Βασίλης Κορκίδης:”Η ύφεση κρατά την αγορά καθηλωμένη”

"Θα ήθελα να εκφράσω τη χαρά μου, αλλά και τον έντονο προβληματισμό μου για τη παρουσία μου σήμερα στο συνέδριο της ΚΕΕΕ. Συναντιόμαστε σε μια κρίσιμη στιγμή για την επιχειρηματικότητα, όπου η αχτίδα φωτός για την ανάκαμψη δημιουργεί μεν κάποιες προοπτικές, ωστόσο η καθημερινότητα της ύφεσης εξακολουθεί να κρατά την αγορά καθηλωμένη.

Τρία είναι τα βασικά προβλήματα που απασχολούν την επιχειρηματικότητα σήμερα: το φορολογικό, το ασφαλιστικό μας «ΟΑΕΕ» και το ζήτημα της προστασίας της «εντός κρίσης μικρομεσαίας επιχείρησης».

Η «φοροεπιδρομή» της τελευταίας πενταετίας έχει εξαντλήσει δια παντός τα όρια της Μμε επιχειρηματικότητας. Πρέπει να σταματήσει ο φαύλος κύκλος της υπερφορολόγησης και να εξορθολογιστεί ουσιαστικά το σύστημα. Ζητάμε τη μη επιβολή αναδρομικών φόρων, τη διαμόρφωση ενός σταθερού και δίκαιου φορολογικού συστήματος, τη μείωση του ΦΠΑ και τη σύνδεσή του με διατήρηση ή δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για την ανάκαμψη της οικονομίας.

Ως προς το ζήτημα του ΟΑΕΕ, πρέπει να αντιμετωπιστεί το ανθρωπιστικό πρόβλημα το οποίο πλήττει τους μικρομεσαίους εμπόρους και τις οικογένειές τους, θεωρούμε ότι στη σχετική ρύθμιση πρέπει να ενταχθούν με τους αυτούς όρους και οι ενεργοί επιχειρηματίες, που κρατάνε με «νύχια και δόντια» ανοιχτές και λειτουργούσες τις επιχειρήσεις τους και έχουν αδυναμία καταβολής των εισφορών τους στον ΟΑΕΕ.  Κατά συνέπεια, ζητάμε το παρεχόμενο δικαίωμα κάλυψης της ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης να ισχύσει και για τους ενεργούς εμπόρους, που έχουν οφειλές προς τον ΟΑΕΕ, οι οποίες δημιουργήθηκαν εντός κρίσης και ειδικότερα των ετών 2011, 2012 και 2013.

Τέλος, πρέπει επιτέλους να θεσμοθετηθεί η «εντός κρίσης μικρομεσαία επιχείρηση» με τρία απλά κριτήρια: πτώση τζίρου, τραπεζικό δανεισμό και ληξιπρόθεσμες οφειλές. Απότοκο αυτού θα είναι η εισαγωγή προσωρινής προστασίας της και «πάγωμα» όλων των μέτρων καταδίωξης, από οπουδήποτε και αν προέρχονται και η καθιέρωση μόνιμης και διαρκούς ρύθμισης για την «εντός κρίσης μικρομεσαία επιχείρηση», με σκοπό την αυτόματη ένταξη σε όλες τις υπάρχουσες φορολογικές, ασφαλιστικές και δανειακές ρυθμίσεις για αποφυγή της «οικονομικής βίας» και των ποινικών διώξεων.

Προαπαιτούμενο βεβαίως για όλα τα παραπάνω δεν μπορεί να είναι άλλο από την ενδυνάμωση της ρευστότητας προς τις επιχειρήσεις και ιδιαίτερα προς τις ΜΜε. Θα πρέπει οι τράπεζες να ξεκινήσουν έστω και «σε μικρές δόσεις» να προσφέρουν ρευστότητα, να ανοίξουν τις πόρτες τους στην επιχειρηματικότητα. Παράλληλα, θα πρέπει να καταστεί εφικτή η αξιοποίηση όλων των σύγχρονων χρηματοδοτικών εργαλείων από το σύνολο των επιχειρήσεων.

Αναφορικά με το μείζον θέμα της υποχρεωτικής εγγραφής στα τοπικά Επιμελητήρια έχουμε Ευρωπαϊκά επιχειρήματα για τη διάσωση των Επιμελητήριων της χώρας και είναι τα εξής:

1) Η καταχώρηση επιχείρησης στο τοπικό Επιμελητήριο είναι νόμιμο τέλος και ΔΕΝ αντίκειται στο Κοινοτικό Δίκαιο. Οι επιβαρύνσεις επιβαλλόμενες από το νόμο σαν αντιπαροχή για σκοπό αναγόμενο στο γενικό συμφέρον όπως η έγγραφη εταιρειών είναι νόμιμες.

2) Ετήσιο τέλος για καταχώρηση μιας επιχείρησης σε Επιμελητήριο και κάθε ετήσια καταβολή ΔΕΝ είναι απαγορευμένος έμμεσος φόρος. Φόροι ανταποδοτικού χαρακτήρα είναι το κόστος των Υπηρεσιών για ενημέρωση φακέλου εταιρειών και για δημοσιότητα.

3) Η συνδρομή ΔΕΝ  είναι φόρος υπέρ τρίτων για να καταργηθεί. Τα Επιμελητήρια δεν επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό στο παραμικρό, αφού προσφέρουν δημόσιες υπηρεσίες στον ιδιωτικό τομέα με την ετήσια συνδρομή των εγγεγραμμένων επιχειρήσεων.

Ευχαριστούμε τους 185 βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που με τις υπογραφές τους στήριξαν εμπράκτως και συνειδητά το θεσμό και το ρόλο των Επιμελητηρίων. Όσο για την ομάδα των πέντε βουλευτών, που όχι μόνο δεν υπέγραψαν, αλλά προσπάθησαν να δικαιολογηθούν με κοινή ανακοίνωση διέπραξαν δύο λάθη, αφού το λάθος, δεν διορθώνεται με λάθος.

Το μοντέλο των Επιμελητηρίων, δηλαδή της παροχής απαραίτητων υπηρεσιών του δημοσίου χωρίς κανένα απολύτως δημοσιονομικό κόστος, εάν δεν το είχαμε, στη παρούσα οικονομική κατάσταση, θα έπρεπε να το εφεύρουμε. Τουλάχιστον ας μην το καταστρέψουμε!