Εμπορικός Σύλλογος Αθηνών:Επισημάνσεις για τις εμπορικές μισθώσεις

 

Αναφορικά με τις διαφαινόμενες ρυθμίσεις για τις εμπορικές μισθώσεις και έως ότου οριστικοποιηθούν αυτές και εισαχθούν προς συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής, ο Εμπορικός Σύλλογος Αθηνών επισημαίνει τα εξής :

 

Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι η κρίση επηρέασε και μάλιστα σε πολύ σοβαρό βαθμό την αγορά των εμπορικών ακινήτων. Η ζήτηση έχει περιοριστεί, η αξία τους έχει ουσιαστικά μειωθεί, η δυνατότητα εκμίσθωσης και το ύψος του μισθώματος έχουν, επίσης, επηρεαστεί αρνητικά σε μεγάλο βαθμό. Μέτρα, επομένως, που κατατείνουν στην αναζωογόνηση αυτής της αγοράς έχουν κάποια βάση στην πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί λόγω της κρίσης.

 

Είναι, όμως, εξίσου αληθές ότι η κρίση έχει επηρεάσει αρνητικά την εμπορική δραστηριότητα, ιδιαίτερα στο κέντρο της Αθήνας. Έκλεισαν επιχειρήσεις, υγιείς επιχειρήσεις έχουν πρόβλημα βιωσιμότητας και σε κάθε περίπτωση, ακόμα και στις βιώσιμες επιχειρήσεις η μέγκενη της κρίσης είναι ασφυκτική. Η αναζωογόνηση, επομένως, της εμπορικής δραστηριότητας είναι, επίσης, ζητούμενο, το οποίο αξιώνει για προφανείς οικονομικούς και κοινωνικούς λόγους τις αναγκαίες νομοθετικές παρεμβάσεις.

 

Εν όψει των ανωτέρω προφανών, οι παρεμβάσεις της Πολιτείας στο θέμα των εμπορικών ακινήτων και στο θέμα του εμπορίου πρέπει να χαρακτηρίζονται από εύλογη ισορροπία.

 

Από τη μελέτη των διαφαινομένων ρυθμίσεων προκύπτει ότι η ισορροπία αυτή όχι μόνο δεν επιτυγχάνεται, αλλά διαταράσσεται υπέρμετρα υπέρ των ιδιοκτητών ακινήτων. Σε τρία (3) χρόνια ο έμπορος, αφενός δεν μπορεί να αποσβέσει τις όποιες επενδύσεις του και αφετέρου, αν καταφέρει να εδραιωθεί, οι διαφαινόμενες ρυθμίσεις μπορούν να επιτρέψουν στον ιδιοκτήτη να καρπωθεί την ωφέλεια αμέσως ή εμμέσως. Παραλλήλως, η διαμόρφωση δύο ταχυτήτων εμπόρων, των παλαιών και των νέων, επηρεάζει τον υγιή ανταγωνισμό. Η συγκυρία, βεβαίως, γενικά δείχνει να υπάρχει μεγαλύτερη προσφορά από ζήτηση για εμπορικά καταστήματα. Άρα, ότι οι έμποροι έχουν καλή διαπραγματευτική θέση και μπορούν να επιτύχουν με ελεύθερη διαπραγμάτευση μεγαλύτερη μισθωτική διάρκεια. Η γενική, όμως, προσέγγιση στο θέμα αυτό δεν είναι πάντα αληθής, ούτε ισχύει άνευ ετέρου σε κάθε περιοχή. Οι οικονομικές, άλλωστε, συνθήκες είναι ευμετάβολες, ενώ οι νόμοι παραμένουν με τη δύναμη της αδράνειας.

 

Για αυτό το λόγο η εύλογη τομή δεν μπορεί να γίνει με τον περιορισμό της προστασίας από τα δώδεκα (12) στα τρία (3) χρόνια, γενικώς και ισοπεδωτικά. Ο απότομος αυτός περιορισμός της προστασίας είναι υπέρμετρος και δυσανάλογος και δεν υπηρετεί τις ανάγκες ισορροπίας. Τα έξι (6) έτη δείχνουν να αποτελούν μία λογική τομή και στην περίπτωση που με τη μίσθωση ο έμπορος με σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη προβαίνει σε επενδύσεις που τα μέρη συμφωνούν ότι είναι ουσιώδεις και επωφελείς για το ακίνητο, η προστατευόμενη μίσθωση θα πρέπει να κυμαίνεται στα εννέα (9) έτη. Σε κάθε περίπτωση ο μισθωτής έμπορος πρέπει να προτιμάται απέναντι σε ένα νέο μισθωτή, αν μετά τη λήξη της μίσθωσης προσφέρει το ίδιο μίσθωμα (δικαίωμα προτίμησης).

 

Η παραπάνω τοποθέτηση ενέχει ασφαλώς κάποια στοιχεία υποκειμενικής, ουσιαστικής άποψης, αλλά είναι και νομική με την έννοια ότι η αξίωση της ισορροπίας στην οικονομική δραστηριότητα δεν είναι για την Πολιτεία προαιρετική. Είναι υποχρέωσή της και συνιστά θεωρητικώς και νομική αξίωση.