Τώρα είναι πραγματικά η ευκαιρία

 

του Βαγγέλη Γιακουμή

 

'Αλλη μία εβδομάδα πάνω σε τεντωμένο σχοινί.  Πάλι την ερχόμενη Παρασκευή θα συζητάμε με τους δανειστές στη Ρίγα της Λετονίας την πολυπόθητη συμφωνία που αναζητούμε , μόνο που αυτοί μιλάνε με νούμερα και αριθμούς και εμείς γενικά και αόριστα. 

 

Θέλουμε να συμφωνήσουμε μαζί τους, να μας δώσουν χρήματα για να αναπνεύσει  η οικονομία και δεν θέλουμε  όμως να τους χρωστάμε, γιατί περί αυτού πρόκειται. Θέλουμε με άλλα λόγια , να συμφωνήσουμε μαζί τους μιλώντας  πολιτικά με το Brussels Group  δεσμευόμενοι για μεταρρυθμίσεις γενικώς και δεν θέλουμε μέτρα ύφεσης. Πολύ ωραία. Και ποιος δεν το θέλει αυτό.

 

Ποιος θα δεχτεί μια τέτοια συμφωνία; Το υπουργείο οικονομικών πιστεύει οτι θα πείσει τους Γερμανούς να δεχτούνε τις δικές μας πολιτικές. Η Κυβέρνηση δια του πρωθυπουργού πάλι, εκτιμά ότι η Ευρώπη μπροστά στο βάρος των αλλαγών που συντελούνται στις κοινωνίες, απο τις πολλαπλές πιέσεις που δέχονται,  θα κάνει πίσω με τον Μάριο Ντράγκι να ανοίγει το πορτοφόλι του και τις ΗΠΑ να κτυπάνε φιλικά με το χέρι τους την πλάτη μας φοβούμενοι τη μετάγγιση απο την Ευρώπη του τοξικού που λέγεται "Ελληνική κρίση ".

 

Ο κ. Αλέξης Τσίπρας επισκέφθηκε τη Μόσχα, θα επισκεφθεί την Κίνα τον άλλο μήνα, και ευελπιστεί το ταχύτερο δυνατό να επισκεφθεί και τον λευκό Οίκο στην Ουάσιγκτον για μια χειραψία με τον Μπάρακ Ομπάμα. Στέλνει υπουργούς και συνεργάτες του σε Βραζιλία και Ιράν. ψάχνει χρήματα με οποιαδήποτε εθνικότητα. Είναι φανερό ότι προσπαθεί να μην εξαρτάται μόνο απο τη γερμανική Ευρώπη. Και είναι ένα μέτρο πίεσης όλο αυτό μήπως και παρασύρει μαζί του και άλλες χώρες του νότου ενισχύοντας  συνολικά μια παρόμοια πολιτική.

 

Η διαφορά όμως είναι,  πως εδώ που σήμερα έχει φτάσει η χώρα και οι περισσότεροι μιλάνε για σενάρια Grexit , χρεοκοπίας, και όλα τα πιθανά ακραία ακόμα που ακούμε όπως διπλό νόμισμα κλπ, έχει ως αποτέλεσμα οι "φιλικές" προς την Ελλάδα χώρες με τις συμπαθητικές κυβερνήσεις του νότου που κινούμαστε υποτίθεται  στην ίδια γραμμή πλεύσης, τώρα έχουν αρχίσει και παίρνουν αποστάσεις. Δεν ξέρω αν βλέπουν ναυάγιο, αλλά ακόμη και οι θρυλικοί podemos, διατηρούν επιφυλάξεις φοβούμενοι μήπως και χάσουν τα υψηλά ποσοστά δημοφιλίας στη χώρα τους διατηρώντας πολιτικούς δεσμούς με τον ΣΥΡΙΖΑ . 

 

Δηλαδή συμμάχους στην πολιτική που βάζει τέρμα στη λιτότητα στην πραγματικότητα δεν έχουμε, τους χάσαμε, και ότι κάνουμε και καταφέρουμε απο μόνοι μας κάτι,  θα οφείλεται μόνο στις δικές μας προσπάθειες. Αυτό όμως δεν συνιστά πολυδιάστατη πολιτική, αλλά δυστυχώς απομόνωση. Δεν νομίζω πως ο κ. πρωθυπουργός θα ήθελε κάτι τέτοιο στην πολιτική του καριέρα. Επομένως τώρα που είναι ακόμη νωρίς και δεν έχει απολέσει το πολύτιμο του κεφάλαιο που είναι η μεγάλη αποδοχή του κόσμου, θα κινηθεί ανάλογα, έτσι ώστε κάνοντας την απαραίτητη στροφή δείχνοντας ευελιξία θα σώσει μέσα απο έναν έντιμο συμβιβασμό με τους δανειστές  τη χώρα, την οποία ο ελληνικός λαός επέλεξε σε νεαρή ηλικία τον ίδιο για να κυβερνήσει. 

 

Τώρα είναι η πραγματική ευκαιρία, αν ο ίδιος θέλει να μείνει στην ιστορία.