- 26/06/2013
Στρέφουμε το βλέμμα εκεί που υπάρχει ελπίδα
Σε μια εποχή που όλα μοιάζουν μουντά και γκρίζα, που οι οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες μεγαλώνουν και που πολλοί συμπατριώτες μας
Σε μια εποχή που όλα μοιάζουν μουντά και γκρίζα, που οι οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες μεγαλώνουν και που πολλοί συμπατριώτες μας χάνουν τον προσανατολισμό και τα τελευταία ίχνη αισιοδοξίας τους, το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών αποφάσισε να απευθυνθεί εκεί όπου το χαμόγελο και η ελπίδα υπάρχουν και αναβλύζουν, εκεί όπου η ζωή ανθίζει. Στρέψαμε το βλέμμα μας στους νέους των Λυκείων της Αττικής, όχι για να τους δώσουμε κουράγιο, όπως ίσως θα κάναμε παλιότερα όταν αυτό περίσσευε σ' εμάς, αλλά για να πάρουμε απ´ αυτούς, προτείνοντάς τους να γράψουν εκθέσεις για το εμπόριο και τον πολιτισμό, για την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη, για τις προτεραιότητες που πρέπει κατά τη γνώμη τους να βάλει η πατρίδα μας αυτόν τον καιρό.
Πολλοί σήμερα στη χώρα μας, άλλοι από ψυχρή ανάγνωση στατιστικών, άλλοι επειδή το βλέπουν να συμβαίνει κι άλλοι τελείως μοιρολατρικά, μιλούν για τον κίνδυνο να χαθεί η νέα γενιά της Ελλάδας μέσα από μια καινούργια προσφυγιά. Κι αυτό, την ώρα που αυτή η γενιά είναι η καλύτερα εξοπλισμένη με γνώσεις στην πρόσφατη ιστορία μας. Αν αυτός ο κίνδυνος είναι υπαρκτός τότε αυτό το ζήτημα πρέπει να αναχθεί σε ζήτημα υψίστης προτεραιότητας για όλους μας.
Η Ελλάδα βρίσκεται στη δίνη μιας πρωτοφανούς ύφεσης που έχει ανατρέψει ζωές, σχέδια, όνειρα….
Πέρα από τις εμπειρίες που όλοι έχουμε για τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, εγώ ως Πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου της Αθήνας, έχω το δυσάρεστο «προνόμιο» να ενημερώνομαι καθημερινά για την αρνητική πορεία της αγοράς. «Λουκέτα», ανεργία, υποαπασχόληση, αδιεξόδα… Οι αριθμοί μιλάνε μόνοι τους και δυστυχώς δείχνουν ξεκάθαρα το μέγεθος του προβλήματος. Μόνο στο πρώτο δίμηνο του 2013 σημειώθηκαν άλλες 1732 διαγραφές μελών του Επιμελητηρίου, δηλαδή άνθρωποι του μόχθου που αδυνατώντας να συντηρήσουν τις επιχειρήσεις τους και να βγάζουν από αυτές τα προς το ζην, αναγκάστηκαν να τις κλείσουν.
Δυστυχώς όμως, δεν είναι μόνο η κρίση και οι συνέπειες της που έχουν «παγώσει» το χαμόγελο της ελληνικής οικογένειας. Δύσκολες οικονομικές συνθήκες πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν…
Αυτό που έχει γονατίσει τον εργαζόμενο, τον ελεύθερο επαγγελματία, τον μικρομεσαίο επιχειρηματία, είναι η έλλειψη προοπτικής, η ελπίδα ότι υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ, ότι όπου να ναι ξεπερνάμε τον σκόπελο….
Και σε αυτό, έχει άμεση ευθύνη η Πολιτεία. Δυστυχώς έχουμε χορτάσει από υποσχέσεις, από περιγραφές μίας αόριστης βελτίωσης της υπάρχουσας προβληματικής κατάστασης.
Η Πολιτεία βάζει στο στόχαστρο τον επαγγελματία, τον μικρομεσαίο και μέσω μίας ανελέητης φοροεπιδρομής, κινδυνεύουν να κλείσουν και όσες επιχειρήσεις έχουν απομείνει.
Καιρός δεν υπάρχει, γι' αυτό η ανάγκη εθνικής συνεννόησης και δημιουργίας ενός εθνικού σχεδίου εξόδου από την κρίση είναι επιτακτική.
Αυτό επιβάλλει να κοιτάξουμε επιτέλους κατάματα το πρόβλημά μας και τις αιτίες που το προκάλεσαν. Να πέσουμε οργανωμένα και με σχέδιο πάνω σ' αυτές και να τις ανατρέψουμε. Να χτίσουμε πολλά πράγματα που αφορούν το κράτος και το Δημόσιο από την αρχή. Να κατευθύνουμε όλους τους διαθέσιμους πόρους εκεί που μπορούν να δημιουργηθούν δουλειές ανταγωνιστικές και προϊόντα εμπορεύσιμα, ενισχύοντας καινοτόμες και πρωτοποριακές ιδέες. Να υπάρξει επιτέλους περισσότερη δικαιοσύνη στην κατανομή των βαρών για την έξοδο από την κρίση.