Διασύνδεση Επιχειρήσεων, Τεχνολογίας, Καινοτομίας και Ανθρώπων

Η κλήση σε ακρόαση του προσφεύγοντος φορολογούμενου ενώπιον της ΔΕΔ, είναι δυνητική, ενώ καθίσταται υποχρεωτική μόνο εφόσον πληρούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

Σε υπόθεση ενώπιόν του, το ΣτΕ, ερμηνεύοντας τη σχετική διάταξη νόμου περί δικαιώματος ακροάσεως στο πλαίσιο άσκησης ενδικοφανούς προσφυγής, έκρινε ότι η ΔΕΔ δεν υποχρεούται, αλλά απλώς δύναται να καλέσει τον υπόχρεο σε ακρόαση για να αναπτύξει περαιτέρω τους ισχυρισμούς και τα επιχειρήματα, τα οποία οφείλει ήδη να έχει αναφέρει εκτενώς στην προσφυγή του, και μάλιστα θεμελιωμένα με όλα τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία. Υποχρέωση κλήσεως σε ακρόαση του προσφεύγοντος γεννάται μόνο εφόσον η αρμόδια φορολογική αρχή θέσει υπόψη της ΔΕΔ νέα στοιχεία ή πραγματικά περιστατικά, τα οποία περιήλθαν σε γνώση της μετά την έκδοση της προσβαλλόμενης πράξης και συνεπώς, δεν θα μπορούσε να τα γνωρίζει ο φορολογούμενος προκειμένου να τα αντικρούσει μέσω της προσφυγής του. Η ανωτέρω υποχρέωση κλήσης δεν βρίσκει εφαρμογή στην περίπτωση που τα νέα στοιχεία προσκομίζονται από το φορολογούμενο. Ωστόσο, ακόμα και στην περίπτωση που θεμελιώνεται υποχρέωση κλήσης, η ΔΕΔ δεν υποχρεούται να καλέσει σε ακρόαση τον υπόχρεο, εάν δεν εκδώσει ρητή πράξη απορριπτική της ενδικοφανούς προσφυγής, αλλά απορρίψει σιωπηρώς την προσφυγή με την άπρακτη παρέλευση της προβλεπόμενης στο νόμο προθεσμίας, δεδομένου ότι η κλήση σε ακρόαση αποβλέπει στην ενημέρωση του διοικητικού οργάνου πριν αυτό διαμορφώσει την κρίση του επί των τιθέμενων με την ενδικοφανή προσφυγή ζητημάτων και εκδώσει ρητή πράξη επ’ αυτής (ΣτΕ 962/2022).

Πηγή: grant-thornton.gr/

Β