Ο μετανάστης είναι πρώτα άνθρωπος ή πρώτα "επένδυση";

 

Μέσα στον ορυμαγδό των συνταρακτικών γεγονότων που συμβαίνουν στην ευρύτερη περιοχή γύρω από τη χώρα μας, οι πολεμικές συγκρούσεις και το μεταναστευτικό αναδεικνύονται σε μείζονα ζητήματα.

 

Η χώρα μας, όντας σταυροδρόμι των μεταναστευτικών ρευμάτων από χιλιάδες χρόνια, δέχεται και πάλι νέα κύματα μεταναστών και προσφύγων που δεν έχει που να τους χωρέσει.

 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση από την αρχική άρνηση κάθε σχέσης με το ζήτημα (Δουβλίνο ΙΙ), άρχισε «να εξετάζει το πρόβλημα». Πιο ευέλικτη (όταν τη συμφέρει) και έξυπνη η Γερμανία, είδε στους πρόσφυγες/μετανάστες ένα αδάπανο ανθρώπινο Ελντοράντο νέου πλούτου και άλλαξε πολιτική, δεχόμενη επιλεκτικά πρόσφυγες που θα της προσφέρουν υψηλό επίπεδο εργασίας και γιατί όχι και τις μικρές οικονομίες τους αν καταφέρουν αν τις μεταφέρουν από την πατρίδα τους. Πρόκειται για την απόφαση να δεχτεί επιλεκτικά μόνο Σύριους πρόσφυγες για να τους βάλει να δουλέψουν στα εργοστάσιά της με μισθούς – επιδόματα μεταναστών!

 

Αμέσως, μετά την απόφαση της Γερμανίας τέθηκαν σε επίπεδο ΕΕ σωρεία νέων ζητημάτων σε σχέση με τους πρόσφυγες. Η αρχικά εχθρική θέση επισήμων και ανεπισήμων αναλυτών άρχισε να εκτοπίζεται από τα ιδιοτελή συμφέροντα των πολυεθνικών της ΕΕ. Η τρομολαγνεία με τους Ισλαμιστές και Τζιχαντιστές παραχώρησε τη θέση της στον… ανθρωπισμό του πολυεθνικού κεφαλαίου!

 

Γιατί αυτή η αλλαγή; Η ιστορία δείχνει ότι το κεφάλαιο δεν ορρωδεί σε τίποτα μπροστά στο κέρδος. Μπορεί και να χρηματοδοτεί πολέμους και να περιθάλπει τα θύματά του, αρκεί να κερδίζει!

 

Είναι σημαντικό εδώ να διευκρινίσουμε ότι ενώ το μεγάλο πολυεθνικό κεφάλαιο δεν έχει ούτε πατρίδα, ούτε αισθήματα, ούτε ανθρωπισμό, σε τελείως αντίθετη κατάσταση βρίσκονται οι μικρές επιχειρήσεις και οι αυτοαπασχολούμενοι. Οι τελευταίοι διαφέρουν από τις πολυεθνικές στο ότι επιχείρηση και άνθρωπος είναι ενωμένοι, ο ένας προέκταση του άλλου, και στα ανθρώπινα δράματα προτάσσουν το ανθρώπινο στοιχείο από το ιδιοτελές. Αυτό δεν συμβαίνει βέβαια στους μεγαλομετόχους, κατόχους του παγκόσμιου πλούτου, που δεν σχετίζονται με την επιχείρηση παρά μόνο με τις μετοχές και με εντολές στα στελέχη τους, να φέρουν κέρδη, κέρδη, κέρδη ανεξαρτήτως μέσων, ανθρωπισμού και αισθημάτων.

 

Έτσι, ενώ στη χώρα μας και στους λαούς των άλλων χωρών το πρώτο θέμα είναι η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας, από το υστέρημά τους, σε αυτούς τους άτυχους ανθρώπους, για τις πολυεθνικές οι μετανάστες είναι θέμα κέρδους ή ζημίας. Αυτό είναι το κριτήριό τους!

 

Από τη συζήτηση αυτή, εξαιρούμε τις χώρες με ακραία και τυφλή εθνικιστική πολιτική κατά των μεταναστών που θυμίζουν βίαια, μισάνθρωπα ρατσιστικά και φασιστικά καθεστώτα μεσοπολέμου.

