Σχόλιο. Έδαφος λαθρεμπορίου από διάταξη μη ελέγχου δεξαμενών καυσίμων

Μια διάταξη που από τυπική άποψη φαίνεται αθώα, γιατί αφορά τελικούς καταναλωτές καυσίμων αλλά στην πράξη αφορά την ενδιάμεση διάθεση καυσίμων προς τρίτους με φύλο συκής την συνεργασία μέσων κινουμένων  με υγρά καύσιμα στις μεταφορές,  επαναβεβαιώθηκε στο πολυνομοσχέδιο

 

Πρόκειται για την υποπαράγραφο ΣΤ.19 2α   του Πολυνομοσχεδίου «μέτρα στήριξης και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας στο πλαίσιο εφαρμογής  του ν.4046/2012 και άλλες διατάξεις»

 

Συγκριμένα στη διάταξη αυτή αναφέρεται ότι «Εάν η εταιρεία διαθέτει επαρκείς και κατάλληλους χώρους στάθμευσης των οχημάτων και αποθηκευτικές εγκαταστάσεις για τη φύλαξη και συντήρησή τους, μπορεί στις εγκαταστάσεις αυτές να διατηρεί δεξαμενές αποθήκευσης καυσίμων αποκλειστικά για τον εφοδιασμό των ιδιόκτητων ή μισθωμένων φορτηγών αυτοκινήτων. Στην περίπτωση αυτή δεν απαιτείται άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας, εκτός από την υποβολή Πιστοποιητικού Πυρασφάλειας, το οποίο χορηγείται από την αρμόδια Πυροσβεστική Υπηρεσία.».

 

Η διάταξη αυτή προϋπήρχε στο άρθρου 4 του ν. 3887/10 (ΦΕΚ 174 Α/30-9-2010) αλλά η επανάληψή του με διεύρυνση στα οχήματα EURO V ή μεταγενέστερων, παρότι φαίνεται λογική, στην πράξη επιβεβαιώνει μια αρχικά λαθεμένη απόφαση.
 

Η πείρα έχει δείξει ότι τέτοιες διατάξεις αξιοποιούνται «κατάλληλα» από τους επιτηδείους. Είναι γνωστό και από παλιά ότι εταιρείες έργων με ιδιωτικές δεξαμενές αποτελούσαν ένα από τα κύρια κανάλια διάθεσης παράνομων καυσίμων. Με την ως άνω διάταξη, που επαναβεβαιώνεται, το κανάλι αυτό αποκτά νέα νόμιμη οδό αφού «δεν απαιτείται άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας, εκτός από την υποβολή Πιστοποιητικού Πυρασφάλειας».

 

Επί πλέον η κυβέρνηση θα έπρεπε να λάβει υπόψη ότι εκδόθηκε στις 10-02-2014, Γνωμοδότηση (υπ' αριθμ. 30/VII/2013 ΦΕΚ 294 – Τεύχος Β’), της Επιτροπής Ανταγωνισμού επί αιτήματος εξαίρεσης του ΥΠΕΚΑ από τις διατάξεις του ν. 3919/2011 με τίτλο "Αρχή της Επαγγελματικής Ελευθερίας, Κατάργηση Αδικαιολόγητων Περιορισμών στην πρόσβαση και άσκηση επαγγελμάτων" αναφορικά με τη λειτουργία των πρατηρίων υγρών καυσίμων και υγραερίων, η οποία καταλήγει σε πρόταση διατήρησης της υφιστάμενης διαδικασίας, να εφοδιάζονται δηλαδή με σχετική Άδεια Λειτουργίας τα πρατήρια που διαθέτουν υγρά και αέρια καύσιμα σε οχήματα, δεδομένου ότι συντρέχουν λόγοι υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος. Δεν μπορεί συνεπώς για τις ιδιωτικές δεξαμενές να ισχύουν διαφορετικά πράγματα από  των πρατηρίων τουλάχιστον όσον αφορά την άδεια λειτουργίας τους.

 

Συνεπώς δεν είναι δυνατόν για τις ιδιωτικές δεξαμενές να ισχύουν διαφορετικά πράγματα και να εκδίδεται νόμος ο οποίος να επιτρέπει τη διάθεση υγρών καυσίμων σε δεξαμενές, χωρίς προηγούμενη χορήγηση Άδεια Λειτουργίας και μόνο με την εξασφάλιση ενός πιστοποιητικού πυροπροστασίας.

 

Δεν θα ήταν υπερβολή να υποθέσουμε ότι η διάταξη αυτή, ευνοεί συμφέροντα που θέλουν ανεξέλεγκτη την αγορά καυσίμων για να αποφεύγουν τους κανονικούς ελέγχους. Την ίδια στιγμή τα πρατήρια καυσίμων έχουν επιβαρυνθεί με τεράστια ποσά για την εγκατάσταση των συστημάτων εισροών – εκροών (από τα οποία βέβαια απαλλάσσονται οι ιδιωτικές δεξαμενές) για να παταχθεί το λαθρεμπόριο το οποίο όμως, με τέτοιες διατάξεις, βρίσκει νόμιμα παράθυρα παράκαμψης της νομιμότητας! Προς τι όμως αυτή η επιβάρυνση των βενζινοπωλών, από τη στιγμή που το σύστημα γίνεται διάτρητο και από τη στιγμή που τα άλλα στάδια, πάνω από τα πρατήρια, δεν έχουν εγκατεστημένα ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου της διακίνησης καυσίμων;

 

Πρακτικά η διάταξη αφήνει έδαφος διάθεσης αποχρωματισμένων, επανεισαγμένων, νοθευμένων κλπ, λαθραίων καυσίμων και ευνοεί τη  δημιουργία ανεξέλεγκτων καταστάσεων σε βάρος των βενζινοπωλών, του κράτους και των καταναλωτών.

 

Η κυβέρνηση είναι καλό να σκεφθεί ξανά τις συνέπειες παρόμοιων διατάξεων πριν διαπιστώσει και πάλι ότι το λαθρεμπόριο γιγαντώνεται, όπως τόσες άλλες φορές έχει γίνει διαψεύδοντας τις διακηρύξεις περί πάταξής του.

 

ΣΒ