- 29/03/2016
Γ. Ρεκλείτης: Να βγει από τη στασιμότητα ο επιμελητηριακός θεσμός
το πρόβλημα που τίθεται προς τον επιμελητηριακό κόσμο και την κυβέρνηση είναι: τι Επιμελητήρια θέλουμε;
Η νέα όξυνση της κρίσης στην ελληνική οικονομία, επαναφέρει με ένταση στην επικαιρότητα τη λήψη επειγόντων και αναγκαίων θεσμικών μέτρων που θα αναστρέψουν την κατάσταση. Μέσα στις προτεραιότητες αυτών των μέτρων θεωρούμε ότι εντάσσεται και η βαθιά νεωτερική τομή που πρέπει να επέλθει στον επιμελητηριακό θεσμό.
Αναμέναμε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. θα είχε κάποιες φρέσκιες και σύγχρονες ιδέες για την αναμόρφωση του θεσμού. Δυστυχώς, όπως και σε τόσους άλλους τομείς, διαψευστήκαμε. Όχι μόνο δεν προωθεί νέες ιδέες, αλλά δεν διορθώνει ούτε τα κακώς κείμενα της υπάρχουσας κατάστασης.
Όσον αφορά δε το Επαγγελματικό Επιμελητήριο της Αθήνας, μετά την εφαρμογή πληθώρας ηλεκτρονικών υπηρεσιών, πληροφόρησης και διευκόλυνσης καθώς και σειράς υποστηρικτικών δράσεων, μπορούμε να πούμε ότι οι επιχειρήσεις αντιλαμβάνονται ότι η συνδρομή τους είναι πολλαπλάσια ανταποδοτική!
Όμως, πρέπει να πούμε ότι η κρίση είναι τόσο έντονη που αν δεν προχωρήσουμε σε βαθιές τομές καμία καλή είδηση δεν μπορεί να αλλάξει την κατάσταση.
Και το πρόβλημα που τίθεται προς τον επιμελητηριακό κόσμο και την κυβέρνηση είναι: τι Επιμελητήρια θέλουμε;
Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση που ούτε στο παρελθόν μπορούμε να γυρίσουμε ούτε στο μέλλον βαδίζουμε. Πρόκειται για μια στασιμότητα άκρως επικίνδυνη για το θεσμό και τις επιχειρήσεις.
Αμέσως λοιπόν προβάλει για την κυβέρνηση η υποχρέωση να προχωρήσει σε μεταρρύθμιση του θεσμού. Αντί να επεξεργάζεται σχέδια φτωχοποιημένης συγχώνευσης Επιμελητηρίων, υποτασσόμενη σε ισχυρά συμφέρονται και στην κρίση, καλύτερα να ανοίξει το κεφάλαιο «νέες αρμοδιότητες, νέα πεδία δράσης και νέες δικαιοδοσίες» επί των οικονομικών πολιτικών και των αναπτυξιακών προγραμμάτων και σχεδίων.
Θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα, επιτυχημένα, μοντέλα λειτουργίας ευρωπαϊκών Επιμελητηρίων σε επίπεδο τεχνογνωσίας, δομών, αρμοδιοτήτων, σε κάθε δε περίπτωση αποτελεί επιτακτική ανάγκη η επανεξέταση του θέματος της επαναφοράς της υποχρεωτικότητας της εγγραφής στα Επιμελητήρια.
Συνοπτικά, θα έλεγα ότι τα Επιμελητήρια μπορούν:
-
Να μετατραπούν σε κέντρα σχεδιασμού και υλοποίησης επικουρικών αναπτυξιακών πολιτικών.
-
Να συμβάλλουν στη σχεδιασμένη αξιοποίηση τοπικών πλουτοπαραγωγικών πόρων.
-
Να διαχειριστούν μεγάλο μέρος της επαγγελματικής κατάρτισης.
-
Να σχεδιάσουν βιώσιμα μοντέλα μικρομεσαίων επιχειρήσεων που ανταποκρίνονται στις συνθήκες της κρίσης.
-
Να ασκήσουν μέσω μελετών και στοιχείων, επιχειρηματικό – επενδυτικό προσανατολισμό, ώστε να διασφαλίζουν τον μέγιστο βαθμό βιωσιμότητας μιας επένδυσης.
-
Να διαχειριστούν κονδύλια και προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
-
Να διαχειριστούν επιχειρηματικά κέντρα και επιχειρηματικά πάρκα.
-
Να δημιουργήσουν κέντρα ανάπτυξης νεοφυών επιχειρήσεων.
-
Να διαμορφώσουν και να διαχειριστούν εγκαταστάσεις ανάπτυξης νέας επιχειρηματικότητας, ευρεσιτεχνιών, καινοτομίας και νέων τεχνολογιών για την αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού που διαρρέει σε άλλες χώρες.
-
Να διαχειριστούν τις αδειοδοτήσεις επιχειρήσεων, την άσκηση επαγγέλματος, και τις πιστοποιήσεις, σε συνεργασία με τους Δήμους και τα αρμόδια όργανα.
-
Να προωθήσουν την ηλεκτρονική διακυβέρνηση σε επιχειρηματικό επίπεδο, απαλλάσσοντας το Δημόσιο και τους πολίτες από περιττή γραφειοκρατία.
-
Να αναπτύξουν συνολικά την επιχειρηματικότητα με μικρό κόστος και μεγάλο όφελος.