Ο φορολογούμενος ο οποίος παρέδωσε οικειοθελώς τα βιβλία και στοιχεία σε τρίτο πρόσωπο ευθύνεται για την έκδοση εικονικών φορολογικών στοιχείων από το τελευταίο

Κατά πάγια νομολογία, το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει διατυπώσει ότι δεν θεωρείται «αμέτοχος τρίτος» και κατ’ επέκταση διατηρεί έναντι της φορολογικής αρχής την ευθύνη για τις περί την τήρηση των ανωτέρω βιβλίων και στοιχείων παραβάσεις, ο φορολογούμενος, ο οποίος παραδίδει τα βιβλία και στοιχεία του, οικειοθελώς, προς ελεύθερη χρήση σε τρίτο πρόσωπο, χωρίς να ασκεί επιρροή το γεγονός ότι δεν αναμείχθηκε περαιτέρω στις δραστηριότητες της επιχείρησης. Η ανωτέρω ευθύνη υπάρχει παράλληλα με την ευθύνη του προσώπου που ασκεί εν τοις πράγμασι την επιχειρηματική δραστηριότητα. Αντιθέτως, ο φορολογούμενος από τον οποίο συνεπεία τέλεσης αξιόποινης πράξης (π.χ. κλοπής, απάτης, πλαστογραφίας κ.α.), αφαιρέθηκαν τα βιβλία και στοιχεία, θεωρείται «αμέτοχος τρίτος» και άρα δεν υπέχει ευθύνη για όσα εικονικά στοιχεία εκδόθηκαν μετά την τέλεση της πράξης. Υιοθετώντας την ανωτέρω νομολογία, το ΣτΕ, σε σχετική υπόθεση ευθύνης για την έκδοση εικονικών στοιχείων που αφορούσαν σε ανύπαρκτες συναλλαγές, κατέληξε ότι η αναιρεσιβαλλόμενη, δεν συνιστά «αμέτοχο τρίτο» και υπέχει ευθύνη έναντι της φορολογικής αρχής για την έκδοση εικονικών στοιχείων με δεδομένο ότι είχε παραδώσει επ’ αμοιβής τα βιβλία και στοιχεία της σε τρίτο πρόσωπο το οποίο και προέβαινε στην έκδοση των επίδικων εικονικών στοιχείων στο όνομά της κατόπιν παροχής σχετικής εξουσιοδότησης, παρά την έλλειψη ανάμειξής της στην επιχειρηματική δραστηριότητα. Τυχόν ζήτημα υπαιτιότητας του λήπτη των εικονικών στοιχείων, όπως η καλή του πίστη, εξετάζεται μόνο σε περίπτωση που τα στοιχεία που έλαβε εκδόθηκαν από ανύπαρκτο φορολογικά πρόσωπο (ΣτΕ 437/2023).

Πηγή: grant-thornton.gr

 

Β