Του  Νίκου Γ. Δρόσου

 

Για την ακρίβεια, υπό το βάρος της υπερφορολόγησης, οι συνεπείς φορολογούμενοι αυτής της χώρας έχουν καταντήσει ήρωες και κορόιδα. Πρόκειται για μια πραγματική δήμευση εισοδημάτων και περιουσιών. Το μαρτύριό τους, δε, δείχνει να αυξάνεται…

 

Όχι μόνο συνεισφέρουν το μεγαλύτερο τμήμα της φορολογίας φυσικών προσώπων, αλλά κυριολεκτικά φτωχοποιούνται, υφιστάμενοι τη χειρότερη μορφή υπερφορολόγησης.

 

Πρόκειται για τους συνεπείς φορολογούμενους αυτής της χώρας, κατά κύριο λόγο μισθωτούς αλλά και άλλους, οι οποίοι είναι συνεχώς με το χέρι στην τσέπη, χάριν όσων είτε δεν δηλώνουν εισοδήματα, είτε όσων δεν έχουν εισοδήματα για να δηλώσουν…

 

Κυριότερα, όμως, είναι με το χέρι στην τσέπη διαρκώς, επειδή το κράτος έχει επιλέξει να εφαρμόζει μια ακραία πολιτική υπερφορολόγησής τους, αντί να περιορίσει τις δαπάνες του, αλλά και επειδή είναι ανίκανο να δαμάσει το τέρας της φοροδιαφυγής.

 

Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησαν χθες ο ΣΕΒ αλλά και η Τράπεζα της Ελλάδος, πέρυσι 1,2 εκατ. φορολογούμενοι δήλωσαν μηδενικό εισόδημα και 4,6 εκατ. δήλωσαν εισόδημα έως 10.000 ευρώ.

 

Ο κατά κεφαλήν φόρος που τους αντιστοιχούσε ήταν 139 ευρώ, ή συνολικά το 7,5% του συνόλου των εσόδων φορολογίας φυσικών προσώπων.

 

Αντίθετα, το 42% των εσόδων από τη φορολογία αυτή, προήλθε από 267 χιλιάδες φορολογούμενους, οι οποίοι κατέβαλαν κατά μέσο όρο φόρο 13.790 ευρώ έκαστος, δηλώνοντας εισοδήματα άνω των 30.000 ευρώ.

 

Πρόκειται για μια πολιτική ακραίας αναδιανομής εισοδήματος μέσω υπερφορολόγησης των συνεπών φορολογουμένων και των μισθωτών με τα σχετικά υψηλότερα εισοδήματα, η οποία όπως επεσήμανε χθες ο ΣΕΒ, έχει πλέον φτάσει στα όριά της.

 

Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, το ενδεχόμενο αύξησης του ανώτατου φορολογικού συντελεστή στο 60% μαζί με την έκτακτη εισφορά, που ήδη μελετά η κυβέρνηση, αν αθροιστεί με τις ασφαλιστικές εισφορές και τους φόρους περιουσίας, θα ισοδυναμεί με δήμευση εισοδήματος.

 

Πόσο καιρό εκτιμούν όσοι κρατούν τα ηνία της εξουσίας σε αυτόν τον τόπο ότι θα αντέξουν οι πλάτες των συνεπών φορολογουμένων το φορτίο αυτό;

 

Και όταν και αυτοί χάσουν τα εισοδήματά τους ή ρίξουν «μαύρη πέτρα πίσω τους», όπως λέει ο ΣΕΒ,  πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις 2,7 εκατ. συνταξιούχων, οι μισθοί 700.000 εργαζόμενων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και η κοινωνική πρόνοια των αναξιοπαθούντων συμπολιτών μας;

Η ακραία αναδιανομή εισοδήματος, όπως τονίζει η ίδια μελέτη, είναι στην πράξη, αναδιανομή μιζέριας διότι αποτρέπει τις επενδύσεις, την ανάπτυξη και τη δηλωμένη αξιοπρεπή εργασία.

 

Σύμφωνα, τώρα, με τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, το 2015, δηλαδή την ίδια χρονιά που ο φορολογικός χάρτης της χώρας παρουσίασε την παραπάνω εικόνα, ο δείκτης φτώχιας κυριολεκτικά εξερράγη.

 

Η σχετική φτώχια, δηλαδή το ποσοστό των ατόμων που ζουν σε νοικοκυριά στα οποία το διαθέσιμο εισόδημα είναι χαμηλότερο από το κατώφλι φτώχιας, αυξήθηκε κατά 8% το 2015, μετά από μείωση 7,1% το 2014.

 

Βάσει των ίδιων στοιχείων, η πολιτική της αύξησης της φορολογίας, έναντι εκείνης του περιορισμού των κρατικών δαπανών, για την επίτευξη δημοσιονομικής προσαρμογής, έχει καταλυτική επίδραση στο διαθέσιμο εισόδημα και κατά προέκταση στην αγοραστική ικανότητα των νοικοκυριών και οδηγεί σε αύξηση του δείκτη φτώχιας.

Πόσο πιο λιανά να το πουν η Τράπεζα της Ελλάδος και ο ΣΕΒ; 

 

Οι φόροι σκοτώνουν και το τελευταίο κομμάτι της κοινωνίας που ακόμη εργάζεται και το οδηγούν είτε εκτός χώρας, είτε στη φτώχια.

 

Ταυτόχρονα, η αύξηση των φορολογικών συντελεστών ενισχύει τις τάσεις φοροδιαφυγής και αυξάνει ακόμη περισσότερο το βάρος για τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και γενικά τους συνεπείς φορολογουμένους.

 

Αν όμως έχουν όντως έτσι τα πράγματα και εάν πράγματι αυξηθούν ακόμη περισσότερο οι ανώτατοι φορολογικοί συντελεστές, τότε γιατί να το συζητούμε το πράγμα;

 

Έχει ήδη τελειώσει…

 

 

Πηγή: euro2day.gr