Γ. Χατζηθεοδοσίου στην “ΑΞΙΑ”: Ο εκσυγχρονισμός της χώρας απαιτεί συνεργασίες σε όλα τα επίπεδα

Άρθρο του Γιάννη Χατζηθεοδοσίου, Προέδρου του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών και Επίτιμου Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Πειραιά, στην εφημερίδα “ΑΞΙΑ” (18/3/2023).

---

Όλες οι παθογένειες που χαρακτηρίζουν το ελληνικό κράτος τα τελευταία 50 (τουλάχιστον) χρόνια αναδείχθηκαν στον υπέρτατο βαθμό και δυστυχώς με τον πιο σκληρό τρόπο στο τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη. Εκεί που 57, νέοι στην πλειονότητά τους, άνθρωποι έχασαν αδόκητα τη ζωή τους, απλώς επειδή επέλεξαν να μετακινηθούν με το πιο ασφαλές (υποτίθεται) μέσο μαζικής μεταφοράς για να επιστρέψουν στις οικογένειες τους ή τον τόπο των σπουδών τους μετά το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας.

Το αρχικό σοκ που υπέστη ολόκληρη η κοινωνία μετατράπηκε πολύ γρήγορα σε θεόρατο κύμα οργής, ιδιαίτερα μετά τις αποκαλύψεις ότι το δυστύχημα θα μπορούσε εύκολα να αποφευχθεί αν λειτουργούσε στον ελληνικό σιδηρόδρομο ένα απλό για τα σημερινά τεχνολογικά δεδομένα ηλεκτρονικό σύστημα ασφαλείας, το οποίο μάλιστα υπήρχε λίγα χρόνια πριν, αλλά απενεργοποιήθηκε λόγω βλάβης και δεν διορθώθηκε ποτέ.

Οι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που βγήκαν και συνεχίζουν να βγαίνουν στους δρόμους ζητούν δικαιοσύνη. Δηλαδή να αποκαλυφθούν τα αίτια που προκάλεσαν την τραγωδία και να αποδοθούν οι ευθύνες όσο ψηλά και αν αυτές βρίσκονται έτσι ώστε να μην θρηνήσουμε ποτέ ξανά θύματα.

Και είναι πραγματικά απογοητευτικό το ότι καμία κυβέρνηση δεν έδωσε την πρέπουσα σημασία στην επίλυση ενός τόσο σοβαρού προβλήματος, όπως ο εκσυγχρονισμός των σιδηροδρομικών υποδομών. Το ίδιο δυστυχώς συμβαίνει σε όλους σχεδόν τους τομείς, όπως στην Οικονομία, την Υγεία, την Παιδεία, τη Δικαιοσύνη.

Οι κυβερνήσεις, επειδή δεν θέλουν να χρεωθούν το πολιτικό κόστος των πραγματικών μεταρρυθμίσεων, δεν προχωρούν στις αλλαγές που απαιτούνται ώστε η Ελλάδα να λογίζεται ως ένα επί της ουσίας και όχι κατ’ όνομα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.

Το μόνο που χρειάζεται η χώρα αυτή τη στιγμή είναι λύσεις στα πραγματικά προβλήματα.

Δεν είναι τυχαίο το ότι εδώ και πολλά χρόνια στις περισσότερες μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν επικρατήσει οι κυβερνήσεις συνεργασίας. Και αποδεικνύεται ότι μόνο όταν μπουν στο περιθώριο οι διαχωριστικές γραμμές και τα διλήμματα του παρελθόντος, όπως «δεξιοί και αριστεροί», δημιουργούνται συνθήκες ανάπτυξης.

Διότι οι πολίτες στη συντριπτική τους πλειονότητα ενδιαφέρονται για την πρόοδο στην οικονομία, τις δουλειές τους και το γενικότερο αίσθημα ασφάλειας σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους. Δηλαδή να μην βλέπουν κάθε λίγο και λιγάκι αλλαγές σε ό,τι αφορά τη φορολόγηση, το ασφαλιστικό ή την εκπαίδευση, όπως συμβαίνει κατά κόρον στην Ελλάδα. Να μην υπάρχει το φαινόμενο του πελατειακού κράτους. Και βέβαια ζητούν άμεση εφαρμογή λύσεων απέναντι σε σοβαρά θέματα, όπως η ακρίβεια και η ανεργία, που πλήττουν την ελληνική κοινωνία. Όχι με επιδόματα, αλλά με δράσεις που θα δώσουν αποτελέσματα.

Γι’ αυτό οι πολίτες – και κυρίως οι νέοι – δεν εμπιστεύονται το ελληνικό κράτος και τα κόμματα και είτε φεύγουν στο εξωτερικό είτε γίνονται «εύκολη λεία» σε αντισυστημικές δυνάμεις.

Για να αλλάξει αυτό θα πρέπει να υιοθετήσουμε επιτέλους μία διαφορετική πολιτική κουλτούρα. Έτσι ώστε οι κυβερνήσεις συνεργασίας να μην αντιμετωπίζονται ως μία ύστατη λύση μπροστά στο πολιτικό αδιέξοδο, αλλά ως μία συνειδητή επιλογή στην κατεύθυνση της εθνικής συνεννόησης στα μεγάλα και καίρια ζητήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία. Μόνο τότε θα έχουμε ελπίδες να αισιοδοξούμε.