Άρθρο. Ζευγάρια που εργάζονται μαζί

 

Είναι αρκετά σύνηθες να βλέπουμε τα άτομα που δουλεύουν μαζί, να είναι και σύντροφοι στην ζωή. Άλλοι έχουν επιλέξει τον σύντροφό τους από το εργασιακό περιβάλλον και άλλοι είναι ήδη ζευγάρια και καταλήγουν να δουλεύουν μαζί. Μαζί στη δουλειά, μαζί και στο σπίτι, περνώντας μεγάλο μέρος της ημέρας ο ένας με τον άλλον. Πώς όμως αυτές οι συναδελφικές – συντροφικές σχέσεις μπορούν να είναι αρμονικές χωρίς να επηρεάζονται από την πολύωρη συνύπαρξη/ επαφή; Είναι σημαντικό να εξεταστούν οι παράμετροι που επηρεάζουν τέτοιου είδους σχέσεις θετικά και αρνητικά.  

 

 

Έχει παρατηρηθεί ότι έχοντας σύντροφο στον ίδιο χώρο εργασίας μπορεί να λειτουργήσει θετικά στη σχέση για διαφόρους λόγους. Αρχικά, ενισχύει την αμοιβαία κατανόηση ως προς τις εργασιακές συνθήκες και έτσι αυξάνεται η υποστήριξη, η αλληλοβοήθεια και η συμπαράσταση. Επίσης, το ζευγάρι που δουλεύει μαζί μοιράζεται και δημιουργεί κοινές εμπειρίες, κοινό εργασιακό κύκλο συνεργατών, κοινές στρεσογόνες καταστάσεις αλλά και κοινές επιτυχίες. Έχουν την ευχέρεια να συζητούν για λεπτομέρειες της δουλειάς σε ένα πιο στενό περιβάλλον κατανόησης. Αυτά τα ζευγάρια επίσης μπορούν εύκολα να θέσουν κοινούς στόχους και πλάνα. Όλα τα παραπάνω έχουν βρεθεί να αυξάνουν την αποδοτικότητα στην εργασία, να ενισχύουν συναισθήματα χαράς και εκπλήρωσης και να καθιστούν την εργασία ως ένα σημαντικό ενωτικό δεσμό.

Οι πολλές ώρες όμως που περνάει το ζευγάρι στην εργασία, εάν και προνόμιο που δεν υπάρχει σε πολλές σχέσεις, μπορεί να προκαλέσει και προβλήματα. Για αυτόν τον λόγο, πρέπει το ζευγάρι να θέσει ξεκάθαρα και σαφή όρια ως προς τις υποχρεώσεις και τους ρόλους του τόσο στη ζωή στο σπίτι όσο και στον εργασιακό χώρο.

Τα άτομα που δουλεύουν μαζί με τον σύντροφό τους ενδεχομένως να δυσκολευτούν να διατηρήσουν μια υγιή ισορροπία ανάμεσα στην εργασιακή και προσωπική τους ζωή, το λεγόμενο work-life balance. Το υγιές work-life balance είναι ένας σημαντικός στόχος που απευθύνεται σε όλους όσους επιθυμούν να διατηρούν εξισορρόπηση μεταξύ της αμειβόμενης εργασίας τους και της ζωής τους εκτός δουλειάς. Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Bedforshire της Αγγλίας, η δυσκολία αυτή έγκειται στο ότι τα εργασιακά θέματα και άγχη που προκύπτουν στη δουλειά, μεταφέρονται συνήθως και ως θέμα συζήτησης στο σπίτι, απειλώντας έτσι την προσωπική και οικογενειακή ηρεμία. Το άτομο αισθάνεται ότι δεν μπορεί να ξεφύγει από το περιβάλλον της δουλειάς και η ώρα του δείπνου, για παράδειγμα, εύκολα μετατρέπεται σε σύσκεψη εργασίας.

Αναπόφευκτα, τέτοια συμπεριφορά μπορεί να κάνει τη σχέση μονοδιάστατη, περιστρεφόμενη μόνο γύρω από την εργασία και σταδιακά να μειώσει το ρομαντισμό.

