Financial Times: Δυσοίωνες προβλέψεις για την Ελλάδα

«Την επόμενη τετραετία η Ελλάδα είτε θα χρεοκοπήσει, είτε θα αποχωρήσει από το ευρώ». Αυτό υποστηρίζει σε άρθρο του σχολιαστής των Financial Times.

Ταυτόχρονα ασκεί δριμύτατη κριτική κατά του Βερολίνου και της γερμανικής πολιτικής.

Σύμφωνα με τον Βόλφγκανγ Μίνχαου, σχολιαστή της εφημερίδας Financial Times, η νέα κυβέρνηση της Γερμανίας απειλείται από την κρίση χρέους της Ευρωζώνης και ότι θα αθετήσει κάποιες υποσχέσεις που δόθηκαν στους ψηφοφόρους.

 

«Στην επόμενη τετραετία, η Ελλάδα είτε θα χρεοκοπήσει είτε θα βγει από το ευρώ – ή και τα δύο», αναφέρει ο αρθρογράφος, προσθέτοντας ότι «η στρατηγική της ΕΕ να επιμηκύνει τη διάρκεια των δανείων και να μειώνει τα επιτόκιά τους πλησιάζει στο φυσικό της όριο».

Αυτό που οι Γερμανοί πολιτικοί γενικά δεν αντιλαμβάνονται, σημειώνει ο αρθρογράφος, είναι ότι η πολιτική τους σε σχέση με την προταθείσα τραπεζική ένωση της Ευρωζώνης συμβάλλει στην πιστωτική ασφυξία και τη διατήρησή της.

Η ΕΚΤ πρόκειται να αρχίσει έναν έλεγχο ποιότητας ενεργητικού των τραπεζών (asset quality review) και μία σε βάθος έρευνα των τραπεζικών ισολογισμών, την οποία θα ακολουθήσουν οι ασκήσεις αντοχής (των τραπεζών) το επόμενο έτος.

Στο τέλος αυτής της άσκησης, σημειώνει ο Μινχάου, οι μεγαλύτερες 130 τράπεζες της Ευρωζώνης μπορεί να χρειασθούν νέα κεφάλαια έως και 100 δις. ευρώ, προσθέτοντας ότι «η γερμανική πολιτική ελίτ είναι ρητά αντίθετη στο να γίνουν κεφαλαιακές ενέσεις από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, εκτός από ακραίες συνθήκες».

 

Δεν προκαλεί έκπληξη, σημειώνει ο Μινχάου, ότι οι τράπεζες προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν το ύψος των κεφαλαίων που θα χρειασθούν να συγκεντρώσουν με τη μείωση της επικίνδυνης έκθεσής τους σε ιδιώτες πιστωτές. Είναι εύλογο να αναμένεται, προσθέτει, ότι η πιστωτική κρίση θα συνεχισθεί για όσο διάστημα λαμβάνει χώρα η προσαρμογή στον τραπεζικό τομέα – στη διάρκεια του 2014.

 

Η ΕΚΤ, εν τω μεταξύ, έχει σχεδόν εξαντλήσει τα συμβατικά μέτρα νομισματικής πολιτικής, σημειώνει ο Μινχάου, προσθέτοντας ότι η χορήγηση επιπλέον μακροπρόθεσμων δανείων ή μία ακόμη μικρή μείωση του επιτοκίου δεν θα είναι αρκετά για να αντιμετωπισθεί η αποπληθωριστική πίεση που προκαλούν η πιστωτική ασφυξία και η προσαρμογή των τιμών και των μισθών στον Νότο χωρίς αντισταθμιστική προσαρμογή στον Βορρά.