Γράφει ο Γιώργος Φλωράς

 μέλος του ΔΣ του ΕΕΑ

 

Kαθ΄ ότι ξεκίνησα την επιχειρηματική μου διαδρομή σχεδόν από τα γεννοφάσκια μου κάθε φορά που μία δημόσια αρχή με ρωτάει «τι δουλειά κάνετε;» και τους απαντάω «επιχειρηματίας», αισθάνομαι άβολα, αισθάνομαι την απαξίωση της ιδιότητας.

 

Γράφοντας μάλιστα το παρόν κείμενο έκανα επίτηδες αναζήτηση στο Google να δω τι γράφει για τη λέξη επιχειρηματίας: Πρώτη επιλογή η σύλληψη του επιχειρηματία Λιακουνάκου, δεύτερη η είδηση για την επιχειρηματία Νίνα Βάκα, την μετανάστρια που ξεκίνησε με 300 δολάρια και σήμερα βγάζει εκατομμύρια.

Παρεμπιπτόντως, στην πρώτη σελίδα της αναζήτησης του Google για τη λέξη επιχειρηματίας βγαίνουν και δυο δικά μου κείμενα, το ένα σχετικά με τον κατεστραμμένο μικρομεσαίο επιχειρηματία που τον καταδικάζουν σε ισόβια και το δεύτερο για το τι πρέπει να κάνει ο επιχειρηματίας που πλήττεται από καρτέλ.
 

Τι είναι τελικά ο επιχειρηματίας; Κάποιος που δρα παράνομα με κάθε τρόπο ή η πλειοψηφία που επιχειρεί, ας πούμε, κανονικά.

Ο ορισμός του επιχειρηματία είναι το πρόσωπο που απασχολείται επαγγελματικά με την ίδρυση, τη λειτουργία και την ανάπτυξη επιχειρήσεων και, συνήθως, του ανήκουν ή είναι ο βασικός επενδυτής σε αυτές. Τον βρίσκω σωστό αλλά ανεπαρκή.

Το να επιχειρείς δε σημαίνει ότι κάνεις ότι σου κατέβει το κεφάλι για να κερδίζεις. Αυτή είναι μια θεωρία που μηδενίζει τελείως την έννοια ηθική. Θα μου πείτε, στο κυνήγι του κέρδους έχει ηθική; Θα απαντήσω, βεβαιότατα.

Θα το απλοποιήσω, αναφορικά με τη δική μου άποψη φυσικά, τι δεν είναι ηθικό επιχειρείν (ενδεικτικά).

1. Δεν είναι ηθικό όταν στήνεις μια αγορά μαζί με ανταγωνιστές (καρτέλ).

2. Δεν είναι ηθικό όταν πληρώνεις μίζες για να πάρεις δουλειές.

3. Δεν είναι ηθικό όταν λαδώνεις τους νομοθέτες για να ψηφίζουν νομοθεσίες φωτογραφικές υπέρ σου ή όταν τους λαδώνεις για να μην εφαρμόζονται οι νόμοι εις βάρος σου.

4. Δεν είναι ηθικό όταν το «προϊόν» σου είναι καταδικαστέο από την πλειοψηφία της Κοινωνίας (ναρκωτικά, «προστασία», παράνομη πορνεία, εμπόριο ανθρώπων, εμπόριο οργάνων κλπ).

5. Δεν είναι ηθικό όταν λειτουργείς με δόλο και εκμεταλλεύεσαι αυτούς που δεν έχουν δόλο σαν και εσένα (πχ δόλια πτώχευση).

 

Την προστασία του ηθικού επιχειρείν και την τήρησή του έχει αναλάβει η Πολιτεία με την ψήφιση σχετικών νόμων, αλλά δεν τους εφαρμόζει.

Είμαι υπέρμαχος της υιοθέτησης στην ελληνική έννομη τάξη της πρακτικής του Ηνωμένου Βασιλείου. Τα κάθε λογής λαμόγια της επιχειρηματικής ζωής δεν τιμωρούνται απλά ποινικά ή αστικά. Με δικαστική απόφαση απαγορεύεται να γίνουν διευθυντές (Directors) επιχείρησης (ο δικός μας «νόμιμος εκπρόσωπος»), εμφανής ή αφανής, για διάστημα 2-15 ετών. Αν παραβιάσουν την απόφαση απλά πάνε στην φυλακή. Έτσι απλά.
 

Η υποδειγματική τήρηση της νομοθεσίας θα δώσει και πάλι αξία στην ιδιότητα του επιχειρηματία ξεκαθαρίζοντας την ήρα από το στάρι. Γιατί δεν είναι δυνατόν να συστήνονται ως επιχειρηματίες και τα λαμόγια που καταλήστεψαν τον τόπο και οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων που τσάκισαν τους καταναλωτές με τις παρανομίες τους αλλά και οι έντιμοι που εργάστηκαν και εργάζονται σκληρά στην επιχειρηματική ζούγκλα, τηρώντας όμως τους κανόνες του παιχνιδιού.

 

Δημοσιεύτηκε στο: marketfair.gr