Κινητοποιήση των μικρομεσαίων

Με γενικό κλείσιμο καταστημάτων στις 6 Νοεμβρίου και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στις 7 Νοεμβρίου απάντησαν οι μικρομεσαίοι στα μέτρα που προβλέπει το πολυνομοσχέδιο το οποίο συζητούνταν στη Βουλή τις ίδιες μέρες.

Οι κινητοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν μετά από πρόσκληση της ΓΣΕΒΕΕ, της ΕΣΕΕ και άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Τις ίδιες μέρες η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ κήρυξαν 48ωρη απεργία αντιδρώντας στα μέτρα κατά των εργαζομένων.

Τα καταστήματα του κέντρου της Αθήνας ήταν σχεδόν όλα κλειστά. Οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας ήταν μεγάλες, ιδιαίτερα δε  αυτή της 7ης Νοεμβρίου κατά την οποία ψηφίζονταν το πολυνομοσχέδιο. Οι μικρομεσαίοι συγκεντρώθηκαν στη συμβολή της Ερμού με το τη πλατεία Συντάγματος.

Δεν έλειψαν και πάλι, αν και μικρότερης έντασης,  τα επεισόδια από  προβοκατόρικες επιθέσεις των ξένων προς τους συγκεντρωμένους «γνωστών – αγνώστων» κατά αστυνομικών με αποτέλεσμα να προκληθεί ρίψη χημικών και να γίνει χρήση των νέων αντλιών νερού κατά διαδηλωτών.

ΕΣΕΕ: Χαριστική βολή τα μέτρα

Χαριστική βολή σε μια εξαντλημένη και καταπονημένη κοινωνία χαρακτήρισε τα νέα μέτρα του πολυνομοσχεδίου η ΕΣΕΕ. Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της, η τελευταία τριετία σήμανε την πλήρη κατάρρευση του κοινωνικού και οικονομικού μοντέλου της Μεταπολίτευσης, με τα θετικά και τα αρνητικά χαρακτηριστικά του.

Ωστόσο, είναι εμφανής η αμηχανία του ελληνικού πολιτικού συστήματος στο να διαμορφώσει, και το κυριότερο να προβάλει, ένα πειστικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και επανόδου στην ανάπτυξη. Το πακέτο των μέτρων, στην ουσία, υπεξαιρεί από την ελληνική αγορά και τις τελευταίες εφεδρείες ρευστότητας που θα επέτρεπαν τη στοιχειώδη δραστηριοποίηση των επιχειρήσεων.

Εκτός, όμως, από την κατάσταση στην αγορά, αυτό που μας ανησυχεί περισσότερο είναι η έλλειψη μιας συλλογικής αφήγησης για το μέλλον της χώρας μας, στην οποία μάλιστα να συμπεριλαμβάνεται η μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα. Το διαρκές «σφυροκόπημα» των Ελλήνων πολιτών σε οικονομικό και ψυχολογικό επίπεδο, στερεί το όνειρο, το όραμα και τη θέληση για ένα καλύτερο μέλλον από τα πιο δυναμικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.

Η ελληνική μεσαία τάξη από τα συνεχή αναγκαστικά "μέτρα των δόσεων" βιώνει τη διάλυσή της και μαζί με αυτήν «βυθίζεται» και το όραμα μιας κοινωνίας ικανής να αναπαράγεται και να εξελίσσεται σε ένα ευρωπαϊκό οικονομικό περιβάλλον, χωρίς μάλιστα να γνωρίζει εάν αυτά είναι τα τελευταία μέτρα ή τα τρίτα και τελειωτικά.

Το ελληνικό εμπόριο, συναισθανόμενο τον ιδιαίτερο ρόλο που υπηρετεί στην ελληνική κοινωνική και οικονομική δομή, αντιτίθεται στη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής και με το ρόλο του κοινωνικού εταίρου καλεί τους κυβερνητικούς εταίρους σε έναν ευρύ και άμεσο διάλογο για έναν ρεαλιστικό επαναπροσδιορισμό της αναπτυξιακής προοπτικής της χώρας.