρόνο ή πετιέται.

Στην οδό Αιόλου η κίνηση ήταν ελάχιστη. Σε όλη τη διαδρομή συναντήσαμε μόνο ένα πάγκο μαγαζιού με λαμπάδες έξω. Σημάδι της απογοήτευσης του κόσμου που δεν γελάει, δεν γιορτάζει, δεν περιμένει την Ανάσταση με διευρυμένο της νόημα.

 

 

 

 

Η Αγ. Μάρκου το κέντρο του φτηνού εμπορεύματος, επίσης άδεια. Ούτε οι πάγκοι με τις εικόνες και τα είδη καντηλιού είχαν πελάτες.

Η άλλοτε οδός των εκκλησιαστικών ειδών, η οδός Υπατίας σήμερα όλη κλειστή, λουκέτο, εγκατάλειψη!  

 

 

Κάποια άλλα καταστήματα εκκλησιαστικών ειδών κλειστά «για μεσημέρι» με χαρτάκι στην είσοδο. Ρωτήσαμε γιατί δεν ακολουθούν το εορταστικό ωράριο, μέρες τους είναι, και η απάντηση ήταν: «γιατί να ανοίγουν αφού δεν πατάει πελάτης το μεσημέρι»!

 

 

Αλλαγή σκηνικού στην Ερμού

Οδός Ερμού. Αλλαγή σκηνικού! Αρκετός κόσμος εδώ, μετά από τόσες απογοητεύσεις! Προσέξαμε αν ήταν περίεργοι πελάτες που μόνο έβλεπαν και δεν αγόραζαν. Τα μικρομάγαζα δεν είχαν μέσα πελάτες. Κάποιοι μαγαζάτορες στεκόταν και αυτοί έξω από την πόρτα και περιεργάζονταν τον κόσμο. Κάποιοι είχαν δουλειά και γινόταν «χαλί» για τους πελάτες. Που να τους πετύχεις με τέτοια αναδουλειά!

 Αψευδής μάρτυρας όμως της πραγματικής εμπορικής κίνησης ήταν οι τσάντες που κουβαλούσε ο κόσμος. Ανάμεσά τους υπήρχαν και τσάντες με αγορασμένα είδη. Έστω 2 στους 10, δεν ήταν και λίγοι. Οι περισσότερες τσάντες όμως με γνωστές επώνυμες φίρμες μαγαζιών. Τα έβλεπαν οι μικρομαγαζάτορες και κουνούσαν το κεφάλι τους. Κάποιος σχολίασε: «Και μετά θέλουν να ανοίγουμε και Κυριακές! Γιατί, για να μας κλείσουν γρηγορότερα;» Πιο πάνω μια αφίσα της ΓΣΕΒΕΕ υπενθύμιζε κάνοντας μαύρο λογοπαίγνιο: «Μας ανοίγουν Κυριακή για να μας κλείσουν φυλακή»! Ένα σύνθημα με πολλά νοήματα.

Πάντως όσο πλησιάζαμε στην έξοδο της Ερμού προς το σταθμό του μετρό στο Σύνταγμα, τόσο οι τσάντες αυξάνονταν. Μακάρι να ήταν ένα μήνυμα ότι όσο πάμε προς το Πάσχα θα καλυτερεύουν τα πράγματα ιδίως για τα μικρομάγαζα που δίνουν τα «ρέστα» τους με το νέο μνημόνιο, τους φόρους τα χαράτσια και τον σκληρό ανταγωνισμό που δέχονται.

Σε όλη αυτή τη διαδρομή δεν σχολιάσαμε τα κλειστά μαγαζιά στη Σταδίου και αυτά που είχαν βάλει λουκέτο στους παράδρομους του εμπορικού κέντρου. Ήταν τα πρώτα θύματα της κρίσης και από τότε δεν μειώθηκαν αλλά αυξήθηκαν. Κανένας δεν ξέρει αν είναι η εικόνα και των άλλων δρόμων προσεχώς. Ας ευχηθούμε όχι, ας ευχηθούμε να είναι το τελευταίο Πάσχα λιτότητας αν και οι μαγαζάτορες ξέρουν ότι με ευχές δεν ξεπερνιέται η κρίση αλλά μόνο με μέτρα τόνωσης της οικονομικής δραστηριότητας, όπως τόσες και τόσες φορές έχει επισημάνει το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθήνας.