Του ΓΓ του ΕΕΑ, Γιάννη Ρεκλειτη,

επικεφαλής του Συνδυασμού «Επαγγελματική Ανάπτυξη» στις ερχόμενες εκλογές του ΕΕΑ.

 

 

Η επιμελητηριακή κοινότητα επί χρόνια μάχεται για ένα νέο, σύγχρονο  πλαίσιο λειτουργίας του επιμελητηριακού θεσμού. Στόχος της είναι να παραμεριστούν τα εμπόδια και οι αγκυλώσεις και να ανοίξει ο δρόμος για ένα θεσμό στα πρότυπα των προηγμένων ευρωπαϊκών επιμελητηρίων.

 

Ο διάλογο άνοιξε πριν χρόνια αλλά δυστυχώς η εκτελεστική εξουσία κάθε φορά κρατούσε για τον εαυτό της τις πραγματικές προθέσεις και προωθούσε μόνο επιμέρους τροποποιήσεις που αντί να καλυτερεύουν χειροτέρευαν τους όρους λειτουργίας του θεσμού.

 

Καίριο κτύπημα αποτέλεσε η κατάργηση, από 1.1.2015, της υποχρεωτικής εγγραφής των επιχειρήσεων στα επιμελητήρια με αποτέλεσμα να γίνουν όμηροι των κυβερνητικών διαθέσεων για την οικονομική βιωσιμότητά τους μέσω του ΓΕΜΗ.

 

Οι κυβερνήσεις αγνόησαν όχι μόνο την επί δεκαετίες οικονομική αυτοτέλεια και βιωσιμότητα των επιμελητηρίων, τα οποία δεν επιβάρυναν ποτέ τον κρατικό προϋπολογισμό αλλά κυρίως ότι δεν είναι κερδοσκοπικοί φορείς. Τα  Επιμελητήρια είναι οργανισμοί παροχής στήριξης των επιχειρήσεων, μη αμειβόμενοι σύμβουλοι της πολιτείας και φορείς ανάπτυξης και εύρυθμης λειτουργίας της αγοράς και της επιχειρηματικότητας.

 

Προσφάτως, αντί η κυβέρνηση να αναγνωρίσει τις αναιτιολόγητες καθυστερήσεις για ένα νέο ολοκληρωμένο πλαίσιο του θεσμού, κατέθεσε στη Βουλή, χωρίς κανένα επίσημο διάλογο, επιμέρους και πιθανώς αχρείαστες  τροπολογίες, μόνο και μόνο για να προλάβει να γίνουν εκλογές στα επιμελητήρια εντός του 2017! Αναρωτιέται κανείς αν ήταν τόσο δύσκολο αυτές οι τροποποιήσεις να κατατεθούν από το 2016.

 

Δεν είναι γνωστό τι είναι αυτό που κρατάει επί χρόνια τις κυβερνήσεις από την ολοκλήρωση του μετ’ εμποδίων διαλόγου και την διατύπωση ενός νέου νομοσχεδίου. Η δε σημερινή κυβέρνηση που ξεκίνησε με δήθεν προχωρημένες αντιλήψεις για το θεσμό, κατέληξε στα ίδια, να μη διαβουλεύεται πραγματικά και να προσφεύγει σε εμβαλωματικές τροποποιήσεις.

 

Είναι να απορεί κανείς γιατί η κυβέρνηση δεν ακολούθησε την καλύτερη οδό που ήταν ένας ειλικρινής διάλογος πάνω στο ν. 2081/92 ο οποίος είχε ισχυρή προοδευτική βάση και πάνω εκεί να περάσουν όλες οι αναγκαίες τροπολογίες και ο εκσυγχρονισμός, όπως τόσες φορές έχουμε προτείνει και τελευταίως μέσω της ΚΕΕΕ, ώστε να αναβαθμιστεί ο θεσμός και το εύρος δράσεων των επιμελητηρίων.

 

Δεν έχουμε αμφιβολία ότι αιτία των υπαναχωρήσεων και των καθυστερήσεων είναι η ισχυρή σύγκρουση συμφερόντων. Ας πούμε για παράδειγμα, σύγκρουσή για το ποιος θα διαχειρίζεται τα προγράμματα στο θεσμό. Είναι πολλά τα λεφτά στα προγράμματα για να έχουν ισότιμη θέση όλα τα επιμελητήρια σκέφτονται μερικοί και σχεδιάζουν αποκλεισμούς. Σιωπή για τα προγράμματα. Θα θέλαμε πολύ να ξέρουμε τι γίνεται επιτέλους.

 

Μετά από τόσους διαλόγους και τόση ακινησία, δεν θα είμαστε εκτός ακρίβειας αν, κρίνοντας τις τροποποιήσεις, λέγαμε «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν»!

 

Το ότι στην αιτιολογική έκθεση της τροποποίησης αναφέρεται ότι  αυτή «αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης πρωτοβουλίας για τον εκσυγχρονισμό του νομοθετικού πλαισίου που διέπει τον θεσμό» και ότι «Η υλοποίηση αυτής της μεταρρύθμισης βασίστηκε σε μια μακρόχρονη διαδικασία αξιολόγησης της υφιστάμενης κατάστασης, συνεχούς διαλόγου με την επιμελητηριακή κοινότητα και εκπόνησης ενός ολοκληρωμένου νομοσχεδίου το οποίο θα τεθεί προς ψήφιση από το Κοινοβούλιο στο αμέσως προσεχές διάστημα» δεν μας καθησυχάζει καθόλου. Όλες οι κυβερνήσεις τα ίδια έλεγαν αλλά, σύγχρονο νομοσχέδιο δεν βλέπαμε. Εκτός και αν εννοούν εκσυγχρονισμό το θετικό μεν, αδάπανο δε πολιτικά, μέτρο της ποσόστωσης του 1/3 των υποψηφίων των συνδυασμών που επιβάλλεται να είναι γυναίκες

 

Αλήθεια τι νόημα έχει ο περιορισμός των μελών του ΔΣ των μεγάλων επιμελητηρίων από 61 σε 51; Δεν γνωρίζουν οι ιθύνοντες  ότι η συμμετοχή και η προσφορά των μελών του ΔΣ είναι εθελοντική, ανιδιοτελής και μη αμειβόμενη; Τα περί ευελιξίας δεν πείθουν γιατί η ευελιξία του οργάνου περιορίζεται από την οικονομική ασφυξία που επιβλήθηκε στα επιμελητήρια και από τους αναχρονιστικούς περιορισμούς να πραγματοποιήσουν σύγχρονο έργο.

 

Επίσης, στο ζήτημα της απευθείας εκλογής του προέδρου από τον πλειονοψηφήσαντα, με 50%+1, συνδυασμό πως θα λυθούν προβλήματα άρσης της εμπιστοσύνης που μπορεί να προκύψουν εντός του συνδυασμού και χαθεί η «δεδηλωμένη» στο ΔΣ;

 

Με αυτές τις παλινωδίες της κυβέρνησης το όραμα για σύγχρονο επιμελητηριακό θεσμό στα πρότυπα των ευρωπαϊκών επιμελητηρίων πηγαίνει και πάλι στις ελληνικές καλένδες!

 

Τώρα που διαφαίνεται ότι μπορούμε να βγούμε από την ύφεση, τώρα που χρειαζόμαστε σύγχρονες, ανταγωνιστικές και βιώσιμες επιχειρήσεις, η κυβέρνηση αναβάλει τον εκσυγχρονισμό του θεσμού που αποτελεί βασικό πυλώνα αυτής της μετάβασης των επιχειρήσεων στη μετά κρίση εποχή.

 

Όμως «οι καιροί ου μενετοί». Αν η κυβέρνηση συνεχίσει να αργοπορεί θα το πληρώσει ακριβά η χώρα και οι επιχειρήσεις.

 

Το επιμελητηριακό κίνημα όμως δεν θα πάψει να μάχεται για ένα σύγχρονο θεσμό για λογαριασμό των επιχειρήσεων και, όσον αφορά εμάς, για λογαριασμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.