Ο εγκλωβισμός των υπουργών και η ανάγκη συμφωνίας

 

του Βαγγέλη Γιακουμή

 

 

Τι είναι αυτό πάλι, με συγχωρείτε αδυνατώ να το καταλάβω. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να κλείσει τη συμφωνία με τους δανειστές, όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί φαίνεται πως είναι εγκλωβισμένη στη ρητορική της αντίστασης. Η θεωρία της είναι οι "κόκκινες γραμμές" για τις οποίες όλοι οι υπουργοί μιλάνε και υπερασπίζονται. Όσο τις αναδεικνύουν , τόσο δεν μπορούν να αποστούν από αυτές, γιατί τότε η στροφή στον ρεαλισμό θα είναι πιο έντονη. 

 

Τι είναι οι "κόκκινες γραμμές". Μέτρα που δεν μπορεί να λάβει η κυβέρνηση τώρα και τα αφήνει για τη μεγάλη διαπραγμάτευση του Ιουνίου. Ασφαλιστικό, εργασιακά, απολύσεις κλπ. Τα αφήνει όλα για τότε, δηλαδή για λιγότερο από ένα μήνα, χωρίς ωστόσο να έχει κάνει καμία προετοιμασία, αφού ακόμη δεν έχει συμφωνήσει για την ενδιάμεση συμφωνία με τους εταίρους  που τόσο αναζητεί, για να μην επέλθει το μοιραίο και να μπορεί να πάρει η χώρα  οικονομική ανάσα .

 

Κυβερνητικοί αξιωματούχοι πιστεύουν ότι δεν χρειάζεται η ενδιάμεση συμφωνία, αλλά μια ενιαία νέα συμφωνία με ορίζοντα το 2016 με συζήτηση για το χρέος και τη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας. Το κλίμα είναι πολύ καλύτερο τώρα, διευκρινίζουν οι ίδιοι έχοντας την εικόνα από τις Βρυξέλλες. Ωστόσο το θέμα είναι αν μέχρι την επίτευξη αυτής της συμφωνίας, θα μπορεί η χώρα να καλύψει τα χρηματοδοτικά της κενά. 

 

Επίσης δεν είναι και κάτι ακόμη καθόλου βέβαιο: Αν θα μπορέσουν οι υπουργοί των "Κόκκινων γραμμών"  να υπηρετήσουν τη νέα πολιτική της κυβέρνησης με στόχο να κλείσουν όλα τα θέματα που παραμένουν ανοικτά όπως ασφαλιστικό και εργασιακά. "Πρέπει να δείξουν και οι δανειστές ένα άλλο πρόσωπο" επισημαίνουν αυτοί οι υπουργοί που υιοθετούν την γραμμή του "Ούτε βήμα πίσω", δείχνοντας έτσι την αμετακίνητη στάση  που τηρούν. 

 

Επομένως, χρειάζεται πρώτα να υπάρξει διαφορετική προσέγγιση από τους ίδιους τους υπουργούς της κυβέρνησης, και στη συνέχεια να γίνουν τα υπόλοιπα που χρειάζονται . 

 

Όσο χρόνος και αν χρειαστεί για κάτι τέτοιο, ο πρωθυπουργός  "χρησιμοποιεί" αυτές τις διαφορετικές προσεγγίσεις  των υπουργών του για να διαπραγματευτεί με τους δανειστές. Λέει πως εκτός από τα μέτρα που συμφωνεί με τους εταίρους δεν μπορεί να συμφωνήσει σε κάτι παραπάνω. "Μέχρι εκεί". Ακόμη και η αλλαγή της διαπραγματευτικής ομάδας στην οποία προχώρησε ο πρωθυπουργός με την ανάδειξη του Ευκλείδη Τσακαλώτου στην πρώτη γραμμή  και την πολιτική υποβάθμιση του Γιάνη Βαρουφάκη είναι αποτέλεσμα της πολιτικής στρατηγικής που χρησιμοποιεί, και ας φαίνεται κάτι διαφορετικό προς τα έξω. 

 

Όσο όμως ο χρόνος περνάει τόσο τα περιθώρια στενεύουν και η  ανάγκη για επίτευξη λύσης και συμφωνίας μεγαλώνει. Η κυβέρνηση στην κυριολεξία πατά πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί. Δεν θα ήθελε με τίποτα για παράδειγμα να ξανά δει ουρές συνταξιούχων έξω από τα ATM των τραπεζών για να πάρουν τα χρήματα τους, η ψυχολογία είναι συναίσθημα που παρακινεί τα πάντα. Πόσο μάλλον όταν αυτή είναι αρνητική.