Ζευγάρια που εργάζονται μαζί γνωρίζουν εκ των έσω τις εργασιακές συνθήκες και το τι συμβαίνει στο εργασιακό περιβάλλον. Μολονότι, αυτό καθιστά τους συντρόφους ικανούς να παρέχουν συμβουλές, αυτές είναι βασισμένες σε δυνατά προσωπικά συναισθήματα τα οποία τις καθιστούν ως μη-αντικειμενικές. Ως αποτέλεσμα, μπορεί ο σύντροφος να αντιτεθεί ή να διαφωνήσει με τις ενέργειες και αποφάσεις που παίρνει ο άλλος σύντροφος στη δουλειά. Τέτοιες συμπεριφορές μπορούν να οδηγήσουν σε συναισθήματα απογοήτευσης και απομόνωσης και να δημιουργήσouν εργασιακές προστριβές οι οποίες κατ’επέκταση θα επηρεάσουν και την προσωπική ζωή. Ή και το αντίθετο… Οι συναισθηματικές διακυμάνσεις που περνά μια σχέση και οι προσωπικές συγκρούσεις μπορούν εύκολα να καταλήξουν στο χώρο εργασίας διότι είναι αρκετά δύσκολο να υπάρχουν προστριβές στη σχέση και να μην βγουν στην εργασία. Αυτός είναι και ένας από τους σημαντικούς λόγους που οι εργοδότες προτιμούν να μην υπάρχουν ρομαντικές σχέσεις μεταξύ των υπαλλήλων στους χώρους εργασίας.

Τέλος, δεν υπάρχει πια καταφύγιο στη δουλειά όπου το άτομο μπορεί να ξεφύγει από τα προσωπικά προβλήματα γιατί και οι δυο σύντροφοι βρίσκονται στο ίδιο μέρος. Δεν δίνει ο ένας στον άλλο τη δυνατότητα να τον επιθυμήσει και να του λείψει. Η φυσική απόσταση μεταξύ των ατόμων σε μια σχέση είναι πολύ σημαντική και επιθυμητή (εντός ορίων). Όταν αυτή δεν υπάρχει, μπορεί να προκαλέσει συναισθήματα ενόχλησης, αγανάκτησης, καταπίεσης και θυμού. Είναι απολύτως υγιές για το άτομο να μπορεί να περάσει λίγο χρόνο της ημέρας του μόνο του και να τον αξιοποιήσει όπως επιθυμεί.

Το να δουλεύει τελικά κανείς με τον σύντροφο του μπορεί να επιφέρει πλεονεκτήματα αλλά και δυνητικές συνέπειες στη σχέση. Όλοι έχουμε διαφορετικές προτεραιότητες και διαφορετικό τρόπο ζωής. Χωρίς, λοιπόν, να υπάρχει μια και μοναδική προσέγγιση που να ταιριάζει σε όλα τα ζευγάρια, το κείμενο αυτό επισημαίνει ότι τα ζευγάρια που ζουν και εργάζονται μαζί πρέπει να καταβάλουν περισσότερη προσπάθεια για να συνυπάρχουν αρμονικά σε όλους τους χώρους. Το κλειδί είναι τα ξεκάθαρα όρια, οι συμφωνημένοι ρόλοι, τα διαχωρισμένα καθήκοντα και υποχρεώσεις και η δυνατότητα ομαλής μετάβασης, αρκετές φορές μέσα στην ημέρα, μεταξύ της προσωπικής και επαγγελματικής ζωής. Η σχέση είναι ένας ζωντανός οργανισμός και θέλει φροντίδα και όχι παραμέληση. Ειλικρινής και ανοιχτή επικοινωνία βοηθά πάντα στο να μην γίνονται τα μικρά ζητήματα, μεγάλα προβλήματα.

 

---

Δρ. Μαριέττα Λαούδη

Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια

(Ειδίκευση στη Γνωσιακή-Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία)

www.mariettalaoudi.gr