Γ. Χατζηθεοδοσίου στη “Δημοκρατία”: Τα γεγονότα της Γαλλίας

Άρθρο του Γιάννη Χατζηθεοδοσίου, Προέδρου του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών και Επίτιμου Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Πειραιά, στην εφημερίδα “Δημοκρατία” (11/7/2023).

---

Τα βίαια επεισόδια που ξέσπασαν τις προηγούμενες μέρες στη Γαλλία, με αφορμή τη δολοφονία του 17χρονου από αστυνομικό της τροχαίας, άφησαν πίσω τους έναν τεράστιο λογαριασμό ζημιών για τις τοπικές επιχειρήσεις και τους πολίτες ενώ ανέδειξαν και μια σειρά από βαθιά δομικά προβλήματα εντός της γαλλικής κοινωνίας.

Οι προσεγγίσεις για τα αίτια της αναταραχής είναι διαφορετικές. Οι ακροδεξιές δυνάμεις στη Γαλλία δεν έχασαν την ευκαιρία να πολώσουν την κοινωνία και να προωθήσουν την εθνικιστική και αντιμεταναστευτική ατζέντα τους. Οι ηγέτες της Ουγγαρίας και την Πολωνίας, βρήκαν την αφορμή για να δικαιολογήσουν την απόρριψη του προτεινόμενου συμφώνου μετανάστευσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να ζητήσουν αυστηροποίηση της ευρωπαϊκής πολιτικής.

Στην πραγματικότητα, η εξέγερση που είδαμε να συμβαίνει δεν είχε φυλετική, ούτε θρησκευτική, ούτε πολιτική «σημαία» και ξεκίνησε ως διαμαρτυρία κατά της αστυνομικής αυθαιρεσίας.

Όμως, ο θυμός απέναντι στην αστυνομική βία ήταν η θρυαλλίδα, για να εκδηλωθεί – όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν – η συσσωρευμένη αγανάκτηση νέων ανθρώπων για τις διακρίσεις που δέχονται, για την έλλειψη ελπίδας και προοπτικής που βιώνουν.

Τα νέα παιδιά που μεγαλώνουν στα γκετοποιημένα προάστια είναι αναμενόμενο να αντιδρούν. Όπως είναι σε μεγάλο βαθμό αναμενόμενο να οδηγούνται στην παραβατικότητα, η οποία τους παρουσιάζεται ως μόνη διέξοδος επιβίωσης.

Η φτώχεια, η ανισότητα, η προκατάληψη, το αίσθημα της απόρριψης, του φόβου και της οργής ενάντια σε ένα κράτος που είτε τους αγνοεί, είτε τους αντιμετωπίζει εχθρικά, δημιουργούν ένα φαύλο κύκλο, που δεν φαίνεται να κλείνει.

Παρά δε τις ιδιαιτερότητες που χαρακτηρίζουν τη Γαλλία, είναι λάθος να πιστεύουμε ότι το ζήτημα δεν μας αφορά.

Είναι αλήθεια ότι, ενόψει και της αναμενόμενης αύξησης των μεταναστευτικών ροών στα επόμενα χρόνια, η Ευρώπη οφείλει να διαμορφώσει μια ρεαλιστική, ενιαία πολιτική για τη μετανάστευση, αλλά και να επανεξετάσει την προσέγγισή της, ως προς την ενσωμάτωση των μεταναστών. Να αξιολογήσει τις πρακτικές του παρελθόντος, να εντοπίσει και να διορθώσει λάθη.

Κυρίως, όμως, θα πρέπει να πάψουμε κρύβουμε προβλήματα κάτω από το χαλί. Να συνειδητοποιήσουμε ότι η αδράνεια μπροστά στη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, θα οδηγεί όλο και περισσότερους ανθρώπους στο περιθώριο, τροφοδοτώντας τον ακροδεξιό λαϊκισμό και τον κάθε είδους τυχοδιωκτικό αντισυστημισμό.

Η πραγματική συμπερίληψη, η δημιουργία περισσότερων ευκαιριών για μόρφωση, για εργασία και καλύτερες αμοιβές, είναι η μόνη απάντηση για την Ευρώπη, για την Ελλάδα. Η αποκατάσταση της τάξης και της ηρεμίας στη Γαλλία δεν θα πρέπει να μας «αποκοιμίσει». Είναι ώρα για αφύπνιση, για σοβαρή συζήτηση και δράση, σε ένα θέμα που αφορά το παρόν και το μέλλον των κοινωνιών μας.