Νέα “έκρηξη” των “κόκκινων” δανείων

Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, καταδεικνύοντας το μέγεθος της κρίσης για χιλιάδες νοικοκυριά και μικρές επιχειρήσεις.

 

Έτσι πλέον τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα των τραπεζών ξεπερνούν τα 100 δισ. ευρώ

 

 

Όπως σημειώνεται στην Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας, ο βαθµός πιστωτικού κινδύνου αντανακλάται στο υψηλό ποσοστό των µη εξυπηρετούµενων ανοιγµάτων (39,9%), για τα οποία υπάρχουν διαθέσιµα στοιχεία για πρώτη φορά το ∆εκέµβριο 2014. Στα µη εξυπηρετούµενα ανοίγµατα περιλαµβάνονται τα δάνεια σε καθυστέρηση αλλά και τα δάνεια (ανοίγµατα) που είναι µεν ενήµερα ή εµφανίζουν καθυστέρηση µικρότερη των 90 ηµερών, αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι ο οφειλέτης ενδέχεται να µην εκπληρώσει πλήρως τις δανειακές υποχρεώσεις του χωρίς τη ρευστοποίηση των σχετιζόµενων εξασφαλίσεων.

Σύµφωνα µε στοιχεία για το α’ τρίµηνο του 2015 ο λόγος των µη εξυπηρετούµενων ανοιγµάτων προς το σύνολο των δανείων ανήλθε σε 40,8%, µε το ύψος τους να ξεπερνά τα 100 δισ. ευρώ. 

Στην προσπάθειά τους να αντιµετωπίσουν το πρόβληµα των µη εξυπηρετούµενων ανοιγμάτων, οι τράπεζες εφαρµόζουν λύσεις κυρίως βραχυπρόθεσµου χαρακτήρα (π.χ. κεφαλαιοποίηση ληξιπρόθεσµων οφειλών) και δευτερευόντως λύσεις µακροπρόθεσµου χαρακτήρα (π.χ. παράταση διάρκειας, µείωση επιτοκίου) ή οριστικών διευθετήσεων. 

Θετική εξέλιξη αποτελεί ο πενταπλασιασµός των διαγραφών δανείων (1.980 εκατ. ευρώ το 2014, έναντι 363 εκατ. ευρώ το 2013), καθώς συµβάλλει στη σταδιακή εξυγίανση του δανειακού χαρτοφυλακίου. Σηµειώνεται, ωστόσο, ότι για σηµαντικό αριθµό δανείων οι τράπεζες δεν έχουν λάβει κανένα µέτρο αντιµετώπισης του προβλήµατος.

Στην Εκθεση της ΤτΕ επισημαίνεται η ανάγκη αντιμετώπισης των προκλήσεων της διαχείρισης των δανείων σε καθυστέρηση, προκειμένου να ενδυναμωθεί η δυνατότητα του τραπεζικού συστήματος να σταθεί αρωγός στην προσπάθεια ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Παράλληλα επισημαίνεται ότι  απαιτούνται αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο, όπως για παράδειγμα στο (προ)πτωχευτικό δίκαιο, τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και τον εξωδικαστικό συμβιβασμό, προκειμένου να υποβοηθηθεί η προσπάθεια των τραπεζών για την καλύτερη διαχείριση των δανείων σε καθυστέρηση.