 

Αφορμή για το παραπάνω σχόλιο έδωσαν δημοσιεύματα από σκέψεις και θέσεις αναλυτών, παραγόντων και οικονομολόγων της ΕΕ, σχετικά με τους πρόσφυγες. Πέρα από μερικές αδάπανες «κουβέντες ανθρωπισμού» για να μη προκαλέσουν κατακραυγή, είναι φανερό ότι αυτό που σκέφτονται είναι πως θα βγάλουν κέρδη από το δράμα των μεταναστών, πως θα τους μετατρέψουν σε «επένδυση» και όχι πως θα επιλύσουν τα βασικά προβλήματα των μεταναστών ως ανθρώπων, μέσα στα οποία βέβαια μπορεί να συμπεριληφθεί κατόπιν και η απασχόληση όταν αυτά τα προβλήματα λυθούν.

 

Ενσωμάτωση

 

Τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα είχαν πάντα πολύ ισχυρούς λόγους για να συμβούν. Ιστορικά η ανθρωπότητα βγήκε κερδισμένη από αυτά, παρά τα ανθρώπινα δράματα. Σήμερα προκαλούνται από πολέμους, υπερεκμετάλλευση, οικονομικό στραγγαλισμό και τον άμεσο κίνδυνο θανάτου ολόκληρων πληθυσμών. Το σύστημα κατανομής και αρπαγής των παγκόσμιων πόρων κατέληξε ώστε το 1% του πληθυσμού του πλανήτη να κατέχει περισσότερο πλούτο από το 99% του πληθυσμού! Μέσα στις εσωτερικές ταξικές και οικονομικές διαβαθμίσεις του 99% υπάρχουν εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων που απειλούνται άμεσα με θάνατο από πείνα και εξαθλίωση και από αιματηρή ανατροπή των συνθηκών κοινωνικής και οικονομικής ζωής.

 

Αυτό που η ΕΕ, η οποία δυστυχώς συμμετέχει στην καταλήστευση του πλούτου των άτυχων πληθυσμών, πρέπει να κάνει, είναι να εφαρμόσει ένα σχέδιο σταδιακής επίλυσης των ανθρωπιστικών προβλημάτων κατανομής και εγκατάστασης των προσφύγων, ομαλοποίησης των συνθηκών ζωής και κατόπιν μέσα από νόμιμους τρόπους και με ίσους όρους με το ντόπιο ανθρώπινο δυναμικό, να τους εντάξει στην παραγωγική διαδικασία.

 

Όταν αλλάξουν οι συνθήκες στις χώρες τους, μπορούν να επιστρέψουν, αν επιστρέψουν, μεταφέροντας μαζί και όλες τις νέες εμπειρίες πολιτισμού και οικονομίας που στο μεταξύ απέκτησαν. Από τέτοιες διαδικασίες όλοι μπορούν να βγουν κερδισμένοι και να μη χάσει κανείς.

 

Όμως, όταν οι πολυεθνικές σχεδιάζουν, πριν από αυτά, την εκμετάλλευση του μεταναστευτικού δυναμικού, έχουν κατά νου τις ίδιες συνθήκες αθλιότητας και υπερεκμετάλλευσης που επέβαλαν στις χώρες προέλευσης, δυστυχώς. Σταδιακά γίνονται γνωστά στοιχεία για μαύρη και φθηνή εργασία μεταναστών σε ανεπτυγμένες χώρες της ΕΕ, χωρίς ασφάλιση και με μισθούς 400 ευρώ! Η "κινεζοποίηση" δεν είναι μόνο εδώ.

 

Ο Ελληνικός λαός που ξέρει και από προσφυγιά και από μετανάστευση, γνωρίζει πολύ καλά τι θα πει κοινωνική και οικονομική ενσωμάτωση. Έτσι, ποτέ δεν μετράει τον μετανάστη ή τον πρόσφυγα με οικονομικό μέτρο. Πρώτα τον σκέφτεται σαν άνθρωπο.

