Κανένας δεν ξέρει πότε ακριβώς θα γίνουν οι εκλογές. Αυτό λύνει τα σκοινιά για κάθε πολιτικό, δημοσιογράφο και αναλυτή να κάνει ελεύθερα σενάρια, στα οποία κτίζει και τη δική του άποψη – εκδοχή. Είναι μια κατάσταση που απελευθερώνει την παραγωγή πολιτικών υποσχέσεων και αυταπατών προκειμένου όταν έρθουν οι εκλογές ο καθένας απο τους πολιτικά διαγωνιζόμενους, να βρεθεί σε προνομιακή εκλογική θέση.

 

Το χειρότερο είναι ότι σταδιακά αποσπάται ο πολιτικός λόγος από τα πραγματικά προβλήματα της οικονομίας και της κοινωνίας και αντικαθίσταται με μια εικονική πραγματικότητα στην οποία όλα τα προβλήματα ή λύθηκαν, ή λύνονται, ή όπου να είναι θα λυθούν. Μια κατάσταση εφορίας βγαίνει κυρίως από τα κυβερνητικά επιτελεία, μια κατάσταση καταστροφής από την αντιπολίτευση που όμως σε χρόνο ρεκόρ θα μπορέσει να τα εξαφανίσει και να τα λύσει, ως δια μαγείας, αν εκλεγεί…

 

Σε αυτό το χορό επιχειρούν να παρασύρουν τα ως τώρα υποζύγια των μνημονιακών πολιτικών, αυτούς που πλήρωσαν και πληρώνουν το μάρμαρο με φόρους, εισφορές, περικοπές μισθών και συντάξεων, περικοπές στην Παιδεία και υγεία, για να ξεχάσουν τα βάρη!

 

Κύριος δράστης σε αυτή την πορεία είναι η κυβερνητική πλευρά που θέλησε από την ΔΕΘ ακόμη, να ανοίξει το κεφάλαιο παροχολογία και «αντίμετρα», ωσάν να λύθηκαν τα προβλήματα της οικονομίας με το πρωτογενές πλεόνασμα και την ασθενική ανάπτυξη που είναι πολύ λιγότερη από το ποσοστό του πρωτογενούς πλεονάσματος επί του ΑΕΠ. Ο λογαριασμός όμως δεν βγαίνει. Το ότι δεν μπορεί η χώρα που βγήκε(;) από τα μνημόνια να βγει στις αγορές, άσχετα ποια άποψη έχει ο καθένας για τις αγορές, σημαίνει απλώς ότι δεν άλλαξαν και πολλά από τη δραματική κατάσταση κρίσης στην οποία βρισκόμαστε χρόνια τώρα.

 

Δυστυχώς αυτή η απόσπαση της πολιτικής από την πραγματικότητα και τα προβλήματα αποδιοργανώνει τον κρατικό μηχανισμό, αποσταθεροποιεί το οικονομικό κλίμα παρά τις υποσχέσεις για ανάπτυξη και το χειρότερο αναπαράγει μια πάγια και ιστορικώς επαναλαμβανόμενη διαδικασία στην οποία η προεκλογική περίοδος είναι η ανεστραμμένη αντανάκλαση της σκληρής πραγματικότητας που ακολουθεί μετά τις εκλογές.

 

 

Όσο πιο πολύ κρατάει η προεκλογική περίοδος, τόσο τα δεδομένα της κοινωνίας και της οικονομίας για καλύτερη πορεία θα υποβάλλονται σε δοκιμασία και θα υπονομεύονται.

 

 

Β