Σαν σήμερα πριν ένα χρόνο το δημοψήφισμα του ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ

---

Πολλοί βλέπανε το ερώτημα σαν παραμονή ή αποχώρηση της χώρας από το ευρώ και ίσως εν τέλει να ερμηνευόταν και έτσι. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας φάνηκε όμως να κλείνει προς το ΝΑΙ αφού αντιλήφθηκε το καταστροφικό δρόμο που όδευε η Ελλάδα αν εφαρμοζόταν το ΟΧΙ.

Ποιός ήταν όμως τελικά ο πραγματικός ρόλος του δημοψηφίσματος; Υπάρχει περίπτωση όλο αυτό να ήταν ένα απλό θεατρικό; Ας δούμε το πράγμα πιο σφαιρικά. Στις εκλογές του 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει το μπαμ βγαίνοντας δεύτερος στις εκλογές και τότε είναι που ο άπειρος ακόμα Αλέξης υποψιάζεται ότι τις επόμενες εκλογές μπορεί να τις κερδίσει και να βγει πρωθυπουργός.

Αρχίζει λοιπόν τις ανέξοδες υποσχέσεις και κοντράρεται με τα μνημονιακά κόμματα και την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Έχει στο μυαλό του ότι αν πατήσει στην αριστερή ιδεολογία θα κέρδιζε την συμπάθεια του κόσμου.

Από την άλλη, νιώθει ότι αν βγει πρωθυπουργός η αριστερή πτέρυγα μέσα στο κόμμα του θα τον ωθούσε στην επιστροφή στην δραχμή. Χωρίς αυτούς όμως δεν θα μπορούσε να βρει το πάτημα που ήθελε για να βγει πρωθυπουργός.

Τι γίνεται λοιπόν μετά το δημοψήφισμα;

Είναι η τέλεια στιγμή για τον κ. Τσίπρα να πάει σε εκλογές (που ήξερε προφανώς με μεγάλες πιθανότητες ότι θα κέρδιζε) και με αυτήν την αφορμή να πετάξει τα "αριστερά βαρίδια" από πάνω του. Πλέον ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να φέρει επενδυτές από Ρωσία, Αραβία και Κίνα, πουλά λιμάνια και αεροδρόμια και περνά μέτρα τα οποία η δεξιά παράταξη δεν θα μπορούσε ποτέ να περάσει.

Ήταν αυτό τελικά το μέλλον και η κληρονομιά που θα άφηνε ο Αλέξης στην Ελλάδα;