Κίνδυνος κατάρρευσης της παραγωγικής βάσης

 

Η κρίση έχει έθιξε σε βάθος την ελληνική παραγωγική βάση με αποτέλεσμα να κινδυνεύει με κατάρρευση. Αυτό προειδοποιεί με ανακοίνωση του ο ΣΕΒ και τονίζει τη ανάγκη διαμόρφωσης εθνικής βιομηχανικής πολιτικής και την ανάγκη η παραγωγική ανασύνταξη της χώρας να γίνει επίκεντρο  και σημείο σύγκλισης του πολιτικού διαλόγου.
 

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, στην Ενωμένη Ευρώπη, σήμερα, επιστροφή στην ανάπτυξη σημαίνει επιστροφή στην πραγματική οικονομία, με αιχμή τη βιομηχανία. 

Στη σημερινή Ελλάδα της ύφεσης και της από-ανάπτυξης, στην Ελλάδα που αναλαμβάνει σε λίγες εβδομάδες την προεδρία της Ε.Ε., ο όρος «βιομηχανική πολιτική» δεν υπάρχει στον δημόσιο διάλογο, η λέξη «βιομηχανία» έχει γίνει περίπου μεταφορική, η έννοια της βιομηχανικής αναγέννησης φαντάζει εξωτική.   Παρά την ξεκάθαρη ευρωπαϊκή γραμμή, ο όρος «βιομηχανική πολιτική» λάμπει διά της απουσίας του και στα επίσημα κείμενα για τις προτεραιότητες της ελληνικής προεδρίας.   Κάτι που υποδηλώνει ότι ουσιαστικά δεν περιλαμβάνεται στους στόχους και τις φιλοδοξίες της κυβέρνησης.

Χωρίς εθνική παραγωγική βάση, όμως, πως μπορούμε να βγούμε από την κρίση;
Χωρίς βιομηχανική πολιτική, σε ποιά πόδια θα σταθεί η πραγματική οικονομία, σε ποιά ανάπτυξη μπορούμε να ελπίζουμε;

Στους σύγχρονους καιρούς μας, στις σύγχρονες οικονομίες, ένας από τους πρωταρχικούς άξονες στο σχεδιασμό και υλοποίηση της βιομηχανικής πολιτικής είναι η ενεργειακή πολιτική.  Τομέας όπου η χώρα μας χωλαίνει πλέον επικίνδυνα –γιατί ολιγωρεί.   Τα περιθώρια της αναποφασιστικότητας έχουν, όμως, εξαντληθεί.  Είναι αναγκαίο να χαραχτεί και να υλοποιηθεί μία εθνική πολιτική για την ενέργεια, η οποία:

    Θα είναι εναρμονισμένη με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές πολιτικές.
    Θα διασφαλίζει την ανεξαρτησία των θεσμικών οργάνων και το κύρος των ρυθμιστικών αρχών.
    Θα προτάσσει την ασφάλεια του δικαίου για όλους όσοι συμμετέχουν στην αγορά αυτή, ώστε να γίνονται σεβαστές οι διαιτητικές και γενικά νομικές αποφάσεις των αρμόδιων αρχών και να μην σημειώνονται όπως σήμερα κρούσματα αυθαιρεσίας και μη συμμόρφωσης, ιδιαίτερα από επιχειρήσεις του ίδιου του δημοσίου.
    Θα εγγυάται την επάρκεια και ασφάλεια της παραγωγής.
    Θα λαμβάνει υπόψη της, σ’ αυτήν τη μεταβατική περίοδο, τις ιδιαιτερότητες όλων –παραγωγών και καταναλωτών.

Η πολιτεία πρέπει επιτέλους να αναλάβει άμεσα τις ευθύνες της για τα ακόλουθα κρίσιμα θέματα:

    Τον καθορισμό, με αντίστοιχη δέσμευση, του εθνικού ενεργειακού μίγματος.
    Την υιοθέτηση ορθολογικής πολιτικής ως προς τις ποικίλες χρεώσεις στις τρεις τάσεις  –ώστε να αποκοπούμε από την ιστορική πρακτική των στρεβλών και αντιαναπτυξιακών τιμολογήσεων.
    Την τιμή του φυσικού αερίου, όπου πρέπει επειγόντως να διασφαλίσει εκείνο που επέτυχαν οι ανταγωνιστές μας: να πληρώνουν –και μάλιστα αναδρομικά—  έως και 30% λιγότερο από εμάς.
    Τις επιπτώσεις της αγοράς δικαιωμάτων εκπομπών αερίων ρύπων στο κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας για τη βιομηχανία.
    Τη μείωση των φορολογικών επιβαρύνσεων που έχουν επιβληθεί στα ενεργειακά προϊόντα στα ελάχιστα που ισχύουν στην Ευρώπη.
    Το σχέδιο για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και την αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ.