Αφήστε τις θεωρίες περί εκλογών και κάντε κάτι

Γράφει ο Βαγγέλης Γιακουμής

 

Με συγχωρείτε που θα αναγκαστώ να επαναλάβω τα αυτονότητα. Τι κάνουμε , που βρισκόμαστε; Αναγκάζομαι να ρωτήσω για πολλοστή φορά τα ίδια και τα ίδια γιατί πιστεύω πως και εσείς το ίδιο αναρωτιέστε. Τι κάνουμε;

 

Το ίδιο αναρωτιέται και η κυβέρνηση που  τέσσερις μήνες τώρα  που συμπληρώνονται σήμερα (25 Μαΐου)  από την εκλογή της, Δευτέρα Τετάρτη και Σάββατο δηλώνει αισιόδοξη για συμφωνία Τρίτη, Πέμπτη και Κυριακή πως θα κάνει αντίσταση στους δανειστές,  θα κρατήσει τις κόκκινες γραμμές ψηλά στον πήχη της διαπραγμάτευσης, απειλεί ότι δεν θα πληρώσει τις υποχρεώσεις της στο ΔΝΤ και ξαφνικά όλα ως δια μαγείας πληρώνονται γιατί από κάπου βρίσκει χρήματα. Πόσο θα αντέξει αυτό μπορείτε να μου πείτε; γιατί ρωτάμε τους ίδιους και ούτε και αυτοί ξέρουν να μας απαντήσουν.

 

Το σίγουρο είναι ότι έτσι δεν θα πάμε πολύ μακριά. Και αν έχει η κυβέρνηση  με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να πληρώσει μισθούς και συντάξεις τέλος του μήνα, τον παρά πάνω μήνα πάλι θα αντιμετωπίσει το ίδιο θέμα ,ίσως και χειρότερα. Σε κάθε περίπτωση η χώρα θα ψυχορραγεί και εμείς οι ίδιοι ως πολίτες θα ζούμε με το άγχος και την αγωνία.

 

Ο κ. Αλ. Τσίπρας στην ομιλία του στα μέλη της Κ.Ε φάνηκε ότι επιθυμεί τη συμφωνία με τους δανειστές. Μια επώδυνη για το εσωκομματικό του ακροατήριο συμφωνία , αλλά προέχει η χώρα και μετά το κόμμα του όπως και ο ίδιος ανέφερε πολύ σωστά. Τα σενάρια για πιθανές εκλογές κατά τη γνώμη μου δεν έχουν βάση και λέγονται για να περιορίσουν τις αντιδράσεις και να "τρομοκρατήσουν" τους βουλευτές εκείνους που σκέφτονται να μην ψηφίσουν τα μέτρα στη βουλή.

 

Ξεχνάει όμως ο πρωθυπουργός ότι βγάζοντας σενάρια περί εκλογών βαθαίνει ακόμη περισσότερο την ύφεση και μεγαλώνει την αβεβαιότητα στη κοινωνία. Πριονίζει το θετικό κλίμα στον τουρισμό που θα το βρει μπροστά του αργά ή γρήγορα και παίρνει σειρά πίσω από τα κόμματα που κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια που έκαναν ακριβώς το ίδιο . Μα το σημαντικότερο είναι,  ότι σταματά να αποτελεί την εναλλακτική λύση, το κεφάλαιο που διατηρούσε ο ίδιος ως νέος και άφθαρτος πρωθυπουργός και χαντακώνει έτσι μια ολόκληρη γενιά που είχε προσδοκίες. Τη δική του γενιά. Των σημερινών σαραντάρηδων.

 

Αντί λοιπόν να καταφεύγει στην  πεπατημένη και να διαρρέουν συνεργάτες του απειλές ότι θα προσφύγει σε εκλογές για να ελέγξει  το εσωκομματικό του ακροατήριο, καλό θα ήταν να βιαστεί με τη διαπραγμάτευση την οποία και ο ίδιος θέλει να κλείσει γιατί διαφορετικά κάθε ημέρα που περνά, θα μεγαλώνουν οι ανάγκες της χώρας και τα προβλήματα της κοινωνίας. Και τότε όσες ρυθμίσεις και αν γίνουν εκατό και διακόσιες δόσεις δεν θα φτάνουν για να κλείσουν τις μαύρες τρύπες από τα ταμεία του κράτους που θα είναι άδεια και εμείς ως πολίτες αυτής της χώρας εξουθενωμένοι και εξαφανισμένοι.