tuv-iso-logo tuv-iso-27001-logo

Γ. Χατζηθεοδοσίου: Προσπάθεια χωρίς παρωπίδες

Άρθρο του Προέδρου του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών στην εφημερίδα "Παραπολιτικά", της 25ης Μαΐου 2018.

Άρθρο του Προέδρου του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών, Γιάννη Χατζηθεοδοσίου, στην εφημερίδα "Παραπολιτικά", της 25ης Μαΐου 2018.


«Όταν μιλάει το χρήμα, τα υπόλοιπα πάνε περίπατο», λέει το γνωστό, αμερικανικό ρητό, που ταιριάζει γάντι στην προσπάθεια της ελληνικής οικονομίας να «ξεκολλήσει» από το τέλμα της πολύχρονης ύφεσης και της δραματικής απώλειας ΑΕΠ, που μόνο με τις «πληγές» του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου μπορεί να συγκριθεί.
 
Ποια είναι η συνταγή; Ποιος είναι ο μονόδρομος, που μπορεί να οδηγήσει- όχι χωρίς κόπο- στην κανονικότητα; Το «φρέσκο», «ζεστό» χρήμα, κοινώς οι επενδύσεις. Όχι αύριο, ούτε σήμερα, αλλά χθες.
 
Σύμφωνα με υπολογισμούς, μόνο και μόνο για να φτάσουμε στα επίπεδα του 2010, πριν σημειωθεί δηλαδή το κραχ, απαιτείται μια καθαρή αύξηση του κεφαλαιακού αποθέματος κατά 86 δισ. ευρώ! Ωστόσο, ούτε καν αυτό είναι αρκετό. Ο προσανατολισμός των επενδύσεων πρέπει να αλλάξει με στόχευση εξοπλισμό, υποδομές, έρευνα και ανάπτυξη, οι οποίες έχουν μεγαλύτερη πολλαπλασιαστική επίπτωση στο ΑΕΠ και είναι απαραίτητες για τη στροφή προς την οικονομία της γνώσης.
 
Ποιο είναι το στοιχείο που πρέπει να μας προβληματίζει; Το γεγονός ότι ενώ άπαντες αντιλαμβάνονται το μέγεθος της πρόκλησης, ενώ όλοι μιλάνε για μια νέα εθνική προσπάθεια, όταν φτάνουμε στο «δια ταύτα» οι φωνές μπλέκουν και ο φαύλος κύκλος διαιωνίζεται, με ορατό τον κίνδυνο να χάσουμε το τρένο. Είναι ενδεικτικό ότι η Eurostat στην τελευταία της Έκθεση για τις επενδύσεις στην Ευρώπη, κατατάσσει την Ελλάδα στην τελευταία θέση και μάλιστα με διαφορά 4 ολόκληρων ποσοστιαίων μονάδων από την Πορτογαλία!
 
Τι πρέπει να γίνει για να καβαλήσει στο κύμα η ελληνική οικονομία; Κατ’ αρχάς, πρέπει να πάψει εδώ και τώρα η πολυφωνία. Χρειάζεται μια και μόνη συντονιστική Αρχή, που θα διευκολύνει αντί να αποθαρρύνει τους επενδυτές και θα επιλύει όλα προβλήματα εντός ωρών αντί μηνών, εξασφαλίζοντας έτσι έναν «καθαρό» ορίζοντα, χωρίς «σκιές» και αστερίσκους για όσους προτίθενται να φέρουν τα κεφάλαια τους στη χώρα μας.
 
Κρίσιμη χαρακτηρίζεται, επίσης, η επίσπευση των νομικών/δικαστικών διαδικασιών, ειδικά από τη στιγμή που η πολυνομία, οι αντικρουόμενες διατάξεις και οι συναρμοδιότητες υπηρεσιών και υπουργείων λειτουργούν ως τροχοπέδη, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την περίπτωση της επένδυσης στο Ελληνικό.
 
Όσον αφορά στη φορολογία, το γεγονός και μόνο ότι η Ελλάδα έχει σχεδόν διπλάσια φορολογία για τις επιχειρήσεις σε σύγκριση με τις γειτονικές χώρες, μιλάει από μόνο του. Ωστόσο, δεν αρκεί η μείωση των συντελεστών. Αυτό που ζητάνε, που προτάσσουν οι επενδυτές, είναι ένα σταθερό φορολογικό περιβάλλον ήτοι να μην τροποποιούνται οι φορολογικές διατάξεις κάθε εξάμηνο και να μην εκδίδονται διευκρινιστικές- υποτίθεται- εγκύκλιοι, που «ξεχειλώνουν» τις κείμενες διατάξεις, όπου κρίνεται.