 

Οικονομικός κυνισμός

 

Μερικά αποσπάσματα που δημοσίευσε το in.gr μπορεί να μας φωτίσουν για τις σκέψεις ορισμένων παραγόντων της ΕΕ:

 

-Εκτός από τους ανθρωπιστικούς λόγους, που θα έπρεπε να αρκούν, οικονομολόγοι όλων των τάσεων τονίζουν ότι η Ευρώπη πρέπει να δεχθεί τους πρόσφυγες και μετανάστες και για οικονομικούς λόγους. Οι άνθρωποι αυτοί θα στηρίξουν την ανάπτυξη, και μάλιστα με μικρό κόστος για την ΕΕ, εξηγούν.
 

-«Οι πρόσφυγες είναι μια επένδυση (…) δεν είναι χαμένα χρήματα», τονίζει επίσης ο Μαρσέλ Φράτζσερ, ο πρόεδρος του γερμανικού ινστιτούτου οικονομικών ερευνών DIW.
 

-Ο Πατρίκ Αρτίς, οικονομολόγος της τράπεζας Natixis που θεωρείται φιλελεύθερος, εκτιμά σε πρόσφατο υπόμνημά του πως η υποδοχή προσφύγων προσφέρει στην Ευρώπη την ευκαιρία «όχι μόνο να τιμήσει τη θέση της ως δημοκρατικής, πλούσιας και σεβόμενης την παράδοσή της Ένωσης, αλλά και να αυξήσει τις προοπτικές της για ανάπτυξη».

– ο Χόλγκερ Σμίντλινγκ της Berenberg Bank υπολόγισε πως η υποδοχή προσφύγων θα μπορούσε να αυξήσει το ΑΕΠ της ευρωζώνης κατά 0,2% από το δεύτερο εξάμηνο του 2015.

-«Η ήπειρός μας μπορεί και οφείλει να γίνει τον 21ο αιώνα μια μεγάλη γη μετανάστευσης», έγραφε από την πλευρά του ο «αριστερός» οικονομολόγος Τομά Πικετί σε πρόσφατο άρθρο του που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Liberation.

-Η ιστορικός Νάνσι Γκριν, ερευνήτρια στην Ανώτατη Σχολή Κονωνικών Επιστημών (EHESS), εξηγεί πως «υπάρχει μια θέση για τους μετανάστες, τόσο στις περιόδους (οικονομικής) επέκτασης όσο και σ' εκείνες της (οικονομικής) ύφεσης», στους τομείς όπου «οι συνθήκες δεν θεωρούνται αρκετά καλές για τους αυτόχθονες».  Ως παραδείγματα ανέφερε τις κατασκευές ή τη σιδηρουργία τον 19ο και τον 20ο αιώνα και τις υπηρεσίες προς πρόσωπα σήμερα.

-Ο ανταγωνισμός που ενδεχομένως υπάρχει στους τομείς που απασχολούν πολύ εργατικό δυναμικό «αφορά κυρίως τα διαδοχικά μεταναστευτικά κύματα», υπογραμμίζει ο Μουχούντ, ενώ οι αυτόχθονες εργαζόμενοι από την πλευρά τους «ωθούνται» προς καλύτερα πληρωμένες και περισσότερο σύγχρονες θέσεις εργασίας.

-«Γενικά οι μετανάστες είναι νέοι, με καλή υγεία και επιθυμούν σφόδρα να εργασθούν. Αποφέρουν περισσότερα απ' όσα κοστίζουν» σε όρους κοινωνικής πρόνοιας, με την προϋπόθεση ότι εφαρμόζονται μέτρα για την υποδοχή τους, υπογραμμίζει η Εμμανιέλ Οριόλ, ερευνήτρια στη Σχολή Οικονομικών (School of Economics) της Τουλούζης.

-Αυτό που θέλουν οι πρόσφυγες όπως και οι μετανάστες «είναι να συνέλθουν, να έχουν μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά τους, να εργασθούν» και όχι να εξαρτώνται από τις κοινωνικές αρωγές, διαβεβαιώνει ο Ντιμόν του ΟΟΣΑ υπογραμμίζοντας ότι «πρέπει να οικοδομήσουμε πάνω στον δυναμισμό αυτόν».

 

Σ.