Η Θεωρία του Ελατηρίου και η Αδράνεια

Άρθρο του Παντελή Αραπάκη, Συμβούλου Επιχειρήσεων

Έχουν γραφεί και ειπωθεί κατά καιρούς πολλά πράγματα για τη «θεωρία του ελατηρίου» , τα χαρακτηριστικά , τις ιδιότητες της , πως έχει προκύψει , πως σχετίζεται με τη ταλαίπωρη ελληνική οικονομία.

Αυτό που διεθνώς ονομάζεται catch-up effect (θεωρία του ελατηρίου) αποτυπώνει μία οικονομία που έχει χάσει δραματικά και γρήγορα μεγάλο ποσοστό του μεγέθους της . Αυτή ακριβώς η απώλεια εμπεριέχει μία αρνητική δυναμική όπως ακριβώς το ελατήριο όταν  συρρικνώνεται σε θέση ,  οπότε θεωρητικά και με κάποιες στοχευμένες κινήσεις  ανάπτυξης το ελατήριο (η οικονομία δηλαδή) εκτινάσσεται με γρηγορότερους ρυθμούς από το κανονικό . Επιπλέον σε μικρά οικονομικά μεγέθη όπως είναι η περίπτωση της Ελλάδας τα αποτελέσματα θεωρητικά πάντα μπορούν να είναι περισσότερο εντυπωσιακά.

Με βάση λοιπόν τα ανωτέρω διανύουμε την οικονομική κρίση στη πατρίδα μας ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα έρθει η ανάπτυξη που θα είναι γρήγορη , μεγάλη , θα δώσει λύση στα προβλήματα ανεργίας , θα οδηγήσει στην επιβίωση και ανάπτυξη τις επιχειρήσεις και τέλος πάντων όλα θα πάνε καλά.

Η σημερινή όμως πραγματικότητα όπως μπορεί να τη καταγράψει ένας ψύχραιμος παρατηρητής είναι ότι έχουμε ένα άδικο και ατελέσφορο φορολογικό σύστημα που οδηγεί σε αδιέξοδο τον Έλληνα επιχειρηματία , έχουμε ένα ασφαλιστικό σύστημα από το οποίο απουσιάζει η έννοια της ασφάλειας , της ανταποδοτικότητας , των παροχών κατά αναλογία αλλά και αυτό έχει χαρακτηριστικά φορολόγησης , τα κόκκινα δάνεια επιχειρηματικά και μη δεν έχουν μπει ακόμα σε μία διαδικασία αξιολόγησης και επαναπροσδιορισμού ,  οι νέοι άνθρωποι συνεχίζουν να αναζητούν το μέλλον τους στο εξωτερικό , η μερική απασχόληση ως μορφή εργασίας καλύπτει το μεγαλύτερο ποσοστό των λίγων θέσεων εργασίας που προκύπτουν στον ιδιωτικό τομέα , οι ηλικιωμένοι ζουν καθημερινά την αγωνία για τη σύνταξη τους , για τις περικοπές που γίνονται ή πρόκειται να γίνουν για τη συμμετοχή τους ή όχι στα φάρμακα που από 0% έγινε ή θα γίνει 20% για να ξαναγίνει 0% κ.λ.π .

Φυσικά  αυτή η εικόνα δεν δημιουργήθηκε μόνο  σήμερα , δεν έχει γίνει ξαφνικά ,  αλλά αποτελεί συνέχεια μίας ροής δεδομένων και γεγονότων που τα τελευταία χρόνια οδηγούν αυτό το «ελατήριο» όλο και πιο χαμηλά , το πιέζουν όλο και προς τα κάτω με κίνδυνο αν δεν βρεθεί η δύναμη που θα το απελευθερώσει , αυτό να σπάσει  , αφού το βάθος της κρίσης έχει ένα όριο το οποίο ήδη έχει φιλότιμα ξεπεράσει η ελληνική κοινωνία.

Ο επιχειρηματικός κόσμος αναζητά λύσεις για να επιβιώσει , οι άνεργοι προστρέχουν σε βοήθεια συγγενών και φίλων , οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα πιέζονται μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο χωρίς να μπορούν πολλοί από αυτούς να ανταποκριθούν στα στοιχειώδη.

Η ελπίδα και η προσμονή για καλύτερες ημέρες είναι βέβαιο ότι οδηγούν στην επιβίωση , ωστόσο πρέπει επιτέλους να γίνουν κινήσεις που πραγματικά να οδηγούν στην ανάπτυξη , να βοηθήσουν το σύγχρονο επιχειρηματία να εξελιχθεί , να ενισχύσουν την ιδιωτική πρωτοβουλία , να εκσυγχρονίσουν το δημόσιο τομέα , να αποκαταστήσουν μία ποιότητα ζωής για τους συνταξιούχους.

H αδράνεια οδηγεί σε τέλμα και αργά ή γρήγορα θα σπάσει το περίφημο ελατήριο γιατί μόνο του δεν μπορεί να απελευθερωθεί.

Πριν μερικούς μόλις αιώνες ο Άγγλος συγγραφέας και ποιητής Ουίλιαμ Σαίξπηρ έλεγε πως «η αδράνεια μπορεί να οδηγήσει σε άσχημο τέλος» . Αυτή ακριβώς η φράση αποτυπώνει μία σημερινή πραγματικότητα για τη πατρίδα μας . Δεν πρέπει να περιμένουμε το άσχημο τέλος αλλά να παλέψουμε όλοι για μία νέα αρχή που πραγματικά μετά από τόσα χρόνια κρίσης μας αξίζει.

 

www.businessview.gr